तिमी र म साथी !

कबिता-

तिमी र म साथी !
तिमीले मैले खेल्ने
आँगन एउटै !
तिमी जन्मेको माटो यही
म जन्मेको माटो यही
तिमीले लिएको सास
र !
मैले लिएको सास
यहिको अक्सिजन
तिमी लाई पिटे दुख्छ
मलाई पिटे दुख्छ
काटे दुबैको रातो रगत बग्छ
मिसाएर हेर !
कुन तिम्रो कुन मेरो
छुट्याउन सकिन्न
हो तिमी !
अग्लो छौ
अग्लो, लामो नाक छ
ठुला खिरिला आँखा छन
चौडा छाती छ ।
अनी म !
होचो पुड्को छु
मेरो नाक नेप्टो छ
मेरो आँखा चिम्सो छ
मेरो अनुहार ठुलो छ
फरक यती नै होइन ?
आखिर एउटै भुगलमा
तर पनि बचेँकै छौ जिन्दगी
अनी फेरी किन चाहियो
मलाई मधेस
तलाई पहाड
उस्लाई हिमाल
आखिर जहाँ भएपनी
एउटै होइन नेपाल ?
यदी मेरो जात ले
यदी मेरो धर्मले
अलग्गै माटो माग्छ भने
भो चाहिन्न मलाई
मेरो जात, मेरो धर्म
किन कि !
पहिले म नेपाली हुँँ !
अनी मेरो देश नेपाल
मलाई टुक्रिएको भुमी होइन
सिङ्गो नेपाल चाहिन्छ ।
बरु म तिमी लाई मायाले
काठा भनम्ला
खसेत्रा भनम्ला
नाक चुच्चे भनम्ला
तर प्रेमले भनम्ला
अनी तिमी पनि मायाले
मलाई डल्ले भन
थेप्चे भन
चिम्से भन
तर प्रेम ले भन
म रिसाउदिन
किन कि मलाई
आदिबासी ले पोल्छ
जनजातिले घोच्छ
म आफु आफ्नै देशमा
अङ्गिक्रित सम्झन्छु
तर न तिमी अङ्गिक्रित हौ
न म हुँ ?
आखिर हामी दुबै
नेपाली हौ ।
अनी !
यो देश हाम्रो नेपाल
आउ एउटै स्वर गरौ
जय नेपाल ! जय नेपाल !!! जय नेपाल !!!

रचना- कान्छा भाई (योन्जन)
३० डिसेम्बर २०१५