गजल लेखन मिती 2010-03-03-12.30pm
कुन शास्त्रको कुरा गर्छौ,नारी लाई दाशी बनाउने
कुन समाजको कुरा गर्छौ,नारी लाई दाशी बनाउने।
मैले मर्दा भोली पल्टै,अर्की स्वास्नी ल्याउनु पर्ने
तिम्ले मर्दा जुनीभरी मैले बीधुवा बस्नु पर्ने।
मेरो पनि त उमेर छ,मलाई पनि त रहर छ
रातो साडी चुरा पोते सिउंदोमा सिन्दुर सजाउने।
तिमी पनि त यही मान्छे,म पनि त त्यही मान्छे
फेरी किन यती फरक,संस्कारको नाम्मा दाशी बनाउने।
उठ नारी जुट अब,हामी लाई दाशी बनाउने
अगी बढ तोड जन्जिर,नारी लाई दाशी बनाउने।
अर्पण तामाङ
तरहरा-२सुनसरी
हाल दोहा कतार
मैले यो गजल हाम्रो समाजमा पुरुष ले स्वस्नी मरेको भोली पल्टै वा छ महिना
बर्षा दिनमा व्याबहारिक कारण देखाएर कुनैन कुनै बहानामा कलीला नानी हरु
हुंदा हुँदै अर्को बिहे गर्छन्, श्रीमतिको शोक पनि नसकिदै, भने यही समाजमा
नारिले लोग्ने मरे पछी उमेर छौन्जेल उसको नाममा सारा रहर र यौबन लाई
जिन्दगी भर कुन्ठित पारेर उसको नाम्को सेतो बस्त्रले जिन्दगी बिताउनु पर्छ,
त्यसैले ति एकल महिला हरुमा समर्प्रित गर्न चाहन्छु यो गजल । धन्यवाद ।।
Wednesday, March 3, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment