आउ साथी तिमी हामी एउटा फुल रोपौ

हिजो शुक्रबारको दिन प्रधानमन्त्री नेपाल को मैले सम्भिधान
चाहेको थिन तर मावोबादिलाई खुशी पार्न मात्र सुइकारेको हुँ
भन्ने कान्तिपुर मा समाचार प्रकासित भएको हुँदा देशमा
दङ्गा भड्कने आसाङ्काले मैले यो कबिता लेखे को हुँ।
किन कि १९५७ देखी उठेको सम्भिधान सभाको मुद्धा आज
को यो घडी सम्म आइपुग्दा नेपाली जनता ले देख्न पाएका
हुन तर देश को गरिमामए पद प्रधानमन्त्री ज्युले नेपाली
जनता र हाम्रो राष्ट्रियता माथि नै प्रश्न उब्जिने यो जवाफ
ले नेपाली जनताले दङगा फैलाउछन र देश म! फेरी केही
अप्रिय हुन्छ भनेर यो कबित फुर्यो तर सङ्योग बस
त्यस्तो केही भएन त्यसको लागि नेपाली जनता लाई
धन्यवाद ।। अन्यथा अप्रिया घटना अबस्य हुने थियो।।

कबिता लेखन मिती २०६७ जेष्ठ ७गते बेलुकी

आउ साथी तिमी हामी एउटा फुल रोपौ
हात माथि हात देउ अब हामी जुटौ ।
यस्को मान्छे उस्को मान्छे भन्नु हुन्न अब
पहाड फोरी सुन फुलाउन जुट्नु पर्छ सब।।

तिम्लाई हाम्लाई जस्लाई काटे उही रातो रगत
हामी फुटे देश फुट्छ भलो हुन्न जगत।
लम्क चम्क नेपाली संसार जित्नु पर्छ
परि आए बैरिमाथि ढाल बन्नु पर्छ ।।

दाजु भाई आँफैमा दुश्मन के को लागि?
स्वार्थ भन्दा हाम्रो देश हामी भन्दा माथि।
योजात त्योजात हामी सबले भुलौ नानाभाती
एक बाट सय बन्छ हामी मिले साथी ।।

जाती धर्म भाईचाराको एउटा फुल रोपौ
हजार थरी फुल भए एउटै धागो बाटौ ।
कादमा काद हातमा हात एउटा दियो बालौ
आउ साथी! देश प्रेमको एउटा फुल रोपौ।।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार