तिमी त ! युद्द लड्ने मान्छे !!

२९-०७-२०११

युग हाँक्ने बहनामा
ईतिहास रच्ने दाउमा
तिमी त ! युद्द लड्ने मान्छे!!
आज कसरी तिमी लाई ?
म्रुत्युरुपी काँडा ले घोच्न थाल्यो ??
म मेरै !प्रश्नको ?
अनुत्तरित जवाफले अवाक छु ।
***********************
तिमी पहाड हरु टेकेर
सगरमाथा को उचाइ नाप्ने मान्छे
चट्टान हरु फोरेर आगो निल्ने मान्छे
पाइला पाइला हरुमा
ज्वालामुखी ओकल्ने मान्छे
हरेक श्वासमा हिम्मत बटुल्ने मान्छे
आज कसरी ? आफ्नै अगी
मृत्‍यु उभिएको देख्न थाल्यौ ?
*************************
हिजो सम्म संसार बदल्छु भन्थ्यौ
देशको मुहार फेर्छु भन्थ्यौ
युद्ध प्राप्तिको उन्मादमा
मादल ठोकेर
क्रान्तिको गीत गाउछु भन्थ्यौ
म एक्लै सामन्तिको तह लाउछु भन्थ्यौ
त्यो आदम्य साहस हरुको बिचमा
खै कसरी मृत्‍यु हरुले डराउन थाल्यो तिमी लाई
र ! मृत्‍यु संग भाग्न थाल्यौ ।
*******************************
मलाई थाहा छ ।
चैत्रको हुरी र पुष माघको ठिहिमा
कौडेलको उक्लाई
अनी ! हात्ती लेकको थकाई
र ! बर्तुङ को ओराली झरेर
रानी घाट तर्दै
जल्जला पहाड उकल्ने तिमी
कयौ रात हरु त !
सिद्ध बाबाको आँगनिमा
बन्दुक को सिरानी लगाउँदै
होलेरिमा बम को गोला फ्याँकेर
कालिको गर्तिरमा
लेफ्ट राइट गर्दै परेड खेल्ने तिमी
खै कसरी आज मृत्‍यु लाई
नजिक बाट देख्न थाल्यौ ?
अनी !
दियो, बाती, तेल संग जिबन नाप्न थाल्यौ ।
*******************************
त्यसैले तिमीले
मृत्‍यु संग डराउन सुहाउँदैन
बिबस्ता सँग भाग्न मिल्दैन
युद्ध र ईतिहास संग थाक्न मिल्दैन
कयौ पल्ट मृत्‍यु लाई
हत्केलामा लिएर हिंडेको मान्छे
सानो पराजय लाई मृत्‍यु देख्न हुन्न
किनकी !
रगत को आहालमा तिमीले सुरु गरेका
युद्ध हरु !अन्त्य होइन !!
युद्ध बिन्दुमा पुगेका छन ।
कयौ पल्ट गर्बधान गरिएका
सम्भिधान को थाती हरु !
आज पनि तुहिने तरखरमा छन
त्यसैले तिमी ले
म्रुत्यु होइन यहाँ
यमराज हरु सँग लड्नु छ
र कयौ मृत्‍यु हरुको परजयमा
तिमीले !
कयौ को भाग्य र कर्म
लेखेर मात्र बिस्राम लिनु छ ।
हजार पल्ट आउने
मृत्‍यु हरु लाई जितेर ।
पटक! पटक!! पटक !!!

अर्पण योन्जन
तरहर-२ सुनसरी

८ स्रावण २०६८
अँधेरिमा लुट्यौ तिम्ले मरी मरी बाँचेको छु
दु:खाएर भित्री मुटु घरी घरी हाँसेको छु ।

तापै तापको राप माथि सेकिएर बरु आँफै
तिम्रो लागि भने जती काँडा माथि नाचेको छु ।

तिम्ले पो भुल्यौ होला यौबनको लाज सरम
हृदयका चोट हरु छाती भित्र साँचेको छु ।

बिधुवा को सिउँदो जस्तो घुम्टो भित्र लुकाएर
फुल उन्ने धागो माथि तिरस्कार लाई गाँसेको छु ।

भित्री मन नबुज्ने लाई हुन्न रैछ मायाँ दिँदा
साँचो कुरा लुकएर दुनियाँ लाई ढाँटेको छु ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

आमा बनाइ कोख मेरो भरी दियौ तिमीले

संसार का ति आमा हरुमा समर्प्रित !

२६ आशाढ २०६८

आमा बनाइ कोख मेरो भरी दियौ तिमीले
दश महिना गर्भ बसी जन्म लियौ तिमीले ।

तिमी आउँदा यो धर्ती मा पिडा मैले भुले
रगत को डल्ला बाटै दुध पियौ तिमीले ।

दिन महिना गन्दा गन्दै बर्सीको नि भयौ
जिबनका सारा खुशी दिएको थियौ तिमीले ।

आँखाको नानी बनी आगनि मा खेल्दा
ताते गर्ने कलीला ती पाइला खियौ तिमीले ।

जब आयौ खुसी बनी बहर छायौ सबै
फाटेका ति नाता हरु सबै सियौ तिमीले ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

आज किन दुख्यो छाती तिम्ले भुल्यौ की

२२ आशाढ २०६८

आज किन दुख्यो छाती तिम्ले भुल्यौ की
रात किन बित्यो त्यसै अन्तै डुल्यौ की ।

संगै काटौ साँझ भन्थे मिठा कुरा गरी
तारा गन्ने नजरमा काँडा सुल्यौ की ।

बाडुली ले सताउँदा याद गर्यौ भन्थे
खैत आज मनको बाग अन्तै फुल्यौ की ।

कोहिली को स्वर बनी कुहु कुहु गर्दै
गोधुली को बाटो गरी अन्तै खुल्यौ की ।

याद पनि आउन्न कि मन्को निस्ठुरी लाई
आफ्नै घरको आँगन भुली अन्तै झुल्यौ कि ।

अर्पण योन्जन

आज किन दुख्यो छाती तिम्ले भुल्यौ की

२२ आशाढ २०६८

आज किन दुख्यो छाती तिम्ले भुल्यौ की
रात किन बित्यो त्यसै अन्तै डुल्यौ की ।

संगै काटौ साँझ भन्थे मिठा कुरा गरी
तारा गन्ने नजरमा काँडा सुल्यौ की ।

बाडुली ले सताउँदा याद गर्यौ भन्थे
खैत आज मनको बाग अन्तै फुल्यौ की ।

कोहिली को स्वर बनी कुहु कुहु गर्दै
गोधुली को बाटो गरी अन्तै खुल्यौ की ।

याद पनि आउन्न कि मन्को निस्ठुरी लाई
आफ्नै घरको आँगन भुली अन्तै झुल्यौ कि ।

अर्पण योन्जन

प्रेमको आवाज दिँदा तिम्रो मुटु चर्किएछ !!!

गजल १३ आशाढ २०६८
प्रेमको आवाज दिँदा तिम्रो मुटु चर्किएछ
हाँसो दिन खोजे तिमी लाई आँशु दर्किएछ ।

अछुतो त हुन्न मायाँ किन आज भोली
मलाई हेर्ने तिम्रो नजर अन्तै फर्किएछ ।

घमन्ड को बिउ रोपी आनी बानी फेर्यौ
जहाँ जाउँ साथ लाग्ने छायाँ तर्किएछ ।

हिजो सम्म ठिकै थियो तिम्रो मेरो नाता
भेट हुँदा मिठो बोल्ने बोली सर्किएछ ।

आँफैत त्यस्तो होइनौ कस्ले कुरा लायो
गंगा जस्तो तिम्रो मनमा बिष छर्किएछ ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

दश महिना गर्भ राखी बास दियौ आमा !!!

रचना १२ असाढ २०६८

दश महिना गर्भ राखी बास दियौ आमा
दश धारा दुध चुसाइ सास दियौ आमा ।

ताते नानी गर्दा गर्दै मुख बाट ओकलेर
आफ्नो पेट भोको राखी गाँस दियौ आमा ।

आँफै लाई भुल्यौ होला आँगनिमा खेल्दा
बुढेउलिको लौरी हुने आस लियौ आमा ।

देख्दा देख्दै सपनी दैब आइ टिपी लाँदा
भक्कानेर छाती पिटी आँशु नाश गर्यौ आमा ।

गर्ब गरी हाँस्दा हाँस्दै हामी सन्तान माथि
दु:ख काट्ने पिर हरु आफ्नै पास लियौ आमा ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी