गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Tuesday, May 18, 2010

भन्थिन सधैं उनी मलाई

कबिता लेखन मिती 2004-05-08

भन्थिन सधैं उनी मलाई
हृदय नै जले पछी।
के लाई जिउनु जिन्दगीमा
आफन्तले भुले पछी।।

सङ्गै जिउने सङ्गै मर्ने
कसम तिमीले खायौ ।
जुनि भरी नछुटिने
प्रित तिमी ले लायौ ।।

देउराली लाई पाती चाडाइ
मागेकी थियौ मलाई।
भाकल गरी डेबिथान लाई
साछेकी थियौ मलाई। ।

माया भन्दा हुन्न ठुलो
भन्थ्यौ मानिसको जात।
त्यही जात पर्खाल भो
छुट्यो हाम्रो साथ ।।

देखाउछौ कती मलाई
कल्पनाको संसार बाडी ।
नदेउ अब झुटो माया
आउछ एकदिन भेलबाडि।।

बाचे एउटै गोरेटोमा
मरे एउटै माटो ।
सङ्गै यात्रा गरे पनि
भिन्नै रैछ बाटो।।

छैन मुटु भनु भने
देखाउथेउ माया।
घ्रिणा गरी हिंड्न थाल्यौ
देख्दा मेरो छाया।।

बोलाउने साईनो फेरेउ
फेरेउ आँफै लाई।
अझै फेर कती फेर्छौ
चोखो हृदय लाइ।।

बाचौ भने आसा छैन
मरौ मलामी।
दोसधैंमा छोडि गयौ
तिमी लाई सलामी ।।

अर्पण तमाङ
तरहरा-२सुनसरी
हाल दोहा कतार
Posted by at
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)