रचना २०६७ पौष ०२
चडेर सोला चितामा,भन्दै थि उनी अस्ती
मरेर फेरी जिउछु रे,भन्दै थि उनी अस्ती ।
चुसेर रस फुलको,बाटो मा मैले फ्याँके रे
ओइलेर सही जिउछु रे,भन्दै थि उनी अस्ती ।
गरेको भुल दुबै ले,लगाउँदै दोस मलाई
स्वार्थी लाई भुल्छु अबत,भन्दै थि उनी अस्ती ।
घरी घरी जिउँदै मार्यौ,चोखो मायाँ लाउँदा
नखाएको बिष लाग्यो,भन्दै थि उनी अस्ती ।
न मेटिने दाग मनको,बात उसलाई लाएँ रे
तिमी बिना नै बाँच्छु अब,भन्दै थि उनी अस्ती ।
अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार
Thursday, December 16, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment