गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Thursday, February 11, 2010

कसैले सोधे भने ठुलिले'गजल'

गजल लेखन मिती २०१०-०२-०९

कसैले सोधे भने ठुलिले,डांडा कट्यो भनी दिनु
पुरुस्वार्थको तिम्रो गाम छोडेर,ठुलिले सिमाना कट्यो भनी दिनु !

चौरास्ता मा उभिदा,कुरा काट्ने तिम्रो पुरुष समाज
चाइदैनरे अब ठुलिलाई,तिम्रो गाम मेरो खबर भनिदिनु !

परिश्रमले बांच्न खोज्दा,नानाभांती कुरा काट्ने तिम्रो समाज
आमा,छोरि,श्रीमती,जोडीएको नात चाहिदैनरे अब भनिदिनु !

चुरी मात्रा होइन यो हातले,बन्दुक पनि बोकी सकेकाछौ
मेरो नाम्को पछी तिम्रो सर्बनाम चाहिदैनरे अब भनिदिनु !

उबिना पनि चल्छरे,कोक्रो चलाऊने हात हरु भनी दिनु
बेच्दिन इज्जत,माग्दिन भिख,पसिना पोखेरै बांच्छरे भनिदिनु

अर्पण तामाङ
हांसपोसा-२तरहरा,सुन्सरी
हाल दोहा कतार
(यो गजल मैले समाजमा घरभित्रको नाता भुलेर बाहिर पुरुस्वार्थको अहम देखाउने अभिमानी पुरुष हरुलाई अत्यचारको सिमाना नाघे पछी एउटा नारिले हिम्मत देखाउन खोज्ने नारी हरु प्रती सम्र्प्रित गर्न चाहन्छु।)
Posted by at
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)