गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Sunday, May 16, 2010

तिमी बिनाको साथ साथी

गजल लेखन मिती २०६७जेष्ठ २

तिमी बिनाको साथ साथी म हिडु कसरी
पुग्नु छ कोस टाढा म चलु कसरी।

सङ्गै यात्रा गर्नुथ्यो क्रान्ति अझै बाँकी छ
परिवर्तनको सपना एक्लै पुरा गरु कसरी।

हेर्छु पारी अझै टाढा क्षितिज बाँकी छ
नडुब्दै घाम त्यहा म पुगौ कसरी।

सोच हाम्रो एउटै थियो क्रान्ति पनि एउटै
तिम्रो साथ बिनाको पुरा गरु कसरी।

न रयौ तिमी न रयो साथ मात्र सम्झना
बोकेर ल्याको चेतना बाडु एक्लै कसरी।

मेचीको बाटो कालिको माटो टेकेर हिंडेको
लगाइ टिका कसम खाको म भुलौ कसरी।

दुस्मनको घेरा तोडेर भाग्दा लागेको त्यो गोली
फुटेको छाती बगेको रगत म भुलु कसरी।

जल्जला पहाड उक्लेको सङ्गै म भुलु कसरी
पुग्नुछ पारी कोशीको जङ्घ्हार म तरु कसरी।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२सुनसरी
हाल दोहा कतार
Posted by at
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)