गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Wednesday, June 23, 2010

एउटा याद अल्झिएछ

गजल रचना २०६७ अशाढ ९

एउटा याद अल्झिएछ उन्को पछेउरिमा
फुल बुट्ते चमेली अल्झ्यो पछेउरी मा ।

तारी लैजाउ भनिन उन्ले मन्को डुङ्गा चढि
त्यही मन अल्झिएछ रातो पछेउरी मा ।


ढक मक्क इन्द्रेणी को रङ्ग बीच जोबन
फुलै फुलको काडा बीच अल्झ्यो पछेउरी मा ।

आशा गले लाश ढले उन्को मायां ढलेन
फुल टिप्दा मन अल्झ्यो उन्को पछेउरिमा ।

तन मन कोपिला भयो हिजो आज
कस्तो हेराइ अल्झ्यो कुन्नी उन्को परेलिमा ।

देउराली मा कुन देउता को भाकल बाँकी रयो
भाकल सङ्गै शुल अल्झ्यो उन्को पछेउरी मा ।

तीन भञ्ज्याङ काटी गयो छोडि जाने ले
झल्को भने अल्झिएछ उन्को पछेउरी मा ।

अर्पण तमाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार
Posted by at
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)