गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Sunday, February 21, 2010

वो पुरानी कहांनियां' कबिता'

कबिता लेखन मिती २०१०-०२-२१ तारिक 10pm

भुलाकर हम आगे निक्ले
अभी नही हे वो दुनियाँ !
भुल गए सालो पेहेले वो गीत
फिर भि !
क्यु सुनारही मुझे वो पुरानी कहांनियां।
जिस चिज मेरा पास है!उसका मोल नहीं
जिसका मोल है!वो मेरा पास नही है
बिना बिछोडके भि हम दोनो दुर है
बिछोडके भि वो मेरा पास है!
क्या कहुं!किस्को कहुं!
मै कौन हुं!मै क्या हुं!
समझ आके भि समझ नहिंपाता
रिस्ता ये क्यु अनौखा!
हम जुदातो होना नहीं चाहाता
फिर भि जुदा हुवा !
रबु ना करे जुदा किसिका ।
सालों बित गये!यांदों टुट गये
कहिंपे दुर चांद गिर गये!
भुलाकर भि भुला नहीं पाया
दर्पण फिर जुडगये ।
टुटाथा सालों पेहेले दिल मेरा
भुलाकर भि भुला नही पाया याद किसिका!
दर्पण टुटे दिल टुटे हमे भि टुटे
दो दिलका प्यार टुटे !
फिर भि याद नही टुटा उसिका।
पलभरमे हंसाता है!पल भरमे रुलाता है!!
हमे ये कैसी दुनियाँ!
सालों सांलोंका ये अजिब्सा
क्यु सुनाता है !
इस रिस्ताका हमे ये कहांनियां ।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार
मलाई त्यती खासै हिन्दी त आउँदैन तै पनि आज अचानक हिन्दी गीत मेरा नैना साउन भदौ भन्ने गित्को बोल सुनिरहेको थिए
खै के भो अचानक मनमा यो कबिता लेख्न मन लाग्यो शायद हिन्दी शब्द हरु भन्न खोजेका ठाउमा नमिलेका होलान तै पनि लेख्ने कोशीस गरेको छु गल्ती भए माफ गरिदिनु होला । धन्यवाद

No comments: