गजल रचना २०६७ अशाढ २१
ए यात्री एक पल्ट यो देशको माटो टेकेर त हेर
छोडेर जाने आफ्नो काख देशको माटो सुँघेर त हेर ।
बिरानो हुँदै छौ आफ्नै सँग पर्देशमा के नै छर
ढुङ्गा पनि पग्लिन्छ यहाँ पौरख गरी त हेर ।
जन्मायो यही देश ले मर्नु छ भोली यही
आफ्नै आमा को दुध चुस्यौ नाता जोडेर त हेर ।
आँफै सँग उभिएको आफन्त नचिन्ने मुलुकमा
कुटुम्बको बास्न पनि छैन एक पल्ट सुँघेर त हेर ।
रगत होइन अब यो देशमा पसिना पोखेर त हेर
फुल्छ फुल्दैन पौरख यहाँ माटो छोएर त हेर ।
अर्पण तमाङ(योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार
Monday, July 5, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment