गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Tuesday, March 29, 2016

तिम्ले जित्यौ मैले हारे

मुक्तक, 

तिम्ले जित्यौ मैले हारे तर कथा एउटै
जस्ले जिते हारे पनि मनको ब्यथा एउटै ।।
एकैछिन मा घाम लाग्ने एकैछिन मा पानी 
तिम्रो याद मा बाच्नु पर्ने कस्तो जिन्दगानी ।।

कही कतै मेरो पनि गल्ती हजार होलान
आफु लाई भुलाउने तिम्रो बजार होलान ।।
भाउ सोद्ला दुनियाँ ले पापी शहर होलान
फर्कि फर्की तिमी लाई हेर्ने नजर होलान ।।

भने जस्तो सजिलो कहाँ रैछ र भुलेर जिउन 
बरु देउ आफ्नै हातले सक्छु म जहर पिउन ।। 
फाटेको लुगा भए हातले सिउथे बरु जडौरी 
सकिन धुजा धुजा भै फाटेको मन सिउन ।।

दुई दिन्को खुशी लिएर आयौ जुरायो दैब ले 
छाती को मुटु चुडेर लग्यौ रुवायो दैब ले ।। 
कि दिनु साथ गोरेटो सङ्गै कि भेटै नहुनु 
सम्झना मात्र राखेर गयौ कुरायो दैब ले ।। 

No comments: