गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Saturday, June 19, 2010

आउँला कि भन्दै

कबिता रचन मिति २०६७ असाढ ५

आउला कि भन्दै कुरेको थिए पर्देश जाने लाई
झ्याल मा बसी कुरेको थिए कसम खाने लाई ।
छुट्टीने बेला बिरह सांझ कोइली ले गाएथ्यो
कमाइ ल्याउछु सुनको थैला भनेर गएथ्यो ।।

म कती सम्झाऔ छोडेर मलाई मुग्लान धाउने लाई
भने कै थिए चाइदैन धन पिरती लाउने लाई ।
कसरी फर्काउ खबर पठाइ छाडेर जाने लाई
धागो ले बांधी पठाउकी चिट्ठी मनको राजा लाई ।।

सम्झिदा यता बाडुल्की त्यता लाग्यो कि सखा लाई
चसक्क मुटु दुखेर राती सम्झ्यो कि दुखी लाई ।
सपनी बिच देखेर मलाई शिरानी छाम्दो हो
भक्कानो मुटु पारेर छाती हात पाउ काम्दो हो ।।

लेको छु ब्रत भाकेर देवता हजुर को नाउमा
अघाको छौ कि खाली पेट छौ कि पर्देशको गाउंमा ।
हांसु त भने सखा लाई पिर म रोऔ कसरी
न हांशु भने मनको पिर म बुझाऔ कसरी ।।

म कती गनुं आकाशको तारा हेरेर जुन लाई
म कती कुरुं डाडा को बर पर्देश जाने लाई ।
अबत आउन सखी लाई सम्झी बसन्त डाकेर
म पर्खौ कती बैश लाई ढाटी सिउदो लाई ढाकेर ।।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार

No comments: