गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Wednesday, December 8, 2010

न चाहेरै कती कुरो,हुँदो रैछ जिन्दगीमा

गजल रचना २०६७मंसिर्२२

न चाहेरै कती कुरो,हुँदो रैछ जिन्दगीमा
शिर माथि पिर पनि,फुल्दो रैछ जिन्दगीमा ।

फुल मात्र जिबन ठान्थे,हाँशो हुँदा खेरी
बल्ल आज थाहा पाएँ,काँडा जिन्दगीमा ।

कथा केहो ब्यथा केहो,थाहै थिएन हिजो
आँशु पनि हुँदो रैछ,रुँदा जिन्दगीमा ।

दुख्खै मात्र भोग्नु रैछ,अझै के छ बाँकी
पाप धर्म बाँकी होला,देखन जिन्दगीमा ।

लेखिएर न मेटिने,आफ्नै रैछ कथा
घाम पानी सँङ्गै हुने,यात्रा जिन्दगीमा ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा- सुनसरी
हाल दोहा कतार

No comments: