गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Wednesday, February 10, 2010

खोलेर तस्बिर हेर्छु 'गजल'

गजल
बिशेष मैले यो गजल मेरो प्रण भन्दा पनि प्यारो जिबन संगिनी श्रीमती लीला तामाङ(कट्वाल)
मा समर्प्रित गर्न चाहन्छु।जो लाखौं सपना बुनेर मेरो पर्खाइमा दु:ख संग भलाकुसरी गर्दै होली
तिनै महान नारी लाई समर्प्रित यो गजल

खोलेर तस्बिर हेर्छु तिम्रो एक पल्ट बोली दिये हुन्थियो
स्पर्स गर्दा तिम्रो ओठ्मा औला टोकी दिये हुन्थियो!

नियतिले पर्देसिएको तिम्रो बाबा लाई
मेरो राजा भनी एक पल्ट बोलाई दिये हुन्थियो!

पाउमुनी औंला लगाइ काउकुती मलाई
कान्मै आइ कानेखुसी मरी दिये हुन्थियो!

कुनै एक रात को प्रहार मा खित्का छोड्दै
मलाई चलाऊन आइ दिये हुन्थियो!

पुछिने सिन्दुर टुट्ने चुरा पोते त केहोर
त्यो भन्दा अमुल्य माया सांची दिये हुन्थियो !

अर्पण तमाङ
हासपोसा-२ तरहरा-सुनसरी
हाल दोहा कतार
Posted by at
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)