डाली भाच्यो ए सानी

गीत लेखन मिती २०६७जेष्ठ १४

डाली भाच्यो ए सानी चरी बसेर
मनै भाच्यो ए सानी बैगुनिको माया बसेर ।

याद आउछ गैरी खेत सङ्गै झरेको
बेशी झर्दा पधेरिमा पानी भरेको ।
सङ्गै गरेउ बन पाखा सङ्गै घास दाउरा
याद आउछ बिजाउने मिठा तिम्रा कुरा ।
डाली भाच्यो ए सानी..............
मनै भाच्यो ए सानी...............
लाग्यो तिमीलाई डोली चढाइ पराइले आज
तिमी हुन्छौ अङ्गालोमा मत एक्लाई साझ ।
घुम्टो भित्र लजाएर रातो सिन्दुर भरी
लास बनुला मै बरु तिमी जिउनु जुनी भरी ।
डाली भाच्यो ए सानी.................
मनै भाच्यो ए सानी..................!

अर्पण तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

टिपी ल्याउकी सुनखरी

गीत लेखन मिती २०६७ जेष्ठ १४

टिपी ल्याउकी सुनखरी गई भिर माथि
सिउरी दिउकी चाप गुरास तिम्रो शिर माथि

बुनी दिउकी बुट्ते चोली लालुपाते टिपी
चढाइ दिउकी तिम्रो नाममा देउराली लाई भेटी ।
डालि डालि रहर फुल्यो बैस डगमगायो
भमरा झै तन्देरिको मन भुन भुनायो ।
टिपी ल्याउकी.................
सिउरी दिउकी.................
सिन्दुर पोते गरी बस्नु चमेली को चोली
सपनी मा भेट्न आउछु लाजको घुम्टो खोली ।
शर्माएर हेरी रहला जुनेली को जुनले
सजाइ लान्छु डोली माथि नौमतिको धुनले ।
टिपी ल्याउकी....................
सिउरी दिउकी....................

अर्पण तामाङ
तरहारा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

फेरी एउटा युद्ध जित्यौ ।

कबिता लेखन मिती २०६७ जेष्ठ १५बिहान ७।३० बजे

फेरी एक पल्ट
खबरदार !नेता हरु हो !!
देश जनता र राष्ट्रियता लाई
घाटा नाफाको ब्यापारमा
गणितिय अंङ्कमा रुपान्तरीत
राष्ट्र घात गर्ने हरु लाई !
जनताको शान्ती युद्धमा
हाम्रो खबरदार !
किनकी !
हर प्रहर रात बिरात
समयसिको पचास मिनेट बाँकी रहंदा
इतिहांसको एउटा पानामा
युगको अर्को क्रान्ति
हामी जनताले !
फेरी एउटा युद्ध जित्यौ ।
जनताको सम्भिधान बनाउन
सबैले युद्ध लडे !
कसैले गोली बारुदको युद्ध लडे
कसैले कुर्सी र स्वार्थको युद्ध लडे
कसैले बिचारको युद्ध लडे
तर !हामी नेपालीले
भोक रोग र शान्तापको युद्ध लड्यौ
जातपात धर्म र बर्गको युद्ध लड्यौ
राष्ट्रियता र स्वाधिन्ताको युद्ध लड्यौ
देश दुखेको घाउमा मलम पट्टिको युद्ध लड्यौ
देश माथिको आकाशमा गिद्ध चिल हरु उड्दा
देश प्रेमको युद्ध लड्यौ !
अनी लड्यौ !
कलम कपी र आवाजको युद्ध लड्यौ
र नयांबानेश्वरमा
फेरी एक पल्ट हामीले
एउटा युद्ध जित्यौ ।
त्यसैले!फेरी यो देशमा
खबरदार ! नेता हो !!
एक पल्ट गणतन्त्रको
नारा उठेको छ ।
शहर मात्र होइन,गाउ घर पनि
नयाँ सम्भिधानमा जुटेको छ
तिम्रा छल्कपट र सकुनी दुस्साहस
शिथिल बनाउन !
हरेक नागरिक उठेको छ ।
हाम्रो स्वधिन्ताको भाग्य मेट्ने
एउटा दसा टरेको छ ।
त्यसैले!त फेरी यो देशमा
हामीले एउटा युद्ध जित्यौ ।
हामीले सात सालको युद्ध जित्यौ
सत्र,चौबिस,छत्तिस,र छायालिसको युद्ध जित्यौ
अनी जित्यौ !
बैसट्ठी र त्रिसट्ठी को युद्ध जित्यौ
आज फेरी हाम्रो भाग्य मेट्ने
६७ जेष्ठको चौध लाई जित्यौ
राजाको भुपु गाउंमा !
हामीले फेरी अर्को युद्ध जित्यौ
अधिकारको महायुद्ध जित्यौ ।।।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

जुनेलीको रात राम्रो

गजल लेखन मिती २०६७ जेठ १४

जुनेलीको रात राम्रो
तरुनिको साथ राम्रो ।

रक्सी बोतल सुकुटी
शुक्रबारको दिन राम्रो ।

किरिम गाजल धसेको
काली भन्दा गोरी राम्रो ।

पर्देशको अनिकालमा
नक्कलीको हात राम्रो ।

दुद भन्दा छाली राम्रो
ससुरालिमा साली राम्रो ।

(यो गजल करिब बहर सङ्ग मिल्छ )

अर्पन तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

जुनेली को रातमा मलाई भेट्न नआउ है

गजल लेखन मिती २०६७जेष्ठ १२


जुनेली को रातमा मलाई भेट्न नआउ है
बेहोशिमा हुन्छु सधैं भेट्न नआउ है ।

नपिएरै मातेको छु बदमाश जवानीमा
होस गर भेट्न आउँदा दाग लाग्ला है ।

सिंगार पटार गाजली धेरै नगर्नु
छाती भित्र मुटु तिर लाग्ला है ।

अली अली सधैं पिउछु साझ ढलेको रात
पिउदा पिउदै नसामा भेट्न नआउ है ।

मात लाग्छ देखेर जुन ढलेको रात
मदहोशिमा हुन्छु सधैं भेट्न नआउ है ।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

अंन्जुली भरिको प्यार

गजल लेखन मिती २०६७जेष्ठ १२

अंन्जुली भरिको प्यार तिमी लाई
जुनेली को जुन तिमी लाई ।

शब्द सम्झ या मेरो मायां
गजलै मानेर दिए तिमी लाई ।

लिन्छौ भने बिहानी को शित पनि
मोती बनाइ दिउला तिमी लाई ।

यदी भन्छौ भने सातै लोकमा
मधुमासको गीत तिमी लाई ।

सातै सुर पिरतिको रित पुराएर
सिउदोमा सिन्दुर तिमी लाई ।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

समाइ कलम बैशाखी टेक्न खोज्छु

गजल लेखन मिती २०६७जेष्ठ ११

समाइ कलम बैशाखी टेक्न खोज्छु
जानी नजानी निशब्द हरु खोज्छु ।

चालेको पाइला तर यात्रा कहाँ
बडो ठानी गजल लेख्न खोज्छु ।

शेर बहर को त के कुरा भाबै छैन
तैपनी अनिकालमा लेख्न खोज्छु ।

शर्म लाग्छ आफ्नै नाम पनि भन्दा
फेरी पनि निखारेर कलम लेख्न खोज्छु ।

देखेर हो कि डाहा श्रीजना कसैको
लहड मा कोरेर गजलकार बन्न खोज्छु ।


अर्पन तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

फुलेको फुल झरेछ यां

गजल लेखन मिती २०६७जेष्ठ ११

फुलेको फुल झरेछ यां माली लाई था छैन
आफ्नै शरीर लुछी लग्यो डालीलाइ था छैन ।

उडेर आयो चुसेर गयो त्यो पापी भमरा
चडेको बैस लत्रेको हागा फुल लाई था छैन ।

चुमेर औंला लगाइ सिन्दुर छोडेर गएछ
लागेको चोट बल्झेर सिउदो उसै लाई था छैन ।

बेहोसी बैस मदहोसी जोबन सम्हल्नै गाह्रो झन
फाणेर गयो आएर पापी बाग लाई था छैन ।

माली छैन डाली छैन झन सबै मासे छ
आँफै लाई टिपी कुल्चेर गयो फुल लाई था छैन ।

अर्पन तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

देबिथान् लाई भाकेकै हो पानी परेन

गजल लेखन मिती २०६७ जेष्ठ १०

देबिथान् लाई भाकेकै हो पानी परेन
कुन मौसम मा रोप्यौ माया हागै सरेन ।

बाझो मन त खनेकै हो डल्ला फोरी फोरी
मलबास ले छोयो कि त ब्याडै सरेन ।

खनेकै हो पिरतिको घट्ते कुलो पनि
बेमौसम मा छरेउ माया झरी परेन ।

बर्खा लागे खेती लाउनु हिउद लागे मायां
चैत्र मास को खडेरिले मायै सरेन ।

काटेकै हो कलमी प्रेम को डाली डाली
शिशिरले पो छोयोकी त हागै सरेन ।

अर्पन तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

नाता जोडी परदेशमा मनै गलायौ

गजल लेखन मिती २०६७ जेष्ठ ९

नाता जोडी परदेशमा मनै गलायौ
घात गरी मुटु भित्र तिर चलायौ ।

नानाथरी कसम खायौ ख्वाऔथेउ मलाई पनि
बाटो लगाइ पछी बाट भिर चलायौ ।।

मायां खोज्यौ साथ खोज्यौ रात पनि रोज्यौ
रात ढल्यो दिन आयो बात लगायौ ।

भन्छौरे चिन्दिन म नाम मेरो सुन्दा
अनिकालमा यही नाम काम चलायौ ।

कती प्यारो फुल भन्दै छुरा चलायौ
माछी जस्तै आगो माथि झिर चलायौ ।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

तिमी फुल्यौ भिरमा पनि

गजल लेखन मिती २०६७ जेष्ठ ९

तिमी फुल्यौ भिरमा पनि टिप्न मन लाग्यो
जाइजुही शिर माथि लाउन मन लाग्यो ।

बास्ना चल्यौ मगमगायौ होसै उडायौ
मदहोशिमा भुन भनाउदै चुम्न मन लाग्यो ।

भिरमा पनि पिरमा पनि जताततै फुल्यौ
मलाई पनि तिमी जस्तै फुल्न मन लाग्यो ।

लैजाउ कि त चोरि तिम्लाई रुपै मोहनि
जुन जस्तो मुहारमा लुक्न मन लाग्यो ।

दुई थुङ्गा कोपिलामा झुल्न मन लाग्यो
तिमी जस्तै हागा पात डुल्न मन लाग्यो ।

अर्पण तामाङ
तरहरा -२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

बगाइ लाने नदी तर्नु

गजल लेखन मिती २०६७ जेष्ठ ४

बगाइ लाने नदी तर्नु डुङ्गा पारी रयो
मायां भेट्ने मन पनि किनारमै रयो ।

टाढा हुंदा बिचलित गुम्सिएको मन
दिल खोली फुकाउने धोको पनि रयो ।

नदी बिचमा अल्झिएको डुङ्गा सरी जिबन
जती थियो बाचेको रहर पनि रयो ।

भेट्न जादा बाधा आउने जाली होकी मायां
पिरती को धुन सुनाउने इच्छा पनि रयो ।

मनको चरी उडी गयो डाली मात्र रयो
यता डाके मायांलु लाई उता बाँकी रयो ।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

लात सरी भात खाए

कबिता लेखन मिती २०६१ फलगुन १५

लात सरी भात खाए
बिदेशिको पाउमा ।
कस्ले लाउछ मलम पट्टी
चर्किएको घाउमा ।।

श्रीमती र छोरा छोरी
छोडि आए एक्लाई ।
पर्देशी को बुटले टेक्यो
ज्यान भयो बेक्लाई ।।

एकान्त मा मन रुन्छ
पुछी दिने कस्ले ।?
गरीबी ले बिदेश लागे
बुजिदिने कस्ले ।।

पर्खि बस फर्की आउछु
धन कमाइ झट्टै ।
पत्र कोरी पाठको छु
उत्तर लेख्नु छिट्टै ।।

रुनु पनि कत्ती रुनु
बिरह मा गाउदा ।
हल्का मन हुन्छ एक छिन
तिम्रो पत्र पाउदा ।।

भोक छैन दिनमा पनि
निद छैन रात मा ।।
टोलाएर हेरी बस्छु
तस्बिर को साथमा ।।

छाती हुन्छ छिया छिया
मुटु भतभती ।
आउछौ तिमी सपनिमा
झस्की रन्छु राती ।।

छोरा छोरी रुन्छन होला
रुन्छौ तिमी ।
छिट्टै आउनु भन्छौ होला
सपनिमा पनि ।।

केपो गर्नु डलर ले
मनै दुखी भए पछी ।
हुन्न रैछ सुख यहाँ
छुट्टीनु नै परे पछी ।।

थकाई लाग्यो बस्यो एक छिन
भन्छन गर्नु छिटो ।
आनन्द ले खाको भए
ढेडै हुन्थियो मिठो ।।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

आउ साथी तिमी हामी एउटा फुल रोपौ

हिजो शुक्रबारको दिन प्रधानमन्त्री नेपाल को मैले सम्भिधान
चाहेको थिन तर मावोबादिलाई खुशी पार्न मात्र सुइकारेको हुँ
भन्ने कान्तिपुर मा समाचार प्रकासित भएको हुँदा देशमा
दङ्गा भड्कने आसाङ्काले मैले यो कबिता लेखे को हुँ।
किन कि १९५७ देखी उठेको सम्भिधान सभाको मुद्धा आज
को यो घडी सम्म आइपुग्दा नेपाली जनता ले देख्न पाएका
हुन तर देश को गरिमामए पद प्रधानमन्त्री ज्युले नेपाली
जनता र हाम्रो राष्ट्रियता माथि नै प्रश्न उब्जिने यो जवाफ
ले नेपाली जनताले दङगा फैलाउछन र देश म! फेरी केही
अप्रिय हुन्छ भनेर यो कबित फुर्यो तर सङ्योग बस
त्यस्तो केही भएन त्यसको लागि नेपाली जनता लाई
धन्यवाद ।। अन्यथा अप्रिया घटना अबस्य हुने थियो।।

कबिता लेखन मिती २०६७ जेष्ठ ७गते बेलुकी

आउ साथी तिमी हामी एउटा फुल रोपौ
हात माथि हात देउ अब हामी जुटौ ।
यस्को मान्छे उस्को मान्छे भन्नु हुन्न अब
पहाड फोरी सुन फुलाउन जुट्नु पर्छ सब।।

तिम्लाई हाम्लाई जस्लाई काटे उही रातो रगत
हामी फुटे देश फुट्छ भलो हुन्न जगत।
लम्क चम्क नेपाली संसार जित्नु पर्छ
परि आए बैरिमाथि ढाल बन्नु पर्छ ।।

दाजु भाई आँफैमा दुश्मन के को लागि?
स्वार्थ भन्दा हाम्रो देश हामी भन्दा माथि।
योजात त्योजात हामी सबले भुलौ नानाभाती
एक बाट सय बन्छ हामी मिले साथी ।।

जाती धर्म भाईचाराको एउटा फुल रोपौ
हजार थरी फुल भए एउटै धागो बाटौ ।
कादमा काद हातमा हात एउटा दियो बालौ
आउ साथी! देश प्रेमको एउटा फुल रोपौ।।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

लुक्छौ किन बादलुमा

कबिता लेखन मिती २०६१भदौ०५

लुक्छौ किन बादलुमा छेक्छ चन्द्रमाले
नआउ तिमी ताराबनी तड्पाइदिन्छ सम्झनाले ।
पुर्णिमाले आंखा खोल्यो चन्द्र हांसी रहयो
क्षितिजमै रहयौ तिमी डाहा लागि रहयो ।।

नाची रहयौ आँखा भित्र बिज्यो परेलिमा
हासी रहयौ ओठ भित्र फुलको तरेलिमा ।
सम्झनामा किन आउछौ रात गोधुलिमा
सपनिमै झस्काइ दिन्छौ संधै अधेरिमा ।।

आउछु भन्थ्यो तारा सधैं बादलुले छल गर्‍यो
पर्खिबसे क्षितिज पारी रात त्यसै झर्यो ।
प्रित लायौ फुल बनी पस्यौ चन्द्र बनी
दियौ चोट छाती भरी घोच्यौ काडा बनी ।।

सम्झना त धेरै हुन्छ चोट एउटै हुन्छ
छोडि जाने बिर्सिजान्छ बस्ने एक्लाई रुन्छ ।
कहिले आयौ चन्द्र बनी कहिले तारा बनी
बादलुमै छोडि गयौ झरी रैछौ भनी ।।

नदेउ अब छाती भरी मायालुको आस
जान्छौ अन्तै यात्री बनी गर्छौ अन्तै बास ।
माया साट्यौ मुटु सित नलाउ भन्दा प्रित
सोला बनाइ चडाई गयौ गयौ अन्तै सित ।।

पत्थर लाई पूजा गरे इस्वर होकी भनी
आराधाना गरी रहे एक्लाई मुर्ख बनी ।
तिमी होइनौ भाग्य कोर्ने कोर्छ बिधताले
कर्म लेख्छ पसिनाले हुन्न तिम्रो सहायताले ।।

ढुङ्गा पुज्नु ब्यर्थ रैछ दियो जल्नु पनि
ब्यर्थ रैछ परायलाई आफ्नो भन्नु पनि ।
मांया भन्नु प्रित रैछ प्रित भन्नु मुटु
मुटु भन्नु चोट रैछ खान्छ कुटु कुटु ।।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

भन्थिन सधैं उनी मलाई

कबिता लेखन मिती 2004-05-08

भन्थिन सधैं उनी मलाई
हृदय नै जले पछी।
के लाई जिउनु जिन्दगीमा
आफन्तले भुले पछी।।

सङ्गै जिउने सङ्गै मर्ने
कसम तिमीले खायौ ।
जुनि भरी नछुटिने
प्रित तिमी ले लायौ ।।

देउराली लाई पाती चाडाइ
मागेकी थियौ मलाई।
भाकल गरी डेबिथान लाई
साछेकी थियौ मलाई। ।

माया भन्दा हुन्न ठुलो
भन्थ्यौ मानिसको जात।
त्यही जात पर्खाल भो
छुट्यो हाम्रो साथ ।।

देखाउछौ कती मलाई
कल्पनाको संसार बाडी ।
नदेउ अब झुटो माया
आउछ एकदिन भेलबाडि।।

बाचे एउटै गोरेटोमा
मरे एउटै माटो ।
सङ्गै यात्रा गरे पनि
भिन्नै रैछ बाटो।।

छैन मुटु भनु भने
देखाउथेउ माया।
घ्रिणा गरी हिंड्न थाल्यौ
देख्दा मेरो छाया।।

बोलाउने साईनो फेरेउ
फेरेउ आँफै लाई।
अझै फेर कती फेर्छौ
चोखो हृदय लाइ।।

बाचौ भने आसा छैन
मरौ मलामी।
दोसधैंमा छोडि गयौ
तिमी लाई सलामी ।।

अर्पण तमाङ
तरहरा-२सुनसरी
हाल दोहा कतार

उडी आउन पाए हुन्थ्यो

कबिता लेखन मिती 2005-01-16

उडी आउन पाए हुन्थ्यो तिम्रो आँखा सामु
मनको धोका खोली रुन्थे कसरी म भनु।
चरी भए उडी आउथे सात समुन्द्र पारी भए पनि
हुरी जस्तै उर्ली आउथे बतास भए पनि।

समुन्द्र नै सहि भए नदी बनी आउथे
हुन्न भेट फेरी किनरको बरु चरी बनी बेग हान्थे ।
नत भए हुरिबतास नत भए बेग हान्ने चरी
मनै मात्र के गर्नुर जूनी भयो मरे सारी ।

बनको चरी मनको प्यारी माया हुन्छ एउटै
फुलको डाली चरी बसे मनको डाली तिमीलाई।
मनैले त आइ पुग्छु भेट हाम्रो हुन्न
कल्पनानै राइछ सबै यथार्थ मा हुन्न।

बिर्सिन्छौ कि नात पनि आफु टाढा हुँदा
चित्त फाटी मन दुख्ला साथ नपाउदा।
भाग्य दोसी नठान्दिनु कर्म दुखी हुँदा
झस्की दुख्छ मुटु यहाँ तिमी त्यहा रुदा।

फुटी सक्यो मनको बाध थुनौ कतिन्जेल
झरी सक्यो आशुको भेल रोकौ कतिन्जेल।
क्यै गर्दानी नहुने मनै पापी रइछ
बाहिर बाहिर सकुलाई छ भित्रै भित्र खाछ।

कती कोमल मनको बाध नरोकिने छाल
दैब कस्तो भरोसा यो आए हुन्थियो काल।
भाग्य लेख्ने भाबी पनि भयो पक्षपाती
यस्तै भोग्नु थियो कर्म नलेखिदिएकै जाति।।


अर्पण तामाङ
तरहरा-२सुनसरी
हाल दोहा कतार

हासो साट्न नखोज आशु दिएर मलाई

कबिता लेखन मिती 2005-01-16

हासो साट्न नखोज आशु दिएर मलाई
छोडि जान्छौ साथ मेरो एक्लो मनलाई जलाई ।
हुन्छ भने प्रित लगाउ मुटुइ झिकी दिउला
तिम्रो खातिर मर्नै परे बिस पिइ दिउला ।

माया साटी खेल खेल्यौ गासी एउटा प्रित
हार्नै पर्ने थियो मैले भयो तिम्रो जित।
रात ढल्यो अधेरिमा जुन बादलुमा
प्रित छुप्यो तिमी भित्र मुटु गाजलुमा।

कैले प्रित फुल्दा खेरी जुना सङ्गै टोलाई रहे
खुशी उनले साट्दा खेरी आँफैलाई नै लुटाइ रहे।
लट्ठ थियो तारा जुन बादलउको मात पाउदा
खुशी सधैं पाए हुन्थियो इन्द्रेनीले गीता गाउदा।

सिमा रेखा हुन्न क्यारे जात भात भनी
नलाउ पर्खाल हामी बिच धनदौलतको पनि।
मुटु मुटु साटौ भनेउ देउता साची राखी
भुलेउ आज आफन्तलाई परायलाई काखी च्यापी।

औठी चिनो रुमाल चिनो खै के के थियो कुन्नी
बाच्नु भन्दा मर्नु निको केलाई जिउनु जुनी ।
आजै जस्तो लाग्छ मलाई देउता भाकी कसम खाको
भुल्न पनि सक्दिन म कसम तोडी गाको।।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२सुनसरी
हाल दोहा कतार

ए ! नारी हो!!

कबिता लेखन मिती 2005-01-15

ए ! नारी हो!!
छताछुल्ल भएर पोखिएको
तिम्रो जवानी सम्हाल
एउटा पछेउरिको सानो कुनामा
ढलपल ढलपल गर्दै
कर्कलाको पानीको थोपा जस्तै
सम्हाल तिम्रो यौबन
एउटा भोको पुरुष को अगाडि
आगोको तातोरापमा !
नैनी घिउ जस्तै !
पग्लदै लाचार बनेर
स्वदिस्ट नबनाउ तिम्रो यौनाग्ग लाई
तरकारीको चखिलो नुन जस्तै
सिम सिमे पानीमा उदाउने
क्षणिक सप्तरङ्गी इन्द्रेणी जस्तै
नौ रङ्गी तिम्रो यौबन
एकैछिनमा !
उर्लेको भादौरेको खहरे जस्तै
उर्लेको तिम्रो जवानी !
सानो मनको बाध फुटेर टुटी जाला
तिम्रो जवानी!
ढाक छोप र सम्हाल
यदी तिमी नारी हौ भने ?
त्यसैले भन्छु ए!नारी हो !!
लज होटल र रेस्टुरेन्ट हरुमा
नगरबधु को साईनो जोडेर
बिना दुलाहको दुलही बनेर
पैसै पैसाको सुहागरात मनाउदै
हजारौ प्यासी पुरुष हरुको
न्यानो ओछ्यान र रछयान नबन तिमी
हर रातको मोल सङ्गै !
मोलिएको तिम्रो यौबन !
बिभिन्न आसनको हनिमुनमा
निर्बस्त्र नाङ्गिए पछी !
दस औलाले लाजको गुप्ताङ्ग लाई
छोप्ने कोशीस नगर !
बियर र रमको चुस्की सङ्गै
मधुर मलिन उज्यालोको पर्दा भित्र
मदहोस् तिम्रा ओठ र बदन हरु!
हरेक पार्ट पुर्जा हरुको चटनी नचखाउ
जवानी सस्तो छैन !
जुना दिन तिम्रो तन्द्रा टुटे पछी
सपनाको निद खुलेर!
छागा बाट खसेको अनुभब गर्नेछौ !
त्यतिखेर!
अग्लो धरतालमा उभिन खोज्छौ
तर! ब्यर्थ हुनेछ!!
किनकी हिलो को कोमल जस्तै
हिनता बोध मानेर
सु बास्ना बिनाको पलासको फुलसरी
सिसिरले पत्झडिएको
नाङ्गो बुढो रुख सारी !
उदयएको घामको झुल्को सङ्गै
अस्तै सकेको हुनेछौ !
त्यसैले !भन्छु ए !! नारी हो !!!
ढाक छोप र सम्हाल
एदी तिमी नारी हौ भने !?
दुइमिटर कपडा काफी छ
सम्हाल तिम्रो !
छता छुल्ल भएको जवानी
एउटा पछेउराको सानो कुनामा ।।।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२सुनसरी
हाल दोहा कतार
२,४ जना छोरीमान्छे को कारण लाखौं नारी हरु लाई पनि बिस लाग्छ त्यसैले ति थोरै गलत
काम र धारणा लिएका चेली हरु लाई र भोको पुरुष हरुको निम्ती अन्यथा माफि चाहन्छु।

मर्न खोज्दा हात मेरो

गजल लेखन मिती २०६७ जेष्ठ

मर्न खोज्दा हात मेरो थामेउ तिमीले
जिउन खोज्दा चुलेसिमा राखेउ तिमीले

लिन्न मैले भनेकै हो झुटो तिम्रो मायां
कोखिलामा च्यापेर चुट्यौ तिमीले।

कुवा धारा पधेरी घरको बलेसिमा
चोखो मेरो मायांलाई डसेउ तिमीले।

हार प्रहार जिन्दगीको मायां तिम्लाई देकै हो
विश्वाश घाती नियत रैछ चुस्यौ तिमीले।

मायां गर्ने मन पनि लुटेउ तिमीले
अन्जुलिमा राखेर भुटेउ तिमीले।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२सुनसरी
हाल दोहा कतार

तिमी बिनाको साथ साथी

गजल लेखन मिती २०६७जेष्ठ २

तिमी बिनाको साथ साथी म हिडु कसरी
पुग्नु छ कोस टाढा म चलु कसरी।

सङ्गै यात्रा गर्नुथ्यो क्रान्ति अझै बाँकी छ
परिवर्तनको सपना एक्लै पुरा गरु कसरी।

हेर्छु पारी अझै टाढा क्षितिज बाँकी छ
नडुब्दै घाम त्यहा म पुगौ कसरी।

सोच हाम्रो एउटै थियो क्रान्ति पनि एउटै
तिम्रो साथ बिनाको पुरा गरु कसरी।

न रयौ तिमी न रयो साथ मात्र सम्झना
बोकेर ल्याको चेतना बाडु एक्लै कसरी।

मेचीको बाटो कालिको माटो टेकेर हिंडेको
लगाइ टिका कसम खाको म भुलौ कसरी।

दुस्मनको घेरा तोडेर भाग्दा लागेको त्यो गोली
फुटेको छाती बगेको रगत म भुलु कसरी।

जल्जला पहाड उक्लेको सङ्गै म भुलु कसरी
पुग्नुछ पारी कोशीको जङ्घ्हार म तरु कसरी।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२सुनसरी
हाल दोहा कतार

पुर्णिमाको जुन लाई पनि

गजल लेखन मिती २०६७बैशाख ३०

पुर्णिमाको जुन लाई पनि कस्तो दाग लाग्यो
तिम्रो हाम्रो पिरतिमा कस्को स्राप लाग्यो ।

घर थियो पिरतिको प्रेम्को बगैचामा
ओइली झर्यो नफुल्दै कस्को आँखा लाग्यो।

इर्स्या गर्थे जोरी पारी हामी दुइको प्रेम्मा
लागि छाड्यो पापी नजर कस्तो बात लाग्यो।

कसम खादा माइखोलामा देउता साची थियो
आफ्नै प्रेम्मा देउता पनि आज बैरी लाग्यो ।

मलाई छोडि तिम्रो माया अन्तै तिर लाग्यो
मलाई हेर्ने आँखा पनि अन्तै मोड लाग्यो ।।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

अन्जानमै निर्मोही लाई

गजल लेखन मिती २०६७बैशाख २९गते

अन्जानमै निर्मोही लाई एउटा नाता जोडे मैले
मायां देखाइ छुरा घोप्ने उस्को नाता तोडे मैले।

अगी पर्दा मिठो मुस्कान पछी पर्दा छुरा
त्यै छुरिमा एउटा मुटु राखी दिये मैले ।
मायां देखाइ छुरा घोप्ने उस्को नाता तोडे मैले।

जाली कुरा जाली मायां जाली रैछ चाला
त्यै चालामा मायां लाउदा एउटा घात सहे मैले
मायां देखाइ छुरा घोप्ने उस्को नाता तोडे मैले।

नआउ अब मेरो घरको बेशी झर्ने बाटो
पत्थर रोपी दिल माथि एउटा कडा रोपे मैले ।
मायां देखाइ छुरा घोप्ने उस्को नाता तोडे मैले।

जती छुरा घोप्नु थियो सनु सहे मैले
तिम्रो नाता टाढा राखी मेरो मुटु बाधे मैले।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२सुनसरी
हाल दोहा कतार

देश दुख्यो मलाई दुखेन नेता लाई

यो गजल मैले देशमा चलेको मावोबादिको आन्दोलन र सरकार पक्ष को
प्रतिकार समिती भन्दै हामी नेपाली जनता हरु राजनीतिक पार्टिको
दुइभागमा बिभाजन भई गृहयुद्ध र आपसको दुस्मनी मोलेको देखेर
लेखेको हुँ । आखिर किन हामी यसरी दुइधार म बिभाजित हुँदैछौ ?
आखिर जो जहाँ भए पनि हामी एउटै नेपाली होइनर? सबै भन्दा
मुर्खता त यतिखेर म नेताहरु लाई भन्दा पनि नागरिक समाज र
हामी आम नेपाली जनतापो मुर्ख होकी जस्तो लाग्न थाल्यो । यती
खेरको देशको इस्थिती देखेर न मावोबादी लाई न सरकारमा बस्ने
अन्य पार्टी लाई कसैलाई पनि चिन्ता छैन भएको भए हामीले यो दिन
सम्म कुर्नु पर्ने थिएन ।अन्यथा माफ पाउ धन्यवाद !!!
गजल

देश दुख्यो मलाई दुखेन नेता लाई
शिर झुक्यो मलाई झुकेन नेता लाई ।

उस्को मान्छे मेरो मान्छे बांड्यो हामी लाई
आधा आधा अंश बन्ड भयौ नेता लाई ।
शिर झुक्यो मलाई झुकेन नेता लाई ।

शर्म पनि पच्यो अब देश चलाऊने लाई
लाज सरम नैतीकता पच्यो नेता लाई।
शिर झुक्यो मलाई झुकेन नेता लाई ।

हामी कतै चुक्यौ कि नेताहरुको बिचमा
हामी आँफै बन्धकी हाम्रा नेता लाई।
शिर झुक्यो मलाई झुकेन नेता लाई ।

देश भन्दा रगत ठुलो होइन भन्थ्यौ हिजो
तर देश भन्दा कुर्सी ठुलो भयो नेता लाई ।
शिर झुक्यो मलाई झुकेन नेता लाई ।

सुहाउदैन देशभक्तिको पाठ पढाउनलाई
नैतीकतानै गुमेका हाम्रा नेता लाई ।
शिर झुक्यो मलाई झुकेन नेता लाई ।

एउटै मन एउटै धन जुट्नु पर्ने हाम्ले
हामी जुटी अर्तिदिनु भोगी नेतालाई।
शिर झुक्यो मलाई झुकेन नेता लाई ।

हामी पनि उस्ता उस्तै आपस्मा लड्ने
मागी खाने भाडो भयो हाम्रा नेता लाई।
शिर झुक्यो मलाई झुकेन नेता लाई ।

तिम्रो पनि त्यही रगत मेरोपनी उही रगत
त्यै रगत किन दिने ब्यैमान नेता लाई।
शिर झुक्यो मलाई झुकेन नेता लाई ।

देश दुख्यो मलाई दुखेन नेता लाई
शिर झुक्यो मलाई झुकेन नेता लाई ।
अर्पण तमाङ
तरहरा-२सुनसरी
हाल दोहा कतार

ए साथी !

देश भित्रको आन्तरिक मामलाको झगडामा भारतले मध्यस्तता
नगरने अन्य राष्ट्र हरुको अनुरोधमा भन्ने भारतीय समाचार हरु
मा आइ रहदा मैले यो कबिता श्रीजना गरे किनकी आफ्नो घर
भित्रको झगडा हामी आँफैलेमिलेर मिलाउनु सक्नु पर्छ।हाम्रो
स्वधिन्ता अझै बिक्री भाको छैन भन्नको लागि ति अवसरबादी
हरु लाई खबरदार नेपाली र नेपालको घरयासि मामला
मा दखखलदिने ध्रिस्टता नगर।खबरदार !!!

कबिता लेखन मिती २०६४ बैशाख २२गते

ए साथी !
तिमीले खबर सुनेयौ ?
फेरी देशमा युद्ध हुँदैछरे !
बिस्थापित राजाको गाउमा
स्थापित अर्को टाउकेको शहरमा !
चोक गल्ली र मैदानमा !
पहाड मधेश र गाउंमा !
एउटा सक्तिसाली अर्को निरिह !
खाली बन्दुक्मा गोली भरिदैछरे!
खै!तिमिलाई होकी मलाई हो?
मार्न निसाना ताक्दैछरे!
त्यसैले आउ साथी !
हामी एउटा बार्ता गरौ!!!
गोलमेच होस या चारपाटे
बन्द कोठा होस या खुला मन्च !
आखिर जहाँ भए पनि
तिम्रो हाम्रो आगन भन्दा
छिमेकिको पराधिन्ता ठुलो होइन
घरको भुत भन्दा
बनको देवता ठुलो होइन !
नेपालीको बास भन्दा
हाम्रो गांस ठुलो होइन !
त्यसैले!आउ साथी !!
हामी एउटा बार्ता गरौ !!!
छिमेकिले पेल्नु अगी
पराधिन्ताले जेल्नु अगी
हाम्रा लागि सोजिएका
बन्दुक हरु पड्किनु अगी !
आत्मरक्षा र स्वधिन्ताको
सार्बभौमिक्ता र राष्ट्रियताको
आउ हामी रक्षा गरौ !!
पराइले रांको बाल्नु अगी
हाम्रो घरको धुरी जल्नु अगी
साङ्रिला र-यार्डिसनमा होइन
जनताको खुला अंगनमा !
आउ साथी !
हामी एउटा बार्ता गरौ!!!
त्यसैले ए!साथी!!
तिमीले एउटा खबर सुन्यौ?
यसरीनै हाम्रो देश जल्दैछरे ।।।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२सुनसरी
हाल दोहा कतार

शान्ती जन्माउने यो देश

कबिता लेखन मिती २०६७-बैशाख-२२गते

शान्ती जन्माउने यो देश
प्रेम सिकाउने यो देश
अनेक्तामा एकता
बिभिधतामा एकता
थरी थरिका फुल फुलाउने यो देश
जाती धर्म सस्कृतिको
शहीश्णुताको पाठ सिकाउने यो देश
हांगा अलग डाली अलग
पात अलग भएर केभोर?
रङ्गिचङी बिरङी फुल फुलाउने यो देश
चारजात छत्तिस बर्ण बाधि राखने यो देश
सयौ थुङ्ग एउटा धागो उनी राखने यो देश
कोही हिन्दू कोही बुद्धिस्ट
कोही क्रिस्ट,मुस्लिम
हजार थरी जाती भाषा
धर्म अटाउने यो देश
अनेक रङ्गमा बिभुती जन्माउने यो देश
शिर माथि सगरमाथा
उभ्याउने यो देश !

अर्पण तामाङ
तरहरा-२सुनसरी
हाल दोहा कतार

ए आमा !

कबिता लेखन मिती २०६७साल बैशाख २०गते

ए आमा !
सन्तान उत्पादन गर्दा गर्दै
शिथिल तिम्रो शरीर भित्र
अझै पनि रगत बाँकी छन भने
फेरी पनि यो देश लाई
कित जङ्गे जन्माइदेउ कि त बुद्ध
गोली र बारुद हरुले चर्किएका भित्ता हरु
रगत का छिटाले पोतिएका बारीका कात्ला हरु
फेरी पनि पखालीन र पुछिन नपाउदै
दुइटा बन्दुक पड्किने तरखरमा छन।
त्यसैले !
यि बन्दुक हरुलाई रोक्न
ए आमा !
फेरी पनि सक्तिशाली छोरो जन्माइदेउ
सके सम्म बुद्ध देउ
नसके भ्रिकुटी सिता र जनक देउ
कमसेकम यि निरिह सन्तान हरुलाई
भात्रित्वको प्रेम सिकाइ देउ
बौध र स्वयम्भुको बन्द दुई आँखा
अनी पसुपतिको ध्यान मग्न शिवजि लाई
तन्डब न्रित्य सिकाइदेउ
चिर निदमा सुतेका यि बुद्ध
र ध्यान मग्न शिवजी लाई
फेरी पनि यो देशमा !
छोरो बनाइ जन्माइदेउ
कती मरे लाशका डोली
कती बगे खुनका खोली
कती रितिए प्रेमका झोली
कती भए आमा तिम्रो काख खाली
तै पनि कती तिमी काठोर भाकी
त्यसैले !
तिम्रो मामातमयी मायां पोखेर
अब एक पल्ट
मलाई एउटा साहशी भाई जन्माइ देउ
फेरी पनि यो दसा टार्न लाई
ए आमा !
सक्तिशाली छोरो जन्माइदेउ !!!

अर्पण तामाङ(योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार
संपर्क ००९७४-६६१००३६

यदी देशले निकासा पाउछ भने माधव रजिनामा दिनुहोस

date 2010-05-03

तपाईं हरु र फेशबुक साथी हरुको माझ आजफेरी एक पल्ट
झुल्किदैछु मनमा लागेको खुल्दुली मेटाउन लाई त्यो भन्दा
अगाडि यहाँ हरु लाई म अबगत गराउन चाहन्छु। त्यो के
भने यो लेख तपाईं हरुको माझमा ल्याउदा कतिपये ठाउमा
लेखाइ कुराहरु र समय सन्धर्ब नमिलेकाहोलान त्यसको लागि
म क्ष्यमा चाहन्छु । किन भने म कुनै राजनितिग्य वा कुनै पार्टी
बिशेषको कार्यकर्ता पनि होइन र कुनै समय र देश सन्धर्बको
बिस्लेशक गर्ने बिद्द्वन पनि होइन त्यसैले म प्रती कमिकमजोरि
त अबस्य भेट्नु हुनेछ तर मेरो भन्नु यती मात्रै हो कि आज आम
साधारण हामी मानिस हरुमा देशको बद्लिदो परिस्थिती र देशको यो
बिसम परिस्थिती बिच हामी कहानेर छौ र हाम्रो भबिस्य के हुने हो
भन्ने चिन्ताले सताउन थालएका छन भने मुलुक चलाऊने बिद्ध्वान
हरुलाई त हामी जस्तो साधारण नागरिक हरुले घचघचाइ रहनु पर्ने त
अबस्य होइन होला? तैपनी हाम्रा यि राजनेता र देशका नागरिक समाज
हरु कहानेर चुकेकाछन त ?आखिर जेष्ठ चौध पछी नेपाल र नेपाली को
भबिस्य अनी हाम्रो सार्बभौमिक्ता के हुनेछ? कुन सम्भिधानको दाँयारा भित्र
रहनेछौ? जेष्ठ चौध पछीको राजाकिय स्वरुप कस्तोहुनेछ? नेपाली जनताको
नेत्रित्व कस्ले र के हुनेछ छ अनी कस्तो प्रकारको?यदी नेपाली जनता
लाई ६०बर्श देखिको थाती लागेको सम्भिधान सभाको को मुल कानुन
कस्ले बनाउने छ ?कथङ कदाचित जेष्ठ १४ भित्र सम्भिधान जारी नभए
यस्को नैतीक जिम्मेवार कस्ले र कुन राजनीतिक वा नागरिक समाज ले
लिने ? यि त भए हामी जस्ता आम साधारण नेपाली को सोचाइ धारणा
र हामी भित्र को डर । देश र हामी नेपाली हरु यतिबेला बिसम परिस्थितीको
माझ मात्रै गुज्रिरहेका छैनौ ईतिहासकै लोमुते,लुलालङ्गडा,र भाबी आउने
सन्तति र युगको लागि कालो धब्बा साबित हुनेछौ हामी पछीका सन्तान
हरुले हामीलाई कहिल्याइ माफ गर्ने छैनन ,यदी साच्चैनै यस्तै हुने हो भने
अब हामीले राजनेता हरुको पिछालग्गु छाडेर एउटा युगको तानाशाही जङ्ग
बहादुर खोज्नु पर्ने हुन्छ। त्यसैले हाम्रो भलो चाहने कुन चाँही राजनेता नेता
हुनत? प्रबाश मा रहेर पनि हामी हाम्रो देशको खबर समाचार हरु दिनहु जसो
हेरिरहन्छौ त्यसको आधारमा म यो लेख लेखिरहेको छु । एकातिर नेकपा
मावोबादी हरु सडक बाटै सरकार बारीबर्तन मा लागेका छन भने अर्कातिर
सरकार पक्छयको २०दल र अन्तरराष्ट्रिय समर्थन हाम्राइ पक्छ्यमा छन भन्दै
आ आफ्नै लहड र मेरो गोरुको बारै ट्क्का गरी रहेका छन यदी राजनीतिक
पार्टी हरु १२ टक्कमा अडिक रहने हो भने हामी नेपाली जनता हरु ले पनि
राजनीतिक पार्टी हरुको भबिस्यको बारेमा सोच्ने बेला आइसकेको छ।हाम्रा
राजनितिक पार्टिका नेता हरु ले गएको सम्भिधान सभाको चुनाबको पारीणाम
तिर फर्केर हेर्नु पर्ने हुन्छ ,२०४६ साल पछी को दोस्रो चुनावमा नेपाली काँग्रेस
को ठुलो दल लाई पछारेर नेकपा एमाले लाई बहुमत दिएको थियो त्यो एक
प्रकार को नेपाली जनताको विश्वाश र भरोसा थियो उ माथि त्यस पछी ९०
प्रतिसत भन्दा माथि गरीबी र अशिक्षा को रेखामा रहेका हामी नेपाली हरुको
जिबन स्तर जस्ताको त्यस्तै रहयो जसको फल स्वरुप २०५२ सालमा नेकपा
मावोबादी को जन्म भयो यि बिचमा बेरोजगार र असिक्क्षित युवा बर्ग
सङ्ख्यात्मक हिसाबमा त्यस पार्टिको मुल दस्ता बन्न गयो र यिनै काल
खन्ड हरुमा २०५८को राजादर्बार हत्या काण्ड भयो फल स्वरुप नेपालको
राजाकिय स्वरुप मा नाटकियढंग बाट आचनक परिवर्तन भयो त्यस पछी
पनि नेपाली जनता ले निरुङ्कुस्ताको झन परकास्ट भोग्नु पर्‍यो साधारण
नागरिक लाई जिउन चाहिने सामाजिक राजनीतिक बैचारिक र सम्भैधानिक
सार्भमौमिक्ता र वाक स्वतन्त्रता को कमी महसुस भयो । अन्त्यमा केही सिप
नलागे पछी सात राजनीतिक पार्टी र नेकपा मावोबादी सम्मिलित १२बुदे
सम्झौता गर्दै २०६२,६३को दोस्रो ठुलो जनआन्दोलन भयो र नेपाली जनता
ले नचिताएको २४०बर्शे इतिहांस बोकेको राजतन्त्र समाप्ती गर्‍यो र नेपाली
काङ्रेसको नेत्रित्वको सरकारले सम्भिधान सभाको सफलतापुर्बक चुनाव
सम्पन्न गरायो । जसमा नेकपा मावोबादिलाई देशैकै ठुलो राजनीतिक
पार्टिको रुप मा अगाडि ल्यायो र सरकार बनाउन लाई सफल भयो तर
हामी आम नेपाली ले के देख्न मिल्यो भने १० बर्ष सम्मा कुसल्ता पूर्वक
जनयुद्ध नेत्रित्व गरेका पुष्पकमल दाहाल ले सेनापती प्रकारणमा सरकारको
नेत्रित्व गुमायो र दुई दुई ठाउमा बाट नेपाली जनताले अबिश्वास गरेर
हराएका नेता माधव नेपाल लाई प्रधानमन्त्री बनायो त्यस पछी मावबादी
हरुले नागरिक सर्बोच्चता भन्दै सडक आन्दोलन गर्दै आएकाछन र पुन
मे दिवश्को दिन पारेर आम हड्तालमा उत्रेको छ।यसरी एकातिर देशको
बिभिन्न जिल्ला बाट मावोबादिको कार्यकर्ता राजधानिमा ओरिएकाछन र
एकलाख पचास हजार भन्दा बडी को सङ्ख्यामा सक्ती प्रदर्सन गरेर
आमहड्तालको आन्दोलन हाकिरहेका छन अर्का तिर माधव नेपाल कहिले
२०पार्टिको समर्थन र बिदेशी कुटनितिक नियोग को समर्थन भन्दै सरकार
बाट रजिनामा नदिने मुडमा छन यदी यसरीनै दुबइ तर्फ बाट ट्क्कर
गरिरहने हो भने एका तिर जेष्ठ १४को समयअवधी सकिनेछ र अर्को तर्फ
देशले गम्भिर सङ्कट को सामना गर्नु पर्नेछ।यदी माधव नेपालको सरकारले
अन्तराष्ट्रिय समर्थन छ भन्दै उनी हरुको ईशारामचल्ने हो भने सरकारमा
सम्मिलित पार्टी हरुको राष्ट्रियता केहो? तपाईं हरु बिदेशी मुलका हौकी नेपाली
धर्ती ले जन्माएका छोरा हौ ?हामीले तपाईं हरुको राष्ट्रियता माथि सङ्का गर्ने
बेला भएको छ। र तपाईं हरुको नागरिकता प्रती पनि सङ्का र अनुसन्धान
गर्ने बेला भको छ कि तपाईं हरु नेपाली होकी होइन भनेर ?यी र यस्ता
अकल्पनिय सोचाइ हरु देशका अगुवा कार्यकर्ता र नागरिक समाजलाई मात्रै
होइन हामी जस्तो साधारण नागरिक हरुको पनि मनमा कुरा खेल्न थालेको
छ।यस्ता सोचाइ हरु तपाईं हरु प्रती आउनु भने को हामी लाई तपाईं हरु
प्रतिको विश्वाश को जग भात्किदै जानु हो.त्यसैले बेलामै नेपाल र नेपालीको
हितको लागि समयमै सोच पुर्‍याउनु होस र नेपाली जनताको जाती धर्म बर्ग
लिङ भाषा कला र भौगोलिक आधारमा सारा नेपाली हरुको हक हित सुनिस्चित
गर्नुहोस। यदी यसो नगरि सरकारमा बसेर बल मिच्याइ गर्ने हो भने तपाईं
हरुले अर्को चुनावमा हाम्रो बिच भोट माग्दै न आउनुहोस र भोट माग्न लाई
तपाईं हरुको नैतीकताले पनि दिने छैन किन कि आज नेपाली जनता लाई केही
दिनुहोस् अनी अर्को पटक देश चलाऊन लाई पुन भोट माग्न आउनुहोस।म र म
जस्तै साँढे दुइकरोड नेपाली को के अनुरोध छ भने यदी देश र नेपाली जनताले
सुख पाउछन र हाम्रो राष्ट्रियता र स्वाधिन्ताको रक्षा हुन्छ भने माधव नेपालले
तुरुन्त रजिनामा दिनु पर्छ। र देश लाई दुर्घटना हुन बाट जोगाउनु पर्छ नत्र दुई
दुई ठाउँ बाट मात्रा हार्ने होइन अर्को पट्कमा नेपाली जनताले जिन्दगी भर तिम्रो
नाम लिनेछैनन र तिम्रो राजनीतिक जिबन नै धरासयी हुनेछ ।र हामी आम
साधारण नेपाली को प्रश्न केहो भने बिदेशी कुटनितक नियोग र बिदेशी हरुको
भरमा परेर सरकार मा बसी रहेर देशको कलङ्क को उपमा लिने होकी साँढे दुई
करोड नेपालीको चाहन र मर्मा लाई बुजेर रजिनामा दि मुलुक लाई निकास दिने
हो ? र आउने भबिस्यमा कुसल राजनीतिग्यको नाम ले पुजिने हो ? यदी यस्तो
नभए नेकपा एमाले भित्र को ६० जना नेता मात्रैले होइन पुरा देशले मावोबादिको
कार्यकर्ता नभये पनि हामी जस्ता आम साधारण नागरिक हरुले पनि
आमहड्ताल मा उत्रिनु पर्ने हुन्छ । हामी लाई कुनै पनि राजनीतिक पार्टिको
सरकार होइन हामी लाई देशको मुल कानुन र हाम्रो मौलिक हकाधिकार र हाम्रो
भबिस्य सुनिस्चित चाहिएको छ । नत्र भने कुनै पनि राजनीतिक पार्टिको
नाममा अरु कुनै सक्तिको बिकल्प खोज्नु पर्ने हुन्छ नेपाली जनता ले। त्यसैले
लेख को अन्तमा पुन एक पटक आग्रह गर्न चाहन्छु सहमती र मेलमिलापको
राणनितिमा आउनुहोस् यदी तपाईंले रजिनामा दिएर मुलुक दुर्घटना हुन बाट
जोगिन्छ र हाम्रो सार्बभौमिक्ता आँखान्डतामा पारीणत हुन्न भने माधव नेपाल
तपाईंले नेकपामावोबादिको लागि नभए पनि नेपाली जनताको खातिर रजिनामा
दिएरदेशलाई निकाशा खोलिदिनुहोस्।

लेखक
अर्पण तमाङ
तरहरा-२सुनसरी
हाल दोहा कतार

को उठ्छ यहाँ मरेको मुर्दा बोकेर देशभक्ती

तपाईं हरु यसलाई के उपमा दिनुहुन्छ ?मलाइ पनि थाहा छैन यो गजल हो
या कबिता तर जे भने पनि म यसलाई गजल भनेरनै सम्भोधन गर्छु।
किन कि म भाषा र साहित्यको बिग्य होइन आखिर जे भए पनि
मैले यो रचना मुलुकमा माओवादी हरुले सत्ता परिवर्तनको नारा लगाइ
रहदा र सरकार तर्फ बाट माधव कुमार नेपाल ले राष्ट्र को नाममा
सम्भोदन गरी सके पछी (तै रानी मै रानी कुवाको पानी को खानि) ?
भन्ने उखानको याद आयो र मलाई लाग्यो अब देशभक्ती भन्ने चिज न
हाम्रा नेता सँग रहेछन न त हामी नेपाली जनता सँग,केवल राजनीतिक
पार्टिक मुक दर्सक मात्रा रहेछौ अब हामी भित्र अलिकती पनि राष्ट्र र
राष्ट्रियता भन्ने चिज रहेनछ धिक्कर छ हामीलाई त्यो भन्दा त बरु तानाशाही
जङ बहादुर नै ठीक थियो नि अहिलेको समय लैइ मुल्यङ्कन गर्ने हो भने त ?
यो देशमा अब कि त बुद्ध चाहिन्छ हामीलाई कित जङ बहादुर !
त्यसैले मैले यो रचन तयार गरे कृपया पढिदिनु हुन को लागि सानो अनुरोध छ ।

लेखन मिती 2010.05.01

गजल
को उठ्छ यहाँ मरेको मुर्दा बोकेर देशभक्ती
उठाइ शिर को पाउ चाल्छ लिएर देशभक्ती।

बलभद्र कुवर्,अंमरसिङ थापा भिम्सेन थापाको
थाकेको मनमा गलेको तनमा मरेछ देशभक्ती ।
उठाइ शिर को पाउ चाल्छ लिएर देशभक्ती।।

युगौ बित्यो बुद्धले पनि जनमेको यो देशमा
भुले छ शान्ती परेवाले पनि रगतमा देशभक्ती ।
उठाइ शिर को पाउ चाल्छ लिएर देशभक्ती।।

बगाइ रगत पुर्खाले साच्यो टिस्टा र काङ्गडा
उनैको सन्तान अपाङ्ग भयौ भुलेछौ देशभक्ती ।
उठाइ शिर को पाउ चाल्छ लिएर देशभक्ती। ।

तलाई र मलाई लुछ र चुडी यो देशपो मर्यो की?
बजाइ सङ्ख बागमती तार्यो मरेछ देशभक्ती।
उठाइ शिर को पाउ चाल्छ लिएर देशभक्ती।।

कोहित उठ जागेर जुट यो देश हाम्रै हो
आवाज दिदा सन्नटा छाउछ किन यो देशभक्ती।
उठाइ शिर को पाउ चाल्छ लिएर देशभक्ती।।

छैनकी केहो हामी मा श्वास मुटुको ढुक ढुकी
मर्योकी शरीर आँफै भित्र चल्दैन देश भक्ती ।
उठाइ शिर को पाउ चाल्छ लिएर देशभक्ती।।

को उठ्छ यहाँ मरेको मुर्दा बोकेर देशभक्ती
उठाइ शिर को पाउ चाल्छ लिएर देशभक्ती।

अर्पण तामाङ
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार