गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Tuesday, March 29, 2016

तिम्रै हुँ म भन्न पनि

मुक्तक, 

तिम्रै हुँ म भन्न पनि छैन कुनै आधार 
तिम्रो दिल्मा फुल्न पनि छैन कुनै बहार । 
तिखो बचन् रुखो बोली सहेकै छु प्रहार 
तिम्रो जस्तै दिल्हो मेरो लैजाउ बरु उपहार ।।


रङ्गी चङ्गी दुनियाँ मा अन्तै फुल्यौ अरे
रमझम को शहर मा अन्तै भुल्यौ अरे । 
माया गर्ने मुटु बेची अन्तै डुल्यौ अरे
सडक पेटी किनारामा लाज खुल्यौ अरे ।।


जब आफ्नो माया गर्ने मान्छे आज टाढा गएपछी 
जती भुल्न खोजे पनि उस्को माया गाढा भएपछी । 
यही माया ले मार्यो मलाई उस्को याद ले मार्यो 
पल पल मर्छु आज भोली बाटो मोडी गएपछी ।।


भने जस्तो सजिलो कहाँ रैछ र भुलेर जिउन 
बरु देउ आफ्नै हातले सक्छु म जहर पिउन ।। 
फाटेको लुगा भए हातले सिउथे बरु जडौरी 
सकिन धुजा धुजा भै फाटेको मन सिउन ।।

No comments: