तिम्रो त्यो अधरमा छुपायौ कि मलाई !!!

१५ असोज २०६८
गजल

तिम्रो त्यो अधरमा छुपायौ कि मलाई
मोहिनी त्यो नजरमा लुकायौ कि मलाई ।

आज आँफै हराएछु पाउँदा तिम्रो छायाँ
बास्ना चल्ने यौबनमा भुलायौ कि मलाई ।

थोरै मायाँ देखाएर धेरै पर सम्म
नफर्कने बाटो गरी डुलायौ कि मलाई ।

मिठो मिठो सपना देखाइ बगैचा मा
रङ्गी चङ्गी फुलबारिमा झुलायौ कि मलाई ।

आकाशको परि संग नाता जोड्नु भन्यौ
इन्द्रेणिको रङ सरि खुलायौ कि मलाई ।

अर्पण योन्जन

नसोच्नु आमा देशको मायाँ मारेछ भनेर !!!

संक्रमणकालिन आजको यो परिस्थितीमा सायद हामीले देश लाई नै भुलेको हौकी ? तर होइन ! हामी लाई तराइको २२ जिल्ला मात्र होइन हिमाल देखी तराइ सम्म र मेची देखी महाकाली सम्म हाम्रो भुमी हाम्रो माटो हाम्रो राष्ट्र हाम्रो राष्ट्रियता हाम्रो स्वाभिमान बिभिधताको बिचमा पनि प्यारो लाग्छ ।किन कि बिभिधताको बिचमा एकता कायम गर्न सक्नु नै हामी नेपालीको सुन्दरता र प्रेमको पहिचान हो । त्यसैले यो शब्द चित्र यहाँ हरु लाई पस्कँदै सुझाबको आसा राखेको छु । धन्यवाद !!!
गीत १२ असोज २०६८

नसोच्नु आमा देशको मायाँ मारेछ भनेर
लेख र बेशी पहाड तराइ छाडेछ भनेर ।

म कहाँ सँधै हाँसुला आमा पर्देशी माटोमा
टेकुँला धर्ती फर्केर आमा नेपाली बाटोमा
नसोच्नु आमा अर्कैको मायाँ गडेछ भनेर
लेख र बेशी पहाड तराइ छाडेछ भनेर ।

नसोच्नु आमा देशको मायाँ मारेछ भनेर
लेख र बेशी पहाड तराइ छाडेछ भनेर ।

अनेकता बिच एकता मेरो अरु काँ पाईन्छ
मरेछु भने जन र कात्रो त्यै माटो चाहिन्छ
नसोच्नु आमा अर्कैको आँगन गोडेछ भनेर
लेख र बेशी पहाड तराइ छाडेछ भनेर ।

नसोच्नु आमा देशको मायाँ मारेछ भनेर
लेख र बेशी पहाड तराइ छाडेछ भनेर ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

धर्ती फाट्यो मनै फाट्यो !!!

कविता (धर्ती फाट्यो मनै फाट्यो)
९ असोज २०६८


दैब हरी भुकम्पले
९० साल त कथा भयो
४५ ले जन नै लुट्यो
६८ मा दैब आइ
जन धन सबै भुट्यो
खाटो बसेको घाउमा
अर्को फेरी चोट थप्यो
निस्ठुरी त्यो भुकम्पले
धर्ती फाट्यो, मनै फाट्यो
र त साथी !
फेरी अर्को !
कविता लेख्न मन लाग्यो ।
***********************
राजा भए
हक माग्थेँ !
अन्याय भए
जुलुस गर्थें !
दुस्मन भए
मुद्दा लड्थें
बाबु भए
अंश मांग्थे
भाई भए
पानी बार्थें
छिमेकी भए
सिमा कोर्थें
तर यहाँ त देउतै बैरी
को सँग माग्नु
को संग लड्नु
आइ पर्ने दैब संग
म मनुस्य !
खै कसरी गुहार माग्नु !?
र त साथी !
यहाँ !
भुइचालो गयो
अनी !
धर्ती फाट्यो, मनै फाट्यो ।
*************************
शायद उ रिसाएको छ ।
प्रक्रिती हरुको बिरुद्ध
युद्ध गर्ने हरु संग
ठुला ठुला कङ्क्रिटको
पहाड ठड्याउने हरु सँग
मानबिय बिनासको
युरेनियम बनाउने हरु संग
कालो सेतो
ठुलो सानो
धनी गरीब
उचो निचो
यहाँको बिभाज्य
मानब्तारुपी रंग हरु संग
र त साथी !
यहाँ !
भुइचालो गयो
अनी !
धर्ती फाट्यो !मनै फाट्यो
*************************
अस्ती सम्म
यहाँ !
देश दुखेको थियो
मेरो गरीबी दुखेको थियो
स्वतन्त्रता स्वतन्त्रता भन्दै
चिच्याएर हामी हरु
लुट्दै थियौ ।
हामी भित्रको
प्रेम हरु भुट्दै थियौ
स्वार्थ सिद्दमा
आफ्नै रगत पनि छुट्दै थियौं
हर पल हर क्ष्यण
प्रतिद्वन्दिको प्रतिकारमा
नयाँ नयाँ तिकडम रच्दै
आफ्नो बचाउ गर्दै थियौ
तर आज त
दैब आँफै आइ लाग्द
केलाई भुट्नु ?
केलाई छेक्नु ?
हेर्दा हेर्दै आफ्नै मृत्‍यु
खै कसरी रोक्नु ?
र त साथी
यहाँ !
भुइचालो गयो
अनी !
धर्ती फाट्यो, मनै फाट्यो

अर्पण योन्जन (कान्छा भाई)
तरहरा-२ सुनसरी

तिमी मा अनौठो मायाँ फेर्ने रहर !!!

गीत ४ असोज २०६८

तिमी मा अनौठो मायाँ फेर्ने रहर
वस्तु झै किनी किनी तन फेर्ने रहर ।

यसै मा खुशी मिल्छ भने तिमी लाई
बजार मा लागि बरु बेची देउ मलाई
हराउदा कतै त्यो झिलिमिली शहर
वस्तु झैँ किनी किनी तन फेर्ने रहर ।

झरेको त्यो पछ्यौरी सम्हालेर बस्नु
भुलेर प्रित मेरो तिमी त सँधै हाँस्नु
थाहै नदिइ मलाई त पिलायौ जहर
वस्तु झैँ किनी किनी तन फेर्ने रहर ।

तिमी मा अनौठो मायाँ फेर्ने रहर
वस्तु झै किनी किनी तन फेर्ने रहर

अर्पण योन्जन (कान्छा भाई)
तरहरा-सुनसरी

निस्ठुरी थि भनु भने मायाँ गर्छु भन्थी !!!

२७ भदौ २०६८

निस्ठुरी थि भनु भने मायाँ गर्छु भन्थी
तिम्ले भुले पासो लगाइ मत मर्छु भन्थी ।

समाज लाई लुकाएर तिम्ले देको सिन्दुर
जूनी भरी मेरो सिउँदो मत भर्छु भन्थी ।

नाना थरी कसम खाँदै अँगालोमा मेरो
हजुर लाई जिताउन मत हार्छु भन्थी ।

जस्तै बाधा आए पनि जिन्दगीमा हाम्रो
हाँसी हाँसी प्रेमको सागर मत तर्छु भन्थी ।

देउ न देउ दिल भित्र प्रिती फुल्ने ठाउँ
तिम्रै घरको बलेसिमा मत सर्छु भन्थी ।

अर्पण योन्जन (कान्छा भाई)
तरहरा-२ सुनसरी

'मेरो स्वाभिमान' !!!

कविता 'मेरो स्वाभिमान' !!!

पहिले म दुखेको
कविता लेखे
अस्ती म भोकाएको
कविता लेखे
हिजो देश दुखेको
कविता लेखे
आज त मेरो
स्वाभिमान नै दुखेछ ।
खै कसरी लेखु अब
मेरो राष्ट्रियता ?
मेरो पहिचान ?
मेरो भाषा ?
मेरो सँस्क्रिती ?
मेरो भुगोल ?
समग्रमा !
मेरो स्वाभिमान ?
*********************
हिजो सम्मत
म मात्र रोएको थिएँ
मेरो भोकमरी मात्र
गरीबी भएर रोएको थियो
मेचीकाली बाट
एउटा पाटो मात्र दुखेको थियो
मेरो देशको भुगोल
कयौँ पटक बलात्‍कृत हुँदा
अश्रु पिडामा छटपटिएको थियो
दशौ बर्षको द्वन्दमा
रक्त आहालमा डुबेको थियो
तैपनी जिउदै छु झै लाग्थ्यो
म मेरो राष्ट्रियता
मेरो चिनारी
अनी
मेरो स्वाभिमान ।
************************
अब त
आफ्नै बाट कसै लाई
मेरो धर्म दुख्न थालेको छ
मेरो जाती दुख्न थालेको छ
मेरो झन्डा दुख्न थालेको छ
मेरो दौरा सुरुवाल दुख्न थालेको छ
मेरो गाई
मेरो लाली गुराँश
मेरो रङ
मेरो डाफे
मेरो सगरमाथा
मेरो बुद्ध
मेरो पशुपती
सिता भ्रिकुटी र जनक र अरानीको हरु
बिभुती भएर दुख्न थालेको छ
हुँदा ! हुँदा !!
मेरो चिनारी आजकाल
स्वाभिमान दुख्न थालेको छ ।
************************
आखिर के खोट देख्यौ र ?
मेरो झन्डामा ?
मेरो दौरा सुरुवाल र टोपिमा ?
र प्रश्न गर्यौ मेरो
राष्ट्र !
राष्ट्रियता !
र स्वाभिमान ! मा ?
यदी तिमी लाई
हिमालको चिनारी छुट्टै
पहाडको चिनारी छुट्टै
तराइको चिनारी छुट्टै
चाहिएको हो भने ?
खोइत मेरो सम्पूर्ण
भुगोल को परिचय ?
के मेरो परिचय
म नेपाली होइन ?
आज मलाई
मेरो भाषा देउ
मेरो जाती धर्म र सँस्कार देउ
हकले उचाल्ने
मेरो देशको झन्डा देउ
अनी मैले टेकेको धर्तिको
मेरो चिनारी
मेरो नाम
मेरो कर्म
अनी म र मेरो
स्वाभिमान देउ ।
***********************
शायद तिमी देश हाँक्ने हरु लाई
मेरो सगरमाथाले थिच्छ होला
मेरो झन्डाले झुकाउँछ होला
मेरो दौरा सुरुवालले पोल्छ होला
मेरो ढेँडो गुन्द्रुकले लाज लाग्छ होला
शायद त्यसैले
आँफैले ल्याएको लोकतन्त्रमा
मेरो स्वाभिमान लाई
सिक्किमा देख्न थाल्यौ
र आज
मलाई बेच्ने सुरसार गर्दै छौ ।
****************************
त्यसैले अब मैले
मेरो भोक रोग
र
सोक मा मात्र होइन
मैले टेक्ने धर्ती
र
मेरो चौडा छातीको नाप सँगै
मेरो जाती धर्म बर्गको
मेरो भाषा कला सँस्कृतिको
कविता लेख्नु छ मलाई
मैले गर्ब गर्ने कर्म को
कविता लेख्नु छ मलाई
पौरख र पसिनाले आर्जन गरेको
मेरो राष्ट्र
राष्ट्रियता
र मैले सास फेर्ने
मेरो नेपाल
म नेपाली भनेर
संसारको सामु
हुँङ्कार पिटेर
मेरो स्वाभिमान को
कविता लेख्नु छ मैले ।।।

नोट:- सर्बोच्चको फैसला पछी बिबादित बनेको दौरा सुरुवाल बिषयले गर्दा
वाध्य बनेर लेखेको मेरो कविता । हजुर हरुको प्रतिकृयाको आसामा छु ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

युद्धकामी कवी बन्नु छ ।

कविता १४ भदौ २०६८

समाजको
प्रतिबिम्व हरु टिपेर
मैले देखेको
आजको वास्तबिक्ता हरु !
ओकल्न
असफल प्रयास गर्दै छु ।
र यो द्रुव सत्य हो ।
कवी हरुको वस्तिमा
आफुलाई उभ्याउने मेरो दुस्साहस
एउटा पागल कवी हरुको भिडमा
म आफ्नो मस्तिक हरु लाई
जबर्जस्ती स्खलन गराउने
सुर मा छु ।
***********************
मलाई थाहा छ ।
देवकोटा,सम,र घिमिरे हरुको
अनी पारीजात को
कोमल बगैचा हरुमा
सिरिसको फुल भएर फुल्न सक्दिन
लाचार मुनामदन हुन सक्दिन
गौरी हरुको बियोगमा
आँशु चुहाउन सक्दिन
मालती हरुको मंगले हुन सक्दिन
झमक हरुको
फुलको जिबन पनि त हुन सक्दिन
अनी पुरुस्वार्थको निजी उपयोगमा
राणा र शाह युगिन
बसन्ती हुन सक्दिन
पल्पसा क्याफे, क्याक्टस र क्यान्भास भएर
कतै सजिन र फुल्न पनि सक्दिन
अनी त्यसो त म
सेतो बाघ भएर गर्जन पनि त सक्दिन
****************************
तै पनि मेरो
सकी नसकी
घनघस्याको उकालो हरु उक्लने
असफल प्रयास भने हुने छ ।
बाघ झै पहाड बनेर
गर्जने प्रयास हुने छ
चिस्सिएका हिउँ हरुमा
सगरमाथा भएर उभिने प्रयत्न हुने छ ।
किनकी अब मैले
इतिहाँसको
कठोर् पत्थर हरु फोरेर
नयाँ युगको
आरम्भ गर्नु छ ।
अब यहाँ
सिरु हरु फुल्ने साउनको
गीत होइन ।
आरु हरु फुल्ने बैश हरु होइन
मंसिरे पिरतिका भाका हरु होइन
यहाँ अब
कर्म गर्ने हात हरुको
पसिना बगाउने पाखुरी हरुको
चट्टान फोरेर लावा निल्ने हरुको
आवसेक्ता भएको छ ।
किनकी मैले टेकेको धर्ती
र ! तिमी ले टेकेको धर्ती
आज हाम्रो देश
कतै बिस्थापित हुँदै छ
उनै साँडे हरुको
बल मिच्याइँमा ।
**************************
अब मैले हरेक दिन
चालबाजी रात हरुको पहरेदारमा
मेची काली को रक्षा गर्नु छ ।
हरेक सुर्योदय र सुर्यस्त पछी
कयौँ सुस्ता हरु को
पहरेदार गर्नु छ ।
यहाँ पाइला पाइला हरुमा
आफ्नै आमा र चेली हरु
बेचिएर बलात्‍कृत हुँदा
निदाएका कुम्भकर्ण हरु लाई
ब्युँझाउँनु छ ।
चिम्टी सिन्दुरको भरमा
दासता लाद्ने पुरुष हरु लाई
अधिकार र नैतीकताको
पाठ सिकाउनु छ ।
स्वाभिमान र स्वतन्त्रता बिचमा
राष्ट्र राष्ट्रियताको रक्षा गर्ने
हिमायाती योद्धा हरु जन्माउनु छ ।
त्यसैले अब म
प्रेम बियोगमा छटपटिने कवी हरु होइन
परिवर्तनको नारा हरु उरालेर
सडकमा गाउँमा शहरमा
क्रान्तिको राँको सल्काउने
युद्धकामी कवी बन्नु छ ।

अर्पन योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

तिम्रै लागि खाली दिल साँचेको छु नानु !!

११ भदौ २०६८
गजल

तिम्रै लागि खाली दिल साँचेको छु नानु
तिम्रै मायाँ सम्झेर त बाँचेको छु नानु ।

हात लाग्यो कोशेली मायाँ भरिएको
चिन्ता गर्नु पर्दैन भो जाँचेको छु नानु ।

तिमी लाई झैँ मलाई पनि घोचेको छ मुटु
फर्की आउन दिलको बार भाँचेको छु नानु ।

भेट हुँदा मुस्कान ले अँगालो मा बेरी
तिमी आउने उल्लासमा नाचेको छु नानु ।

अर्पण योन्जन

कहाँ छर चैन, तिमी सँग छुटे पछी !!

६ भदौ २०६८

कहाँ छर चैन, तिमी सँग छुटे पछी
बाँकी छैन यो मन, दिलै टुटे पछी ।

नपलाउने पात भो, पिरतिको अब
मुना भै झर्यो, असिना झै चुटे पछी ।

नेटो झै युद्ध गर्यौ, भावना मा मेरो
मृत्‍यु शैया कुर्दैछु, गोली झै भुटे पछी ।

कस्लाई विश्वाश गरुँ, दुनियाँ मा आज
जाली फटा कहाँ, आफ्नै ले लुटे पछी ।

चल्दै थ्यो श्वास, अलिकती बाँकी
त्यो पनि निभ्ने भो, मुटु फुटे पछी ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

प्यारी !!

कविता ३२ स्रावण २०६८
प्यारी-
न आयो तिम्रो खबर चिट्ठी न आयौ पर्देशी
सम्झना पनि भुल्यौकि खसम घर बाट गएसी ।

झिली र मिली शहरको घर त्यसैमा भुल्यौ कि
अप्सरा नाच्ने रङिन साँझ त्यसैमा खुल्यौ कि ।

खसम-
लेखेर चिट्ठी पठाको थिए खै कहाँ रोकियो
उडेर आउँ त म पंक्षि होइन डाँडै ले छेकियो ।

के हुन्छ प्यारा झिली र मिली शहर को घरमा
साँझ र बिहान गर्दै छु दु:ख अर्काको भर मा ।

प्यारी-
भुल्यौ कि खसम खरको छानो साउन चुइएको
खाइ लाग्दो ज्यान भोकले पेट शरीर नुइएको ।

चोलिया फाट्यो फरिया फाट्यो मन पनि फाटियो
गएको हिउँद आसैमा बित्यो बर्ख नि काटियो ।

खसम-
काँ भुल्न सक्छु पियारी तिम्लाई मुहार मलिनो
न भन त्यस्तो अमिलो चुक मन हुन्छ अलिनो ।

फेरुँला छाना भरुँला माना भोका को शरीर
म आउंला फर्की सपना साँची जंघार तरेर ।

प्यारी-
म कती सिलाउँ फाटेको मन आउ राजा फर्केर
तकिया मुनी तस्बिर हेरी मन रुन्छ धर्केर ।

चिस्यानी रात गुनगुनाउँ कती तस्बिर बोल्दैन
कल्पना बिच मनको रहर मुख ले खोदैन ।

खसम-
पर्देसी जिबन काँ हुन्छ सुख सिलाउ त्यो मन
पसिना पोखी कमाइ ल्याउँला पर्देशको त्यो धन ।

सपना बिच झस्केर उट्छु तड्पिन्छु मै पनि
सुस्केरा हाली निदाउन खोज्छु हुंदैन तै पनि ।

प्यारी-
भन्छौ नि राजा मन लाई बाँधी त्यो आँशु लुकाइ
कतिन्जेल बसुँ दुखेको मन पिर ब्यथा लुकाइ ।

म पनि उस्तै हजुर लाई उस्तै केले हो छेके को
मर्नु र बाँच्नु भोलिको दिन कस्ले छ देखे को ।

खसम-
मन मा गाँठो पारेर सानु न भन त्यसरी
साहुको रिण त्यो गैरी खेतको मै तिरुँ कसरी ।

दुई हिउँद कुर गरेर दु:ख बसन्त डाकेर
बोकेर खुशी म फर्की आउँला देउता लाई भाकेर ।

प्यारी-
मुनाको मदन हजुर ले हुनु मै हुँला पियारी
हजुरको सती भएर जिउँला बालबच्चा स्याहारी ।

गरुँला आशा फर्केला गुँड बिचरी त्यो चरी
मनको प्यास मेटुला साँझ हेरुँला निहारी ।

कान्छा भाई
तरहरा-२ सुनसरी

कविता ३२ स्रावण २०६८



प्यारी-

न आयो तिम्रो खबर चिट्ठी न आयौ पर्देशी

सम्झना पनि भुल्यौकि खसम घर बाट गएसी ।

झिली र मिली शहरको घर त्यसैमा भुल्यौ कि

अप्सरा नाच्ने रङिन साँझ त्यसैमा खुल्यौ कि ।



खसम-

लेखेर चिट्ठी पठाको थिए खै कहाँ रोकियो

उडेर आउँ त म पंक्षि होइन डाँडै ले छेकियो ।

के हुन्छ प्यारा झिली र मिली शहर को घरमा

साँझ र बिहान गर्दै छु दु:ख अर्काको भर मा ।



प्यारी-

भुल्यौ कि खसम खरको छानो साउन चुइएको

खाइ लाग्दो ज्यान भोकले पेट शरीर नुइएको ।

चोलिया फाट्यो फरिया फाट्यो मन पनि फाटियो

गएको हिउँद आसैमा बित्यो बर्ख नि काटियो ।



खसम-

काँ भुल्न सक्छु पियारी तिम्लाई मुहार मलिनो

न भन त्यस्तो अमिलो चुक मन हुन्छ अलिनो ।

फेरुँला छाना भरुँला माना भोका को शरीर

म आउंला फर्की सपना साँची जंघार तरेर ।



प्यारी-

म कती सिलाउँ फाटेको मन आउ राजा फर्केर

तकिया मुनी तस्बिर हेरी मन रुन्छ धर्केर ।

चिस्यानी रात गुनगुनाउँ कती तस्बिर बोल्दैन

कल्पना बिच मनको रहर मुख ले खोदैन ।



खसम-

पर्देसी जिबन काँ हुन्छ सुख सिलाउ त्यो मन

पसिना पोखी कमाइ ल्याउँला पर्देशको त्यो धन ।
सपना बिच झस्केर उट्छु तड्पिन्छु मै पनि
सुस्केरा हाली निदाउन खोज्छु हुंदैन तै पनि ।

प्यारी-
भन्छौ नि राजा मन लाई बाँधी त्यो आँशु लुकाइ
कतिन्जेल बसुँ दुखेको मन पिर ब्यथा लुकाइ ।

म पनि उस्तै हजुर लाई उस्तै केले हो छेके को
मर्नु र बाँच्नु भोलिको दिन कस्ले छ देखे को ।

खसम-
मन मा गाँठो पारेर सानु न भन त्यसरी
साहुको रिण त्यो गैरी खेतको मै तिरुँ कसरी ।

दुई हिउँद कुर गरेर दु:ख बसन्त डाकेर
बोकेर खुशी म फर्की आउँला देउता लाई भाकेर ।

प्यारी-
मुनाको मदन हजुर ले हुनु मै हुँला पियारी
हजुरको सती भएर जिउँला बालबच्चा स्याहारी ।

गरुँला आशा फर्केला गुँड बिचरी त्यो चरी
मनको प्यास मेटुला साँझ हेरुँला निहारी ।

कान्छा भाई
तरहरा-२ सुनसरी

तिम्रो घरको बाटो गरी आउन पाए हुन्थ्यो!!

३१स्रावण २०६८

तिम्रो घरको बाटो गरी आउन पाए हुन्थ्यो
बहनाले साँझ बिहान धाउन पाए हुन्थ्यो ।

थाहै न दीइ सुटुक्क मन चोरी तिम्रो
यौबन फुल्ने पिरती लाउन पाए हुन्थ्यो ।

दुबै मिली साँझ बिहान देउराली मा सँधै
मिठा मिठा धुन भरी गाउन पाए हुन्थ्यो ।

सपनी मा देखेको कस्ती हौली तिमी
बिपनी मै तिम्रो दर्शन पाउन पाए हुन्थ्यो ।

सँगै तरौ जिन्दगी को सागर पनि बरु
दुई मनको डुङ्गा लाई ख्याउन पाए हुन्थ्यो ।

अर्पण योन्जन

अझै पनि मायाँ उस्तै छन केवल याद बिरानो !!

२० स्रावण २०६८
गित

अझै पनि मायाँ उस्तै छन केवल याद बिरानो
जती भुल्न खोजे पनि केवल तिम्रो साथ बिरानो ।।

ठाउँ उही गाउँ उही सिर्फ तिमी त्यहाँ थिएनौ
भुलेको को याद आउँदा केवल तिमी भएनौ ।

अधुरो अपुरो रहयो केवल मायाको जात बिरानो
अतितको कथा भो सबै केवल तिम्रो घात बिरानो ।।

ढाँटेर यो समाज लाई तिम्रो सिउँदो कोरेकै थिएँ
अर्ध चन्द्र जुनेलीमा बाहोँमा मायाँ भरेकै थिएँ ।

दिन बिते रात बिते बिते महिना साल हरु
लाएर मायाँ दुख्नु रैछ नभेटेकै भए हुन्थ्यो बरु ।।

अझै पनि मायाँ उस्तै छन केवल याद बिरनो
जती भुल्न खोजे पनि केवल तिम्रो साथ बिरानो ।।।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

तिमी त ! युद्द लड्ने मान्छे !!

२९-०७-२०११

युग हाँक्ने बहनामा
ईतिहास रच्ने दाउमा
तिमी त ! युद्द लड्ने मान्छे!!
आज कसरी तिमी लाई ?
म्रुत्युरुपी काँडा ले घोच्न थाल्यो ??
म मेरै !प्रश्नको ?
अनुत्तरित जवाफले अवाक छु ।
***********************
तिमी पहाड हरु टेकेर
सगरमाथा को उचाइ नाप्ने मान्छे
चट्टान हरु फोरेर आगो निल्ने मान्छे
पाइला पाइला हरुमा
ज्वालामुखी ओकल्ने मान्छे
हरेक श्वासमा हिम्मत बटुल्ने मान्छे
आज कसरी ? आफ्नै अगी
मृत्‍यु उभिएको देख्न थाल्यौ ?
*************************
हिजो सम्म संसार बदल्छु भन्थ्यौ
देशको मुहार फेर्छु भन्थ्यौ
युद्ध प्राप्तिको उन्मादमा
मादल ठोकेर
क्रान्तिको गीत गाउछु भन्थ्यौ
म एक्लै सामन्तिको तह लाउछु भन्थ्यौ
त्यो आदम्य साहस हरुको बिचमा
खै कसरी मृत्‍यु हरुले डराउन थाल्यो तिमी लाई
र ! मृत्‍यु संग भाग्न थाल्यौ ।
*******************************
मलाई थाहा छ ।
चैत्रको हुरी र पुष माघको ठिहिमा
कौडेलको उक्लाई
अनी ! हात्ती लेकको थकाई
र ! बर्तुङ को ओराली झरेर
रानी घाट तर्दै
जल्जला पहाड उकल्ने तिमी
कयौ रात हरु त !
सिद्ध बाबाको आँगनिमा
बन्दुक को सिरानी लगाउँदै
होलेरिमा बम को गोला फ्याँकेर
कालिको गर्तिरमा
लेफ्ट राइट गर्दै परेड खेल्ने तिमी
खै कसरी आज मृत्‍यु लाई
नजिक बाट देख्न थाल्यौ ?
अनी !
दियो, बाती, तेल संग जिबन नाप्न थाल्यौ ।
*******************************
त्यसैले तिमीले
मृत्‍यु संग डराउन सुहाउँदैन
बिबस्ता सँग भाग्न मिल्दैन
युद्ध र ईतिहास संग थाक्न मिल्दैन
कयौ पल्ट मृत्‍यु लाई
हत्केलामा लिएर हिंडेको मान्छे
सानो पराजय लाई मृत्‍यु देख्न हुन्न
किनकी !
रगत को आहालमा तिमीले सुरु गरेका
युद्ध हरु !अन्त्य होइन !!
युद्ध बिन्दुमा पुगेका छन ।
कयौ पल्ट गर्बधान गरिएका
सम्भिधान को थाती हरु !
आज पनि तुहिने तरखरमा छन
त्यसैले तिमी ले
म्रुत्यु होइन यहाँ
यमराज हरु सँग लड्नु छ
र कयौ मृत्‍यु हरुको परजयमा
तिमीले !
कयौ को भाग्य र कर्म
लेखेर मात्र बिस्राम लिनु छ ।
हजार पल्ट आउने
मृत्‍यु हरु लाई जितेर ।
पटक! पटक!! पटक !!!

अर्पण योन्जन
तरहर-२ सुनसरी

८ स्रावण २०६८
अँधेरिमा लुट्यौ तिम्ले मरी मरी बाँचेको छु
दु:खाएर भित्री मुटु घरी घरी हाँसेको छु ।

तापै तापको राप माथि सेकिएर बरु आँफै
तिम्रो लागि भने जती काँडा माथि नाचेको छु ।

तिम्ले पो भुल्यौ होला यौबनको लाज सरम
हृदयका चोट हरु छाती भित्र साँचेको छु ।

बिधुवा को सिउँदो जस्तो घुम्टो भित्र लुकाएर
फुल उन्ने धागो माथि तिरस्कार लाई गाँसेको छु ।

भित्री मन नबुज्ने लाई हुन्न रैछ मायाँ दिँदा
साँचो कुरा लुकएर दुनियाँ लाई ढाँटेको छु ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

आमा बनाइ कोख मेरो भरी दियौ तिमीले

संसार का ति आमा हरुमा समर्प्रित !

२६ आशाढ २०६८

आमा बनाइ कोख मेरो भरी दियौ तिमीले
दश महिना गर्भ बसी जन्म लियौ तिमीले ।

तिमी आउँदा यो धर्ती मा पिडा मैले भुले
रगत को डल्ला बाटै दुध पियौ तिमीले ।

दिन महिना गन्दा गन्दै बर्सीको नि भयौ
जिबनका सारा खुशी दिएको थियौ तिमीले ।

आँखाको नानी बनी आगनि मा खेल्दा
ताते गर्ने कलीला ती पाइला खियौ तिमीले ।

जब आयौ खुसी बनी बहर छायौ सबै
फाटेका ति नाता हरु सबै सियौ तिमीले ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

आज किन दुख्यो छाती तिम्ले भुल्यौ की

२२ आशाढ २०६८

आज किन दुख्यो छाती तिम्ले भुल्यौ की
रात किन बित्यो त्यसै अन्तै डुल्यौ की ।

संगै काटौ साँझ भन्थे मिठा कुरा गरी
तारा गन्ने नजरमा काँडा सुल्यौ की ।

बाडुली ले सताउँदा याद गर्यौ भन्थे
खैत आज मनको बाग अन्तै फुल्यौ की ।

कोहिली को स्वर बनी कुहु कुहु गर्दै
गोधुली को बाटो गरी अन्तै खुल्यौ की ।

याद पनि आउन्न कि मन्को निस्ठुरी लाई
आफ्नै घरको आँगन भुली अन्तै झुल्यौ कि ।

अर्पण योन्जन

आज किन दुख्यो छाती तिम्ले भुल्यौ की

२२ आशाढ २०६८

आज किन दुख्यो छाती तिम्ले भुल्यौ की
रात किन बित्यो त्यसै अन्तै डुल्यौ की ।

संगै काटौ साँझ भन्थे मिठा कुरा गरी
तारा गन्ने नजरमा काँडा सुल्यौ की ।

बाडुली ले सताउँदा याद गर्यौ भन्थे
खैत आज मनको बाग अन्तै फुल्यौ की ।

कोहिली को स्वर बनी कुहु कुहु गर्दै
गोधुली को बाटो गरी अन्तै खुल्यौ की ।

याद पनि आउन्न कि मन्को निस्ठुरी लाई
आफ्नै घरको आँगन भुली अन्तै झुल्यौ कि ।

अर्पण योन्जन

प्रेमको आवाज दिँदा तिम्रो मुटु चर्किएछ !!!

गजल १३ आशाढ २०६८
प्रेमको आवाज दिँदा तिम्रो मुटु चर्किएछ
हाँसो दिन खोजे तिमी लाई आँशु दर्किएछ ।

अछुतो त हुन्न मायाँ किन आज भोली
मलाई हेर्ने तिम्रो नजर अन्तै फर्किएछ ।

घमन्ड को बिउ रोपी आनी बानी फेर्यौ
जहाँ जाउँ साथ लाग्ने छायाँ तर्किएछ ।

हिजो सम्म ठिकै थियो तिम्रो मेरो नाता
भेट हुँदा मिठो बोल्ने बोली सर्किएछ ।

आँफैत त्यस्तो होइनौ कस्ले कुरा लायो
गंगा जस्तो तिम्रो मनमा बिष छर्किएछ ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

दश महिना गर्भ राखी बास दियौ आमा !!!

रचना १२ असाढ २०६८

दश महिना गर्भ राखी बास दियौ आमा
दश धारा दुध चुसाइ सास दियौ आमा ।

ताते नानी गर्दा गर्दै मुख बाट ओकलेर
आफ्नो पेट भोको राखी गाँस दियौ आमा ।

आँफै लाई भुल्यौ होला आँगनिमा खेल्दा
बुढेउलिको लौरी हुने आस लियौ आमा ।

देख्दा देख्दै सपनी दैब आइ टिपी लाँदा
भक्कानेर छाती पिटी आँशु नाश गर्यौ आमा ।

गर्ब गरी हाँस्दा हाँस्दै हामी सन्तान माथि
दु:ख काट्ने पिर हरु आफ्नै पास लियौ आमा ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

मानब हरुको खोजिमा !!!

५ आशाढ २०६८
मानब हरुको खोजिमा

एक साँझ शहर मा
कन्क्रिट हरुको
पाइला बिछ्याउँदै
म निस्किए
मानब हरुको खोजिमा
नयाँ कोलम्बस हरु पछ्याउँदै ।
सुमेरु भ्रमण को
कैलाश हरु उक्लंदै
म नियाल्दै थिए
मानब र मानबता हरु !
टक्क अडिएर
एक्लो सागर थाम्न तम्सने
हुट्टिट्याउँ झै !
अरब सागरको
भुमध्य रेखा बिच
कतै नयाँ युगको
थालनि हुँदै छ कि भनेर !
केवल !आजको
स्वच्छ मानब हरुको खोजिमा ।
*********************
जिसस भएर हेरेँ
अल्लाह भएर हेरेँ
ब्रम्हा बिष्णु भएर हेरेँ
बुद्ध भएर हेरेँ ।
तर यहाँ त
मानब्ता र शान्ती को प्रतिस्पर्धा मा
पाउन्ड स्टलिङ
र डलर हरुमा !
धमा धम !
बधसाला हरु को पो
निर्माण हुँदै गरेको भेटे ।
तै पनि खोज्दै छु ।
कतै नयाँ मानब हरु
होमुपिथेकस र रामु पिथेकस हरु
फेरी भेटिन्छन् कि भनेर ।
किनकी !
भौतिक बादी युग
र..................!
ढुङ्गे युग हरुको फ्युजन बाट
समदर्सी युग हरुको
उत्पती हुन्छ कि भनेर !
जहाँ मैले चाहेको
मानब्ताको उत्पती होस
र.....यहाँ !
फेरी जिसस, अल्लाह
बुद्ध मानब हरुको जन्म होस
अनी यहाँ फेरी
हिटलर हरु ले
घरि घरि
सद्धाम, ओशामा भएर
जन्मिनु पर्दैन ।
मोनिका हरुको बुश र बराक हरु
अैन्स्टैन भएर जन्मनु पर्दैन
जस्ले फेरी
मानब बधसाला गरोस
******************
त्यसैले म !
यस्तो मानबको खोजिमा छु ।
जहाँ नेपोलियन,
अब्ब्राहम,
गान्धी हरुको जन्म होस ।
जस्ले हिन्दूको पुराण पढुन
जस्ले अल्लाहको कुरान पढुन
जस्ले जिससको बाइबल पढुन
जस्ले बुद्धको त्रिपिटक पढुन
र म सन्तुस्ट हुनेछु
यस्तो मानब हरुको जन्म देखी ।
त्यसैले आज सम्म खोज्दै छु
पथ हरुको पदचाप खोज्दै
भिडभाड र ब्यस्त शहर हरुमा
हरेक नव मानब हरुको
चेहेरा हरुमा !
कङ्क्रिट हरुको
पाइला बिछ्याउँदै ।।।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

तिमीले सोचे जस्तो !!

२३ जेष्ठ २०६८
कविता
तिमीले सोचे जस्तो !!


प्रिय !
मत संधै
शान्तिकामी मान्छे !
तिमीले देखेको स्वर्णिम
तिमी ले देखेको
म ! भित्र को म !!
तिमीले गरेको
म भित्रको अनुभव स्पर्श
कडा चट्टान हरु भन्दा
कोमल छु म !
तिमी ले सोचेको पहाड भन्दा
तिमी ले सम्झेको चिसो हिउँ भन्दा
कठोर छैन म !
बरु ! लाचार अबस्य छु ।
चुप चाप निशब्द !!
***********************
तिमी लाई थाहै छ ।
निलगिरिको संजिवनिले
लक्ष्यमण हरुले,
नयाँ जीवन पाए झै
अर्ध चेत मुलुकले
बिना अक्सिजन
मृत्‍यु शैयाको
बागमती किनार बाट
आइ सि यु को
भेन्टिलेसन फेर्दै
तिमी-म, र पुरै देश
आज बाँचिरहेका छौ ।
किन कि !
देश हाँक्ने डक्टर हरुले
लापारबाही गर्दा
साँढे तीन बर्ष देखी
नयाँ बानेश्वर को कुर्सी हरुमा
कैद भएको छु ।
शायद त्यसैले तिमी ले मलाई
पथ्थर देख्यौ होला !
********************
हो म !
आज भोली शुन्य छु ।
भिड भाड कोलाहल भित्र
आज भाईचारा हरु फाटेर
अस्त ब्यस्त बनेको छ
मेरो देश ।
आकुल ब्याकुल भएको छ
मेरो स्वाभिमान !
फाटेर धुजा धुजा हुँदा
मेरो राष्ट्रियता
र पनि म !
राष्ट्रिय नाच घर
र !
गुरुकुल बाट
अलिखित नाटक हरुको मन्चन
द्रिस्यलोकन गरी रहेको छु ।
किन कि म !
सेता परेवा हरु सँग
लाचार भएको छु ।
र !त्यसैले !!
म स्वयम्भु भएर
यि आँखा हरु चिम्ली रहेको छु ।
किनकी छटपटिनुको अर्थमा
म !
निरहार निशब्द !
बसेको छु ।
शायद त्यसैले
मलाई पहाड देख्यौ होला ।
**********************
जे भन/जसो भन
आखिर हुँ त तिम्रै ।
किन कि !
न म अधेरी बिनाको
जुन हुन सक्छु ।
न म तिम्रो गीत बिनाको
धुन हुन सक्छु ।
न म तिम्रो मुटु बिनाको
धड्कन हुन सक्छु ।
न म फुल बिनाको
सुबास्ना हुन सक्छु ।
बरु भन्यौ भने
निरन्तर बगी रहने
ईन्द्रवती हुन सक्छु ।
केवल सुसाउँदै
सललल .....सललल .....सललल.....!
********************
त्यसैले प्रिय !
म रिसाउने छैन
म झोंकिने छैन
किन कि म !
तिमीले सोचे जस्तो
पहाड भएको छैन ।
किन कि !
न यहाँ कुनै गल्ती भएको छ ।
न यहाँ कुनै आकाश खसेको छ ।
र यहाँ
माफ दिने र लिनेको
अर्थ देखिन ।
किन कि म !
तिमीले सोचे जस्तो
न पहाड भएको छु न चट्टान
केवल आफ्नै मुलुक को
लाचारी पनमा
केवल निशब्द थिए ।
त्यसैले !
हिजो
आज भोली
र !सँधै सँधै
केवल तिम्रै प्रिय हुँ ।
केवल..... केवल...... केवल......

अर्पण योन्जन (कान्छा भाई)
तरहरा-२ सुनसरी

तिमी त अचेल धनी भा छौ रे !!!

०१-०६-२०११

तिमी त अचेल धनी भा छौ रे
मायाको खेती लगाको छौ रे ।

पँधेरी धारा चौबाटो बिचमा
यौबन को खोलो बगाको छौ रे।

पोखेर यौबन धनीको घरमा
पैसाको बिटो अघाको छौ रे ।

चिम्लेर आँखा सडक पेटी
बैशालु जोबन जगाको छौ रे।

आफन्त कोहो सबै लाई भुली
समाजको सिमा नगाको छौ रे।

अर्पन योन्जन

कहाँ गयौ भन काली!!!

रचना १५ जेष्ठ २०६८


कहाँ गयौ भन काली, पुर्णिमा को जुन छोडि
कस्को भयौ भन आज, कान्छा भाईको गुन छोडि ।

तिम्ले मात्रै होला मलाई, चिन्न नसकेको
कता नाच्यौ भन काली, पिरतिको धुन छोडि ।

मेरो भन्दा सुन्यौ कि त, अन्तै मिठो गीत
किन सर्यौ बसाइँ काली, मेरो हुन छोडि ।

भने जती मागे जती, पुरा कै थें माग हरु
चट्टै भुल्यौ किन काली, कान्छा भाईको नुन छोडी ।

पैले किन बाचा लायौ, सँग सँगै जिउछु भनी
भुल्यौ नीत मै मोरो लाई, सम्झी रुन छोडि ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)

२१ जेष्ठ २०६८

तिर्खाए को ठान्यौ होला तिमी सामु आउँदा
भोकाए को मान्यौ होला दिनै पिच्छे धाउँदा ।

तिम्रो प्रितले छाती पिटी डाको छोडि रुँदा
घुर्काए को भन्यौ होला मनको पिर लाउँदा ।

बहाना मै थाती राख्यौ भरे भोली भन्दै
बन्दी गृह तिम्रो दिलको पिडा मैले गाउँदा ।

मायाँ को चोट रैछ मुटु भित्र को घाऊ
केही सन्चो भए जस्तो मिठो बोली पाउँदा ।

जान्दैन यो आस्रित चौका पन्जा छक्का
आँफै लाई भुल्छु बरु मनको डुंगा ख्याउँदा ।

अर्पण योन्जन (कान्छा भाई)
तरहरा-२ सुनसरी

तिर्खाए को ठान्यौ होला

२१ जेष्ठ २०६८

तिर्खाए को ठान्यौ होला तिमी सामु आउँदा
भोकाए को मान्यौ होला दिनै पिच्छे धाउँदा ।

तिम्रो प्रितले छाती पिटी डाको छोडि रुँदा
घुर्काए को भन्यौ होला मनको पिर लाउँदा ।

बहाना मै थाती राख्यौ भरे भोली भन्दै
बन्दी गृह तिम्रो दिलको पिडा मैले गाउँदा ।

मायाँ को चोट रैछ मुटु भित्र को घाऊ
केही सन्चो भए जस्तो मिठो बोली पाउँदा ।

जान्दैन यो आस्रित चौका पन्जा छक्का
आँफै लाई भुल्छु बरु मनको डुंगा ख्याउँदा ।

अर्पण योन्जन (कान्छा भाई)
तरहरा-२ सुनसरी

देश रोएको कस्ले हेर्छ लेख्ने मात्र न हो

१ जेष्ठ २०६८
देश रोएको कस्ले हेर्छ लेख्ने मात्र न हो
ठुला कुरा गर्ने सबै देख्ने मात्र न हो ।

देश देश भन्ने हरु पर्देश पसे सबै
देश भक्ती गाउने हरु खोक्ने मात्र न हो ।

खोट लाउन तयार सबै गर्ने केही होइन
नेता नेता भन्दै सैबै भुक्ने मात्र न हो ।

दोस मात्र दिने हामी जुट्ने कोही होइन
छ सय एक भन्दै सबै झुक्ने मात्र न हो ।

पर्देश बसि मेरो भन्नु सुहाउँदैन हाम लाई
गोली चल्दा प्रतिकार मा लुक्ने मात्र न हो ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

कान्छा भाई !!!

३१ बैशाख २०६८


अनवरत यात्रा
उदेस्य बिहिन यात्री
केवल
सुन्य बिन्दुको खोजिमा
अधर्मि लम्पसार फाँट
तर बैशालु
जुन र तारा हरु
शिरमा ! खप्लक्क
आकाश बोकेर
निस्पट कालो
औसिको चुक ओढेर
निरन्तर हिँडी रहेछ
एउटा अस्थिर पन्जिर
मानब मुर्ती
कान्छा भाई ।
********************
मस्तिक छ
मुटु छ ।
धड्कन छ ।
तर पनि निर्जिब झै
सखी र सखा हरुको
बिछोडमा ।
खसम र
बियोगमा
न्याउल झौ
उ ! रोइ रहन्छ ।
किन कि ???
नछ कसैको हात
नछ कसैको साथ
केवल सुन्य रात
कसैको
छट्पटिमा
बाँची रहेको छ
एउटा अस्थिर पन्जिर
मानब मुर्ती
कान्छा भाई ।
**************
उजाड उजाड
नागी डाँडा हरु झै
तुसारो हरुले खाएको
सेता बुकी हरु झै ।
गुरांसे पाखा हरुमा
रोइ रहने न्याउली झै
शिशिरको ठिहिमा
कठाङ्रीएका
चम्पा बाबरी
सुनखरी र चाँप झै
सिस्नो,अल्लो
र, अलैचिको रुखो पनले
पत्झडिएका
सल्ला, उत्तिस
र, धुपी हरु झै
बाँची रहेको छ
एउटा अस्थिर पन्जिर
मानब मुर्ती
कान्छा भाई ।
******************
अबत उस्को
मन हरु फाटेर
बादल भएको छ ।
तन हरु च्यातेर
हावा भएको छ ।
न टाल्ने टालो
न सिउने, सियो धागो
केवल एउटा जडौरी
किन कि !?
चाहनाको !
आकाश खस्यो
रहर हरुको
सगर डड्यो
त्यसैले !
उ आजकल
एक्लाई बाँची रहेको छ ।
एउटा अस्थिर पन्जिर
मानब मुर्ती
कान्छा भाई ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

तिमीले पनि चिट्ठी खबर गरेनौ नि सानु!!!

३१ बैशाख २०६८

तिमीले पनि चिट्ठी खबर गरेनौ नि सानु
मागे जती दिलको भाँडा भरेनौ नि सानु

फुलको थुङा न फ्याँकेको कहाँ होर मैले ?
बरु आँफै दिलको खोला तरेनौ नि सानु ।

बलेसिको घर हुँदा तर्क्यौ आँफै अस्ती
बीहिबारे बजार आउँदा झरेनौ नि सानु ।

फुल रोपे भन्नु मात्रै फुल्यौ अन्तै तिर
रहर छँदा पिरति को सरेनौ नि सानु ।

अर्का को करेसा मा लालुपाते फुल्दा
काँडा सम्झी मै दुखीलाई हेरेनौ नि सानु ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

धरो धर्म बाचा गर्छु कतै गाको छैन सानु !!!

३१ बैशाख २०६८

धरो धर्म बाचा गर्छु कतै गाको छैन सानु
सत्ते कसम पराइ लाई मायाँ लाको छैन सानु ।

जता चलोस हावा हुरी त्यतै तिर डुली हिँड्ने
तिम्ले सोचे जस्तो पराइ अझै भाको छैन सानु ।

विश्वाश राख त्यो मुटुमा सातै जूनी तिम्रै हुन्छु
साथ काख हात छोडि अन्त आको छैन सानु ।

मायाँ दिने तिमी हुँदा अर्कै को सिउँदो किन ?
पिरतिमा बिष घोली मैले खाको छैन सानु ।

गुनासोको खोलो बगाइ कता गयौ कुन्नी तिमी
बरु तिम्रो खोज खबर मैले पाको छैन सानु ।

अर्पण तमाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

भक्कानेर नरौँ भन्छु तिम्रो कल्पनामा

२४ बैशाख २०६८ समय २.४५

भक्कानेर नरौँ भन्छु तिम्रो कल्पनामा
चक्कानेर नरौँ भन्छु तिम्रो सम्झनामा ।

दियौ चोट दिन सम्म न बिर्सने गरी
आँखा छोपी नरौँ भन्छु तिम्रो भाबनामा ।

टुटाइ झार्यौ आकाशको तारा पनि तिम्ले
झस्किएर नरौँ भन्छु राती सपनामा ।

हराएको मुटु खोजी मायाँ गरे तिम्लाई
दूखाएर नरौँ भन्छु दिनको बिपनामा ।

सुख लियौ दु:ख दियौ भाग लाई मलाई
तड्पी अब नरौँ भन्छु तिम्रो बह्नामा ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

झरेको फूल फेरी फक्रिन्छ भन्नु

२१ बैशाख २०६८

झरेको फूल फेरी फक्रिन्छ भन्नु
मरेको चरी फेरी उड्छ ठान्नु ।

मुर्खता कती सम्म हो कुन्नी ?
आकाश को तारा हेरेर गन्नु ।

फर्केर फेरी आउँछ कि आउन्न
पर्देशी मायाँ आँफै ले जान्नु ।

तोडेर दिल आँफै ले हिजो
देउताको साक्षी पूजारी बन्नु ।

चर्केको ऐना टुक्रेको दिल ले
बिरह ब्यथा गाएर सुन्नु ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

मन्द मुस्कान ओठ भित्र छुपाएर राख !!!

१६ बैशाख २०६८

मन्द मुस्कान ओठ भित्र छुपाएर राख
लाज जती घुम्टो भित्र लुकाएर राख ।

चोर्न आउला जुनेलीमा जुन पनि तिम्लाई
लज्जालु त्यो नजर लाई झुकाएर राख ।

फुल बनी फुल्यौ भने बगैँचा मा तिमी
भमरा ले चुमी देला झुलाएर राख ।

पापी मन हुने हरु आँधेरिमा आउँलान
दिलको ढोका बन्द राखी भुलाएर राख ।

आउँदा खबर गरी आउँला सपनिको बाटो
मलाई मात्र मनको ढोका खुलाएर राख ।

अर्पण तमाङ (योन्जन)
तरहर-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

किनार हरुले मलाई छेके छाल् भै बग्दा !!!

१५ बैशाख २०६८

किनार हरुले मलाई छेके छाल् भै बग्दा
दु:ख जती पेवा भयो आफ्नै भाग्यले ठग्दा ।

मिल्ने भए आँफै लेख्न सुख्खै सुख्ख लेख्थेँ
आँशु हरुले नयन ढाक्यो पिर हरुले डग्दा ।

लुछा चुडी गर्दा गर्दै आधा उमेर बित्यो
थाकी सके पाइला हरु कोसौ टाढा भाग्दा ।

दुख्ख सुख्ख रित सबै बहाना पो हो कि ?
छामी हेरेँ आँफै लाई बिउँझिएर जाग्दा ।

जती बुज्यो उती कठिन जिउनु पर्ने ब्यथा
झनै गहिरियो जिन्दगी यो सँघर्ष लाई नाग्दा ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

पिरती को कुरा नगर लाए पछी गाह्रो होला

१५ बैशाख २०६८


पिरती को कुरा नगर लाए पछी गाह्रो होला
नलाउदैमा त यस्तो लाएपछी झन सारो होला ।

भन्छौ नि तिमी भन्नत मायाँ लाउँ लाउँ भनेर
हुँदा छँदा ठिकैछ अहिले पछी सबैको तारो होला ।

तिम्लाई जस्तो मलाई पनि प्रिती गाँस्ने मन छ
न सम्हाले यो मनलाई आँखाको छारो होला ।

तिमी पनि बैशालु छौ म पनि त बैशालु छु
बा आमा लाई टाउको दुख्ने पछी फेरी पारो होला ।

भन्छौ भने आँट गर बरु तिम्लाई माग्न आउँला
फुर्सदमा पछुताउँदा गला रेट्ने फेरी आरो होला ।



अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

मन लाग्दैन आज भोली !

१२ बैशाख २०६८

मन लाग्दैन आज भोली गित गजल लेख्न पनि
पिर हरुको पोको फुकाइ सबको सामु पोख्न पनि ।

म नै उस्तो हुँ कि कुन्नी ? उन्को मायाँ उस्तो
सँधै धाउने देउराली मा मन लाग्दैन छेक्न पनि ।

जती सम्झ्यो उती गाह्रो उनको नजर मलाई
प्रिती बास्ने चौतारीमा मन लाग्दैन देख्न पनि ।

उनको गित उनको भाका उनको शुसेली लाई
धुन दिने सारङ्गि लाई मन लाग्दैन रेट्न पनि ।

भयो अब पुग्यो मलाई पिडा दिने उस्को मायाँ
ढुकी ढुकी दोबाटोमा मन लाग्दैन भेट्न पनि ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

तिमी छौ र म छु !!!

कविता ११ बैशाख २०६८

तिमी छौ र म छु
तिम्रो प्रेम छ र !
म बाँचेको छु !
कोशौ टाढा भएर पनि
म भित्र ....!
तिम्रो ढुक-ढुकी छ ।
बषन्त फुल्लान ?
ऋतु फेरिएलान ?
तर !
मेरो मायाँको याम उस्तै छ !
बेशी झर्दा गाएका
पिरतिका धुन हरु !
नाम्ला डोरी र डोको सँग
पात्ले खेतका सम्झना हरु !
आज पनि ताजै छन ।
********************
हो ! म !
तिमी देखी कोशौँ टाढा छु ।
यहाँ भिड हरु छन ।
कङ्क्रिटले ठडिएका
ठुला ठुला महल हरु छन
चारैतिर कोलाहल छ
सबै ब्यस्त
बेफुर्सुदिला सडक हरु पनि
चलायमान छन सबै/सबै थोक
म पनि हतारिन्छु
प्रत्येक दिन लाई
रातमा रुपान्तरण गर्न
किनकी !?
सिङ्गो रात हरुमा
तिमी लाई भेट्छु
चिम्लिएर यि आँखा
तिमी लाई देख्छु
र !
एउटा तस्बिर रै सहि !
उसै सङ्ग गफ गर्छु
केवल उसौ सँग
उ त्यो हो !
त्यो तिमी हौ ।
*******************
ठुलि ! तिमी लाई थाहा छ ???
यहाँ दाउरा चाहिन्न
बाल्न आगो चाहिन्न
चाहिन्छ त !केवल पानी
बस ८४ ब्यन्जन खाना बन्छन
तर ! म कहाँ बिर्सन्छुर ?
फुल्ल्व फाँटमा
मकै, कोदो, र धान गोड्दा
तिमीले बनाएको
सिन्की र गुन्द्रुक अचार
मकै भटमास र ढिँडो
भर्लाको पातमा
टाउको जुधाउँदै खाएको ।
मिस्टान हरुले
यहाँ मेरो पेट भरिन्न
डलर हरुले म कहिल्याइ अघाउदिन
मिनरल वाटर हरुले!
मेरो प्यास मेटिन्न ।
जहाँ तिम्रो बास छैन
जहाँ तिम्रो हातको गाँस छैन
जहाँ तिम्रो आभाश छैन
जहाँ तिम्रो मिठो मधुमाश छैन
त्यहा म ! सँधै भोको हुन्छु
किन कि ?
तिमी छौ र म छु
तिम्रो प्रेम छ र !
म बाँचेको छु !
केवल सम्झनामा ।
*******************
तिम्रो याद हरु साँचेर
म यहाँ डलर हरु
पशिना सँग साट्दै छु ।
तिमी त्यहा आँशु को भेल बगाँउदा
म यहाँ दुख्ख सँग सुख साट्दै छु
साँझ बिहान रात नभनी
अर्काको देश बनाउँदै छु ।
तिम्रो खुशी र मेरो खुशी
साहुको मा बन्धकी राखेर
हाम्रो खुशी हरु किन्दै छु ।
त्यसैले अब !
मैले साटेको पसिनाको मुल्यले
तिमीलाई !
चौबन्दी र फरिया ल्याइ दिदै छु ।
पर्दैन अब तिमीले
फरियाको फेरो सिउन
चौबन्दिको तुना टाल्न
चुढेको लाछाको जुइनो गाँस्न
भोकाएको पेटमा पटुकी कस्न
किनकी !
पसिना बेचेर मैले सुख किनेको छु ।
बर्सौ पछीको पुनरमिलनमा
तिम्रो चुरा पोते तिलहरी र नौगेडी
फर्काइ ल्याएको छु ।
सुनाउला रात हरु !
फेरी हामी दुई उसै गरी साटौँला
सुख्ख दुख्ख उसै गरी बाटौँला
किनकी !
तिमी छौ र म छु
तिम्रो प्रेम छ र !
म बाँचेको छु !

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

म !युद्ध होइन !!शान्ती चाहन्छु !!!

कविता ७ फाल्गुन २०६७

आफ्नो स्वर्णिमको लागि
मायाँलु पत्र हरु कोर्ने मान्छे
स्वर्णिम भित्र !
कोमल मन हरुले !
प्रेमको भ्रुण रोप्ने मान्छे !
सदा प्रेम लाई मायाँ गर्ने मान्छे !
गुन्द्रुक र आलु हरु फलाउन
तल्लिन,आज तिम्रो मन हरु !
अचानक चट्याङ्ग परे झै
गोली र बारुद हरु !
पड्काउन थाले छौ ।
त्यसैले अब म !
बरुद को धुवाँ भित्रको
प्रेमिल स्वर्णिमा हुन सक्दिन
किन कि ?
म !युद्ध होइन
शान्ती चाहन्छु ।
************************
मैले नदेखेको तिम्रो रुप हरु
आज युद्ध हरु लड्न थालेछन्
क्रान्ति उमार्ने
जेनी बोन्भोस्ट फालिन
र च्याङ्चिन तावाचिन को
इतिहाँश रट्न थाले छौ !
कोमल मन हरु बाट
प्रेम हरु झिकेर
धमा धम !
बम र बारुज सङ्ग
क्रान्तिकारी भएको छौ रे ?
बर्गिय दुश्मनको नाममा
आफन्त र प्रेमको गला घोट्दै छौ रे ?
त्यसैले स्वप्निल !
अब म !
प्रेमिल स्वर्णिमा हुन सक्दिन
किन कि ?
म !युद्ध होइन
शान्ती चाहन्छु ।
**************************
तिमीले भने जस्तै !
म शान्तीकामी मान्छे
युद्ध हरु पढ्न सक्दिन
भावना हरु लाई निमोठेर
बन्दुक को नालमा
रगतको होली हरुमा
शान्तिको प्रेम रोप्न सक्दिन
जान्दा जान्दै! टाउका हरु काटेर
म !
जल्जला पहाड भएर उभिन सक्दिन ।
भोको पेट हरु बोकेर
कर्णाली हुन सक्दिन ।
खोकु छिन्ताङ्ग भएर गोली खाँदै !
सुखनिको जङ्गल पोत्न सक्दिन
त्यसैले अब म !
प्रेमिल स्वर्णिमा हुन सक्दिन
किन कि ?
म !युद्ध होइन
शान्ती चाहन्छु ।
*************************
अनी तिमीले भने जस्तै
हो म ! तिखो तरबारमा निदाउन सक्दिन
गोला बम हरु लाई म !
शिरानी लाउन सक्दिन ।
घरको भित्ता हरु रगतका खोला हरुले
म ! रङ्ग्याउन सक्दिन
किन कि ?/मैले !
नागासाकी र होरोसिमा लाई पढेको छु ।
शिया सुन्नी र परमाणु हरुको नाममा
जिउँदो इराक जलेको देखे को छु ।
बामे सर्दै गरेको अफ्गानिस्तान
बल्दै गरेको देखेको छु ।
अनी !
इथोपिया,सोमालिया सुडान र लेबानन हरु !
अनी आफ्नै मुलुक !
तिम्रो युद्धमा पिल्सिएको देखे को छु ।
त्यसैले अब म !
तिम्रो !!
प्रेमिल स्वर्णिम हुन सक्दिन
किन कि ?
म !युद्ध होइन
शान्ती चाहन्छु ।
**************************
हो स्वप्निल !
तिमीले भने जस्तै
यहाँ युद्ध मा आफ्नो हुन्न
र युद्ध हरु जितिन्छन ।
यहाँ ग्लेसियर हरु पग्लेर
पहाड बने पनि !
तिम्रो युद्धले प्रतिपादन गरेको
नियमले युद्ध जित्ला!
इतिहाँश फेरिएला !!
तर म !युद्ध हुन सक्दिन ।
भन्छौ भने बरु म बुद्ध बन्न सकुँला
तिम्रो मनको कठघरामा
प्रेम ले बाधीएर रहुला !!
तर म !
तिमीले रोजेको युद्धमा
सिउदो र काख हरु !
रित्याउन सक्दिन ।
किनकी ?
म र तिमी पनि
तिनै आमा हरु बाट जन्म लिएको हुँ/हौ
बरु सक्छौ भने ??
आउ शान्तिको हात मिलाउँ
एउटा नयाँ युगको थालनि गरौ ।
किन कि तिमीले लेखेका
प्रेमिल भाब हरु !
आज पनि आलै छन
प्रेम दिवशको पत्र बनेर ।
यदी प्रेम र युद्धमा !
युद्ध रोज्छौ भने !!
म !तिम्रो !!
प्रेमिल स्वर्णिमा हुन सक्दिन
किन कि ?
म !युद्ध होइन
शान्ती चाहन्छु ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कातार

कविता ७ फाल्गुन २०६७



आफ्नो स्वर्णिमको लागि

मायाँलु पत्र हरु कोर्ने मान्छे

स्वर्णिम भित्र !

कोमल मन हरुले !

प्रेमको भ्रुण रोप्ने मान्छे !

सदा प्रेम लाई मायाँ गर्ने मान्छे !

गुन्द्रुक र आलु हरु फलाउन

तल्लिन,आज तिम्रो मन हरु !

अचानक चट्याङ्ग परे झै

गोली र बारुद हरु !

पड्काउन थाले छौ ।

त्यसैले अब म !

बरुद को धुवाँ भित्रको

प्रेमिल स्वर्णिमा हुन सक्दिन

किन कि ?

म !युद्ध होइन

शान्ती चाहन्छु ।

************************

मैले नदेखेको तिम्रो रुप हरु

आज युद्ध हरु लड्न थालेछन्

क्रान्ति उमार्ने

जेनी बोन्भोस्ट फालिन

र च्याङ्चिन तावाचिन को

इतिहाँश रट्न थाले छौ !

कोमल मन हरु बाट

प्रेम हरु झिकेर

धमा धम !

बम र बारुज सङ्ग

क्रान्तिकारी भएको छौ रे ?

बर्गिय दुश्मनको नाममा

आफन्त र प्रेमको गला घोट्दै छौ रे ?

त्यसैले स्वप्निल !

अब म !

प्रेमिल स्वर्णिमा हुन सक्दिन

किन कि ?

म !युद्ध होइन

शान्ती चाहन्छु ।

**************************

तिमीले भने जस्तै !

म शान्तीकामी मान्छे

युद्ध हरु पढ्न सक्दिन

भावना हरु लाई निमोठेर

बन्दुक को नालमा

रगतको होली हरुमा

शान्तिको प्रेम रोप्न सक्दिन

जान्दा जान्दै! टाउका हरु काटेर

म ! जल्जला पहाड भएर उभिन सक्दिन ।

भोको पेट हरु बोकेर

कर्णाली हुन सक्दिन ।

खोकु छिन्ताङ्ग भएर गोली खाँदै

!सुखनिको जङ्गल पोत्न सक्दिन

त्यसैले अब म !

प्रेमिल स्वर्णिमा हुन सक्दिन

किन कि ?

म !युद्ध होइन

शान्ती चाहन्छु ।

*************************

अनी तिमीले भने जस्तै

हो म ! तिखो तरबारमा निदाउन सक्दिन

गोला बम हरु लाई म !

शिरानी लाउन सक्दिन ।

घरको भित्ता हरु रगतका खोला हरुले

म ! रङ्ग्याउन सक्दिन

किन कि ?/मैले

!नागासाकी र होरोसिमा लाई पढेको छु ।

शिया सुन्नी र परमाणु हरुको नाममा

जिउँदो इराक जलेको देखे को छु ।

बामे सर्दै गरेको अफ्गानिस्तान

बल्दै गरेको देखेको छु ।

अनी !

इथोपिया,सोमालिया सुडान र लेबानन हरु !

अनी आफ्नै मुलुक !

तिम्रो युद्धमा पिल्सिएको देखे को छु ।

त्यसैले अब म !

तिम्रो !!

प्रेमिल स्वर्णिम हुन सक्दिन

किन कि ?

म !युद्ध होइन

शान्ती चाहन्छु ।

**************************

हो स्वप्निल !

तिमीले भने जस्तै

यहाँ युद्ध मा आफ्नो हुन्न

र युद्ध हरु जितिन्छन ।

यहाँ ग्लेसियर हरु पग्लेर

पहाड बने पनि !

तिम्रो युद्धले प्रतिपादन गरेको

नियमले युद्ध जित्ला!

इतिहाँश फेरिएला !!

तर म !युद्ध हुन सक्दिन ।

भन्छौ भने बरु म बुद्ध बन्न सकुँला

तिम्रो मनको कठघरामा

प्रेम ले बाधीएर रहुला !!

तर म !
तिमीले रोजेको युद्धमा
सिउदो र काख हरु !
रित्याउन सक्दिन ।
किनकी ?
म र तिमी पनि
तिनै आमा हरु बाट जन्म लिएको हुँ/हौ
बरु सक्छौ भने ??
आउ शान्तिको हात मिलाउँ
एउटा नयाँ युगको थालनि गरौ ।
किन कि तिमीले लेखेका
प्रेमिल भाब हरु !
आज पनि आलै छन
प्रेम दिवशको पत्र बनेर ।
यदी प्रेम र युद्धमा !
युद्ध रोज्छौ भने !!
म !तिम्रो !!
प्रेमिल स्वर्णिमा हुन सक्दिन
किन कि ?
म !युद्ध होइन
शान्ती चाहन्छु ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कातार

न फुल न बषन्त न कुनै आयो मधुमाश

०४ चैत्र २०६७

न फुल न बषन्त न कुनै आयो मधुमाश
आएर चोरी लग्यो थ्यो त्यो कुनै बदमाश ।

फुल्दा फुल्यो ढकमक्क फुल सरी यौबन
टप्प टिपेर लग्यो थ्यो त्यो कुनै बदमाश ।

लायो गोड्यो बगैचामा जिबन भर्यो उसै
चुसेर रस थुक्यो भुईमा थ्यो कुनै बदमाश ।

थिए कती सपना सजेका रात सुनौलो भरी
आइ सपना ब्युँझाई गो थ्यो त्यो कुनै बदमाश ।

न रङ्ग न बास्ना न कुनै अब यहाँ बषन्त
कुल्ची गयो सडकमा थ्यो त्यो कुनै बदमाश ।

अर्पण योन्जन
सुनसरी
हाल दोहा कतार

दुखाएर हाँस्नु पर्ने जिदगी को रित यस्तै

दुखाएर हाँस्नु पर्ने जिदगी को रित यस्तै
स्वाभिमान कुल्ची हाँस्ने यहाँको रित यस्तै !

न पिरोले को कहाँ छर आँशु झर्दा यहाँ
गला समाइ घाँटी रेट्ने यहाँको रित यस्तै ।

भने जस्तो सोचे जस्तो हुन्न साथी यहाँ
प्रित लगाई हित भुल्ने यहाँ को मित यस्तै ।

हुँदा पो आफ्ने मान्छे पनि नहुँदा सबै बैरी
चडेर शिखर के भोर? यहाँ को जित यस्तै ।

लेख्दा कबिता बन्ने गाउदा गजल हुने रे?
सुर ताल बिनाको यहाँ को गित यस्तै ।

अर्पण

आज भोली तिम्रो बाटो कुर्न मन लाग्छ

मिती ३० चैत्र २०६७

आज भोली तिम्रो बाटो कुर्न मन लाग्छ
भञ्ज्याङ को देउरालीमा झर्न मन लाग्छ ।

तिम्लाई भेटे देखी यता केभो कुन्नी मलाई
न झिम्काइ परेली लाई हेर्न मन लाग्छ ।

कहाँ छुपाउँ कहाँ लुकाउँ तिम्रो नजर लाई
गाँठो फुकाइ पिरती को बेर्न मन लाग्छ ।

न आउँदा साँझ पख पधेरि मा तिमी
तिम्रै घरको बलेशिमा सर्न मन लाग्छ ।

ढल्किएको उमेरमा नी यस्तो हुँदो रैछ
बुढेउली को तन्देरी पन फेर्न मन लाग्छ ।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

टुटेका ति सपना देख्न मन लाग्यो

रचना ०५ बैशाख २०६८


टुटेका ति सपना देख्न मन लाग्यो
बटुलेर मन हरु भेट्न मन लाग्यो ।

मायाँ गर्छु भन्नु पनी स्वार्थ हुने यहाँ
बैरी हुने समाज लाई रेट्न मन लाग्यो ।

कुरा काट्ने काटी रहुन जोरिपारी सबै
तिमी हिँड्ने बाटो सँधै छेक्न मन लाग्यो ।

उन्को दिलमा सानो ठाउँ थियो कि कतै?
ओइलिएको मन लाई रोप्न मन लाग्यो ।

लैजाला टिपी कसैले फुल जस्ती उन्लाई
बन्द नजर परेलिमा छोप्न मन लाग्यो ।

नोट: माथिका शेर हरुमा काफिया नमिल्दा नमिल्दै पनि मैले
देख्न, भेट्न,रेट्न, छेक्न, र रोप्न जस्ता शब्दवाली प्रयोग गरेको छु ।
किनकी मैले यस्लाई गजल भन्दा पनि मात्र रचना (स्रिजना)को रुपमा
हेरेको छु । त्यसैले अग्रज हरुमा पर्न जाने खुल्दुली प्रती क्ष्यमा
चाहन्छु । बाँकी तपाईं हरुकै हातमा ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

उदाउँदो रहर मर्यो, तन् हरु ढले पछी

गजल -१० बैशाख २०६८

उदाउँदो रहर मर्यो, तन् हरु ढले पछी
चाहनाको आकाश खस्यो, मन् गले पछी ।

बषन्तमा फुल्ने रहर, सिरौटोले खाँदा
कोपिलानी ओइली झर्यो, पवन ढले पछी ।

पर्खिएर बषन्त लाई, सिउँदो पनि फुल्यो
लाउँला भन्थे पिरती, यौबन बले पछी ।

उमेर छँदा नलाएको, मायाँ लाउँदा ऐले
हुन्न रैछ अर्थ कुनै, जोबन ढले पछी ।

बास्ना बिहिन फुल टिपी, शिरमा लाए पनि
ओइलिएर हाँगा भाँची, भुइमा झुले पछी ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

बाहिरी हेर्दा झिलिमिली शहर रैछ मायाँ

गजल ५ फाल्गुन २०६७

बाहिरी हेर्दा झिलिमिली शहर रैछ मायाँ
नहुने लाई जोडी गाँस्नु रहर रैछ मायाँ ।

जान्ने लाईत गितै बन्यो गायो भाका हाली
न जान्ने लाई गजलकारको बहर रैछ मायाँ ।

बैश सित्तै पाइने बरु मायाँ किन्नु पर्ने यहाँ
धन बिनाको मन हुने लाई कहर रैछ मायाँ ।

पिउन जाने जिउन जाने बिश पनि अमृत
न जान्ने लाई मृत्‍यु दिने जहर रैछ मायाँ ।

बग्न जाने सङ्लिएर गङ्गा बगे जस्तो
ताल परे फोहोर जम्ने नहर रैछ मायाँ ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

मिठा मिठा सपना देख्ने आज शिरानी हरायो

गजल ४ फाल्गुन २०६७



मिठा मिठा सपना देख्ने आज शिरानी हरायो
तिम्रो लागि आँशुले भिज्ने आज शिरानी हरायो ।

औँठी रुमाल चिनो के के साटेका थ्यौ देउरालीमा
प्रिती गाँस्ने चौतारीमा आज निसानी हरायो ।

तन फुल्यो मन फुल्यो आज बैश पनि फुल्यो
फुल जस्तो फुल्ने यिनै आज जवानी हरायो ।

कोइली गाउँथी रुख बसी चरी डाली बसी
सँधै आउने मिर्मिरेको आज बिहानी हरायो ।

लेख्दै थिए हामी दुइको पल पलको कथा हरु
तिम्रो मेरो सम्बन्धको आज काहानी हरायो ।



अर्पण तामाङ (योन्जन)

तरहरा-२ सुनसरी

हाल दोहा कतार

.

आजत बल गरेर भन्छु ठुली एउटा कुरा

आजत बल गरेर भन्छु ठुली एउटा कुरा
तिम्रो लागि किनी ल्याछु हातमा लाउने चुरा ।

भन्छु भन्छु भन्दा भन्दै बैश ढल्ने होकी
धरो धर्म बाचा कसम मनमा छैन छुरा ।

भाग्ने छैन थाक्ने छैन तिम्लाई मायाँ गर्न
आजै देखी सुरु गर्छु मिठा मिठा कुरा ।

भए जती सुम्पी दिउँला रिण परे पनि
प्रेमी दिवश प्रेमी मन सुनाउँला कुरा ।

एक भन्छु दुई भन्छु जसरी नी भन्छु
भन्न खोज्दा तिम्रो सामु अड्किएको कुरा ।



भ्यालेन्टाइनको हार्दिक शुभकामना सबैमा ।।।।



अर्पण

.

खै बुज्यौ र? मैले पनि तिम्लाई मायाँ गर्छु

गजल फाल्गुन १/२०६७

श्रदेय आदर्णीय दिदी निर्मला अवस्थी ज्युको मिठो गजल पढे पछी एउटा पाको रचनाले
अर्को नयाँ रचनाको जन्म गरायो । यदी यस्मा मेरो कम्जोरी वा गल्ती हरु भए अग्रज
सर्जक हरुले गल्ती त औलाउने हुनेनै छ भन्ने आशा राखेको छु । प्रस्तुत छ उक्त
प्रतिउत्तर गजल ।

खै बुज्यौ र? मैले पनि तिम्लाई मायाँ गर्छु
भने देखी साँझ पख सँधै बेशी झर्ने गर्छु ।

स्थिर राख पापी मनलाई डुलाई राख्नु हुन्न
यस्पालिको मंसिरमा त्यतै बसाइ सर्छु ।

के सम्झ्यौ र ?तिम्ले पनि मेरो चोखो मायाँ
भन्छौ भने तिम्रो सामु माना पाथी भर्छु ।

हुन्न अब किनारमा दुबै जना वारी पारी
आँट गरी लौरी टेकी खोली अब तर्छु ।

जुनि भरी ढुक्क परि संङ्गै बस्न लाई
जिन्दगीमा आइ परेको बाधा हरु टार्छु ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी

मिल्छ भने प्रिती रोप्न थोरै दिलमा ठाउँ देउ

गजल छ माघ २०६७

मिल्छ भने प्रिती रोप्न थोरै दिलमा ठाउँ देउ
सक्छौ भने सिउँदोमा सिन्दुर को नाउँ देउ ।

घुम्दै आउँदा गाउँ बेशिमा रात पर्‍यो भने
बास माग्दा बलेसिमा सानु एउटा ठाउँ देउ ।

पिर जली मन सबै डढेलो ले खायो भने
छाप्रो हाल्न दिल भित्र सानु एउटा गाउँ देउ ।

तिम्रो लागि मेरो आँशु मुल्यहिन भए पनि
तराजुमा जोखी सही सानु एउटा भाउ देउ ।

साथ दिउँला हात दिउँला तिम्रो अगी पछी
मायाँ गरी बोलाउने सानो एउटा नाउँ देउ ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

फुल सम्झी भमरा झै चुसेर गयौ तिमीले

गजल २४ माघ २०६७

फुल सम्झी भमरा झै चुसेर गयौ तिमीले
आशा देखाइ जवानीमा लुटेर गयौ तिमीले ।

फुल्न खोजे तिम्रो लागि बषन्तको मुना बनी
बर्खे झरी असिना झै चुटेर गयौ तिमीले ।

काखी च्यापी ताप दिउला भनी फकाएर
अगेनोमा मकै सरी भुटेर गयौ तिमीले ।

कसेको थे तिम्रो लागि नछुटिने बाचा बन्धन
तुल सम्झी मनको डोरी चुडेर गयौ तिमीले ।

भो कान्छा जती चुस्यौ चुसेर गयौ तिमीले
ललाई फकाइ कोपिलामा लुटेर गयौ तिमीले ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

भेट हुँदा तिमी सित त्यसै त्यसै पातिन्छु म

गजल २२ माघ २०६७
५फेब् २०११ समय-०१. pm


भेट हुँदा तिमी सित त्यसै त्यसै पातिन्छु म
पल भर तिमी सित नभेट्दा त्यसै आतिन्छु म ।

कागजमा मन पोख्दैमा कहाँ हुन्छ र ठुलि
तन मनले तिमी सित खै किन साटिन्छु म ।

नजर छुपाइ म तिर जब के हेर्छौ तिमी ले
सोमरस झै उसै उसै मदहोस्मा मातिन्छु म ।

न तोड्नु न फोड्नु तिम्रै लागि जोडीएको तन
बल्ल तल्ल टालेको यो मन फेरी च्यातिन्छु म ।

धोका दिने कुरा गर्यौ भने त्यसै पनि भासिन्छु म
पल भर तिमी लाई चुम्न नपाए त्यसै आतिन्छु म ।


अर्पण तामाङ (यो
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

उस्को लागि मनमा कुरा गुन्न थालेको छु

गजल २२ माघ २०६७

५फेब् २०११ समय-९.१५ am

उस्को लागि मनमा कुरा गुन्न थालेको छु

न बजाएको धुन आजकाल सुन्न थालेको छु ।

प्रिती बस्ने बेला होकी पागल पन हो मेरो

न फुलेको फुलको माल उन्न थालेको छु ।

हिजो सम्म किन किन बैराग लाग्थ्यो जिबन

उन लाई भेटे देखी यता जिउन थालेको छु ।

साँझ बिहान हुनु हुन्न बर्बराउँदै एक्लै

दिक्क लाग्ने देउरालीमा धाउन थालेको छु

टुना मुना गरी कित? रुपै उस्तो हो कुन्नी

अमृत होकी बिष उनी पिउन थालेको छु ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)

तरहरा-२ सुनसरी

हाल दोहा कतार

किन होला तिर्सनाले पिरोल्दै छ मलाई

गजल माघ १८/२०६७

किन होला तिर्सनाले पिरोल्दै छ मलाई
साँझ पख सम्झनाले पिरोल्दै छ मलाई ।

धेरै भयो इन्टरेनेट मा भेट नभाको पनि
पिर माथि पिर थपी छिरोल्दै छ मलाई ।

बर्सौ भयो जस्तो लाग्छ मन को दुरी बड्दा
शिर माथि भिर राखी सिरोल्दै छ मलाई ।

घात गरे जस्तो लाग्छ उनको मनमा मैले
हात माथि पाप राखी निरोल्दै छ मलाई ।

सपनिमा झस्काउछ उनको छायाँ पनि
म्रिग त्रिस्णा शिरानीमा बिरोल्दै छ मलाई ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

सबै सबै मान्छे हरु मातिदैछन आज किन

गजल माघ १३ गाते २०६७
सबै सबै मान्छे हरु मातिदैछन आज किन
बन्धुत्वको जालो पनि फाटिदैछन आज किन

जुग जमना बद्लियो रे मान्छे पनि बद्लीयो रे
नाता बिर्सी आफ्नै शिर काटिदैछन आज किन

ज्वाँई चेला कुल कुटुम्ब भन्थे हिजो अस्ती
पैसा सँग नाता पनि साटिदैछन आज किन

दश गाउँ दश डाँडा नाता जोड्नु भन्थे पैले
तर आज दुश्मनिको डोरी बाटिदैछन किन

हुने खाने बर्ग तोकी राप मात्र ताप्ने सबले
तितो छोडि मिठो मात्र चाटिदैछन् आज किन

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा -२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

तिमी सङ्ग बिताएको रात अनौठो

गजल २०६७ माघ २

तिमी सङ्ग बिताएको रात अनौठो
मायाँ गर्ने मायाँलुको जात अनौठो ।

वारी पारी गरी दुबै जोडी ढुकुर जस्तै
साँझयालमा बिताएको साथ अनौठो ।

जुनेलीको रात थियो बैश डाकी डाकी
मदहोशी लाई सिलाएको मात अनौठो ।

खोला बाडी भिर पैरो बर्खायाम आउँदा
औँला समाइ जङ्घार तर्दा हात अनौठो ।

बेला उस्तो होकी कुन्नी बैश चढेको
जती सुन्छु बोली उनको बात अनौठो ।

अर्पण तामाङ(योन्जन)
तरहरा - २ सुनसरी
हाल दोहा कतार