गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Monday, July 5, 2010

ए यात्री एक पल्ट यो देशको

गजल रचना २०६७ अशाढ २१

ए यात्री एक पल्ट यो देशको माटो टेकेर त हेर
छोडेर जाने आफ्नो काख देशको माटो सुँघेर त हेर ।

बिरानो हुँदै छौ आफ्नै सँग पर्देशमा के नै छर
ढुङ्गा पनि पग्लिन्छ यहाँ पौरख गरी त हेर ।

जन्मायो यही देश ले मर्नु छ भोली यही
आफ्नै आमा को दुध चुस्यौ नाता जोडेर त हेर ।

आँफै सँग उभिएको आफन्त नचिन्ने मुलुकमा
कुटुम्बको बास्न पनि छैन एक पल्ट सुँघेर त हेर ।

रगत होइन अब यो देशमा पसिना पोखेर त हेर
फुल्छ फुल्दैन पौरख यहाँ माटो छोएर त हेर ।

अर्पण तमाङ(योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

No comments: