गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Saturday, August 27, 2011

कविता ३२ स्रावण २०६८



प्यारी-

न आयो तिम्रो खबर चिट्ठी न आयौ पर्देशी

सम्झना पनि भुल्यौकि खसम घर बाट गएसी ।

झिली र मिली शहरको घर त्यसैमा भुल्यौ कि

अप्सरा नाच्ने रङिन साँझ त्यसैमा खुल्यौ कि ।



खसम-

लेखेर चिट्ठी पठाको थिए खै कहाँ रोकियो

उडेर आउँ त म पंक्षि होइन डाँडै ले छेकियो ।

के हुन्छ प्यारा झिली र मिली शहर को घरमा

साँझ र बिहान गर्दै छु दु:ख अर्काको भर मा ।



प्यारी-

भुल्यौ कि खसम खरको छानो साउन चुइएको

खाइ लाग्दो ज्यान भोकले पेट शरीर नुइएको ।

चोलिया फाट्यो फरिया फाट्यो मन पनि फाटियो

गएको हिउँद आसैमा बित्यो बर्ख नि काटियो ।



खसम-

काँ भुल्न सक्छु पियारी तिम्लाई मुहार मलिनो

न भन त्यस्तो अमिलो चुक मन हुन्छ अलिनो ।

फेरुँला छाना भरुँला माना भोका को शरीर

म आउंला फर्की सपना साँची जंघार तरेर ।



प्यारी-

म कती सिलाउँ फाटेको मन आउ राजा फर्केर

तकिया मुनी तस्बिर हेरी मन रुन्छ धर्केर ।

चिस्यानी रात गुनगुनाउँ कती तस्बिर बोल्दैन

कल्पना बिच मनको रहर मुख ले खोदैन ।



खसम-

पर्देसी जिबन काँ हुन्छ सुख सिलाउ त्यो मन

पसिना पोखी कमाइ ल्याउँला पर्देशको त्यो धन ।
सपना बिच झस्केर उट्छु तड्पिन्छु मै पनि
सुस्केरा हाली निदाउन खोज्छु हुंदैन तै पनि ।

प्यारी-
भन्छौ नि राजा मन लाई बाँधी त्यो आँशु लुकाइ
कतिन्जेल बसुँ दुखेको मन पिर ब्यथा लुकाइ ।

म पनि उस्तै हजुर लाई उस्तै केले हो छेके को
मर्नु र बाँच्नु भोलिको दिन कस्ले छ देखे को ।

खसम-
मन मा गाँठो पारेर सानु न भन त्यसरी
साहुको रिण त्यो गैरी खेतको मै तिरुँ कसरी ।

दुई हिउँद कुर गरेर दु:ख बसन्त डाकेर
बोकेर खुशी म फर्की आउँला देउता लाई भाकेर ।

प्यारी-
मुनाको मदन हजुर ले हुनु मै हुँला पियारी
हजुरको सती भएर जिउँला बालबच्चा स्याहारी ।

गरुँला आशा फर्केला गुँड बिचरी त्यो चरी
मनको प्यास मेटुला साँझ हेरुँला निहारी ।

कान्छा भाई
तरहरा-२ सुनसरी

No comments: