गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Thursday, August 12, 2010

मायाँ गर्छु भन्ने ले

गजल २०६७ स्रावण २७

मायाँ गर्छु भन्ने ले मलाई भुल्यो कि
दिल भित्र रोपेको थेँ अन्तै फुल्यो कि ।

कुनै दिन थेन यस्तो बाटो नकुरेको
उन्लाई कुर्दा साउनमा सिरु फुल्यो कि ।

न पर्खेको होइन मैले रात ढले सम्म
आफ्नै घरको आँगनी मा बाटो भुल्यो कि ।

आफ्नो पराइ छुट्टाइ हाल्यौ नाता केलाएर
रिण लायौ पिरती को ब्याज सुल्यो कि ।

कुरी बसे मनको दिप आशा जलाएर
आउँदा आउँदै अँधेरी मा आँफै भुल्यौ कि ।

अर्पण तामाङ(योन्जन)
हाँसपोसा -२ तरहरा
हाल दोहा कतार
नोट:-यो गजल मेरो एक जना मित्र को प्रेम प्रसङ्ग
बाट लेखे को हुँ अन्यथा माफि चाहन्छु ।
Posted by at
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)