कबिता लेखन मिती २०६१ फलगुन १५
लात सरी भात खाए
बिदेशिको पाउमा ।
कस्ले लाउछ मलम पट्टी
चर्किएको घाउमा ।।
श्रीमती र छोरा छोरी
छोडि आए एक्लाई ।
पर्देशी को बुटले टेक्यो
ज्यान भयो बेक्लाई ।।
एकान्त मा मन रुन्छ
पुछी दिने कस्ले ।?
गरीबी ले बिदेश लागे
बुजिदिने कस्ले ।।
पर्खि बस फर्की आउछु
धन कमाइ झट्टै ।
पत्र कोरी पाठको छु
उत्तर लेख्नु छिट्टै ।।
रुनु पनि कत्ती रुनु
बिरह मा गाउदा ।
हल्का मन हुन्छ एक छिन
तिम्रो पत्र पाउदा ।।
भोक छैन दिनमा पनि
निद छैन रात मा ।।
टोलाएर हेरी बस्छु
तस्बिर को साथमा ।।
छाती हुन्छ छिया छिया
मुटु भतभती ।
आउछौ तिमी सपनिमा
झस्की रन्छु राती ।।
छोरा छोरी रुन्छन होला
रुन्छौ तिमी ।
छिट्टै आउनु भन्छौ होला
सपनिमा पनि ।।
केपो गर्नु डलर ले
मनै दुखी भए पछी ।
हुन्न रैछ सुख यहाँ
छुट्टीनु नै परे पछी ।।
थकाई लाग्यो बस्यो एक छिन
भन्छन गर्नु छिटो ।
आनन्द ले खाको भए
ढेडै हुन्थियो मिठो ।।
अर्पण तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार
मेरो भन्नु
- मेरो गाउँघर
- Itahari-20, sunasari, Nepal
- मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।
Subscribe To
Posts
Comments
No comments:
Post a Comment