गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Tuesday, August 3, 2010

"रहर "

रचना स्रावण २०६७१९"रहर "

गिजा टोकी चाउरी गाला
गिजाउँछ रहर ।
बुढेउली को झनै याद
तन्देरी को रहर ।

धर्ती बसी जुन चुम्ने
तार गन्थ्यो रहर ।
मन उडेर आकाश छुँदा
बादल बन्थ्यो रहर ।

जुरेली को नाच देखे
चरी बन्थ्यो रहर ।
बतास चल्दा सिमल को
भुवा हुन्थ्यो रहर ।

वाग देखे करेसा मा
माली बन्थ्यो रहर ।
फुल देखे कोपिला मा
बास्ना बन्थ्यो रहर ।

गजल लेखे मधुमासको
गीत बन्थ्यो रहर ।
गाइने दाइको सारङ्गी को
धुन बन्थ्यो रहर ।

बैसालु को जोबन देखे
चन्चल हुन्थ्यो रहर ।
मायाँलु को मायाँ देखे
तुल्बुल हुन्थ्यो रहर ।

गौँथली को जोडी देखे
प्रिती बुन्थ्यो रहर ।
नैनी तालको जल देखे
प्यास बन्थ्यो रहर ।

युग गल्यो बैशं ढल्यो
रात फुल्यो रहर ।
मलबास को तिथी जस्तो
अछुत बन्यो रहर ।

उमेर छँदै बैँश जिउनु
पुरा गर्नु रहर ।
ढले पछी चैतमास को
ओइलिएको रहर ।

अर्पण तमाङ(योन्जन)
हाँसपोसा-२ तरहरा
हाल दोहा कतार

No comments: