गजल रचना २०६७ अशाढ १०
तिता मिठा सम्झना सांचेको थे जिन्दगी मा
उनकै मायां संङ्गालेर बांचेको थे जिन्दगी मा ।
नछुटिने हात थियो साथ थियो दुबै एक हुंदा
स्वर्ग मानी उनको काख बाचेँको थे जिन्दगी मा ।
छुट्ने छैन टुट्ने छैन भन्थे हाम्रो मायां
न सोचे को पल आयो कहर जिन्दगी मा ।
भन्थे उनी बनाउंला प्रिती बस्ने घर
मैले पनि कहाँ होर नसोचेको जिन्दगी मा ।
शनि दशा राउ केतु कस्तो बहर आयो
न चाहेरै पिउनु पर्यो जहर जिन्दगी मा ।
संधै उजाड हुने होकी गाउं बस्ती जस्तो
बन्दैन कि झिलिमिली शहर जिन्दगी मा ।
नदी बनी सागर पुग्यो कीनार् जिन्दगी मा
आउंदैन कि फर्की अब रहर जिन्दगी मा ।
अर्पण तमाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार
Thursday, June 24, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment