गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Tuesday, May 18, 2010

हासो साट्न नखोज आशु दिएर मलाई

कबिता लेखन मिती 2005-01-16

हासो साट्न नखोज आशु दिएर मलाई
छोडि जान्छौ साथ मेरो एक्लो मनलाई जलाई ।
हुन्छ भने प्रित लगाउ मुटुइ झिकी दिउला
तिम्रो खातिर मर्नै परे बिस पिइ दिउला ।

माया साटी खेल खेल्यौ गासी एउटा प्रित
हार्नै पर्ने थियो मैले भयो तिम्रो जित।
रात ढल्यो अधेरिमा जुन बादलुमा
प्रित छुप्यो तिमी भित्र मुटु गाजलुमा।

कैले प्रित फुल्दा खेरी जुना सङ्गै टोलाई रहे
खुशी उनले साट्दा खेरी आँफैलाई नै लुटाइ रहे।
लट्ठ थियो तारा जुन बादलउको मात पाउदा
खुशी सधैं पाए हुन्थियो इन्द्रेनीले गीता गाउदा।

सिमा रेखा हुन्न क्यारे जात भात भनी
नलाउ पर्खाल हामी बिच धनदौलतको पनि।
मुटु मुटु साटौ भनेउ देउता साची राखी
भुलेउ आज आफन्तलाई परायलाई काखी च्यापी।

औठी चिनो रुमाल चिनो खै के के थियो कुन्नी
बाच्नु भन्दा मर्नु निको केलाई जिउनु जुनी ।
आजै जस्तो लाग्छ मलाई देउता भाकी कसम खाको
भुल्न पनि सक्दिन म कसम तोडी गाको।।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२सुनसरी
हाल दोहा कतार
Posted by at
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)