गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Monday, August 2, 2010

बिचलित कबि मन हरु-कबिता

कबिता रचना २०६७स्रावण १७

आफ्नै को आक्रमण बाट
बिचलित कबि मन हरु
अनाथ कबिता हरु को
भोरण पोसण गर्न छाडेका छन ।
बिधा उप-बिधा हरुले
लखेटिएर !
संपर्क बिहिन कबिता हरु
शब्दकोश भित्र !
कैदी बन्न थालेका छन ।
सयौँ यात्रु हरु बोकेर
शुन्य गगन को,बादल भित्र
बेपत्त कक्पिटको मेशिन जस्तो
आज भिड भाडमा
बिचलित हुँदै छ कवि मन हरु ।

सपुत हरुको बिरतामा
काँगडा र टिस्टाका
सिमा कोर्ने कवि हरु
भ्रिकुटी र सिता का
मीत लेख्ने कवि हरु
आमाको प्रसब बेदनामा
पिडा पोख्ने कवि हरु
बहिनिको सिन्दुर पुछिदा
बिधुवाको ब्यथा लेख्ने कवि हरु
आज मेची र काली बाट
अक्टोपसका पन्जा हरुले
द्रौपदी बन्दा आफ्नै आमा
राजधानिको मुटु बिचमा
बलात्‍कृत हुँदा आफ्नै आमा
प्रत्याक्रमण मा उभिन छाडेका छन
बिचलित कवि मन हरु ।

मुना मदनको बिछोडमा
मालती मंगलेको कथा रच्ने
म्रित गौरिको पस्चातापमा
काब्य फुलाउने कवि हरु
कपिलबस्तु जलेर राख बन्दा
गौरमा आफन्तको लाश ढल्दा
पिडा नपोख्ने
निस्ठुर भएका छन आजकाल
बिचलित कवि मन हरु ।

अरुको पराधिन्ता नसहने
अन्याय र अत्याचारको
निरुङ्कुस्ता नचाहने
प्रजातन्त्र र स्वत्रन्तताको
शान्तिको पाठ सिकाउने
आफु बाँचेर बाँच्न सिकाउने
आज आफ्नै
डिट्ठा बिचरी र मुखिया हरु बाट
नेत्रित्व बिहिन मुलुक बन्दा
कलमका निप हरु निमोठेर
चुप चाप छन कवि मन हरु
बरु उल्लास बिहिन
जिबन लाई रङ्ग भर्न छोडेर
पारीजात ले रोपेका
शिरिसका फुलका हाँगा हरुमा
रसी हरु कसेर
आत्मा हत्या गर्दै छन
आजकाल
बिचलित कबि मन हरु

अर्पण तमाङ(योन्जन)
हाँसपोसा-२ तरहरा सुनसरी
हाल दोहा कतार

No comments: