मैले रुँदा आकाश जस्तो तिमी कहाँ रुन्छौ

गजल रचना २०६७ मंसिर २५


मैले रुँदा आकाश जस्तो तिमी कहाँ रुन्छौ
धर्ती जस्तो शित् पोखेर तिमी कहाँ रुन्छौ ।

पत्थर को न पर्यौ तिमी कहाँ पग्लिन्थ्यौ र
छाती भित्र बिझाउने मन भए पो रुन्छौ ।

निल्काँडा को काँडा जस्तो घोच्ने तिम्रो बानी
ठेस लाग्दा कठै गर्ने तन भए पो रुन्छौ ।

बन जलेर खाग हुँदा निस्ठुरी त्यो मन लाई
न्याउल रुँदा सङ्गै रुने दिल भए पो रुन्छौ ।

हुनु पर्छ तिमी भित्र प्रिती गाँस्ने मुटु
बिछोडको पिडा तिम्लाई था भए पो रुन्छौ ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार