मानब हरुको खोजिमा !!!

५ आशाढ २०६८
मानब हरुको खोजिमा

एक साँझ शहर मा
कन्क्रिट हरुको
पाइला बिछ्याउँदै
म निस्किए
मानब हरुको खोजिमा
नयाँ कोलम्बस हरु पछ्याउँदै ।
सुमेरु भ्रमण को
कैलाश हरु उक्लंदै
म नियाल्दै थिए
मानब र मानबता हरु !
टक्क अडिएर
एक्लो सागर थाम्न तम्सने
हुट्टिट्याउँ झै !
अरब सागरको
भुमध्य रेखा बिच
कतै नयाँ युगको
थालनि हुँदै छ कि भनेर !
केवल !आजको
स्वच्छ मानब हरुको खोजिमा ।
*********************
जिसस भएर हेरेँ
अल्लाह भएर हेरेँ
ब्रम्हा बिष्णु भएर हेरेँ
बुद्ध भएर हेरेँ ।
तर यहाँ त
मानब्ता र शान्ती को प्रतिस्पर्धा मा
पाउन्ड स्टलिङ
र डलर हरुमा !
धमा धम !
बधसाला हरु को पो
निर्माण हुँदै गरेको भेटे ।
तै पनि खोज्दै छु ।
कतै नयाँ मानब हरु
होमुपिथेकस र रामु पिथेकस हरु
फेरी भेटिन्छन् कि भनेर ।
किनकी !
भौतिक बादी युग
र..................!
ढुङ्गे युग हरुको फ्युजन बाट
समदर्सी युग हरुको
उत्पती हुन्छ कि भनेर !
जहाँ मैले चाहेको
मानब्ताको उत्पती होस
र.....यहाँ !
फेरी जिसस, अल्लाह
बुद्ध मानब हरुको जन्म होस
अनी यहाँ फेरी
हिटलर हरु ले
घरि घरि
सद्धाम, ओशामा भएर
जन्मिनु पर्दैन ।
मोनिका हरुको बुश र बराक हरु
अैन्स्टैन भएर जन्मनु पर्दैन
जस्ले फेरी
मानब बधसाला गरोस
******************
त्यसैले म !
यस्तो मानबको खोजिमा छु ।
जहाँ नेपोलियन,
अब्ब्राहम,
गान्धी हरुको जन्म होस ।
जस्ले हिन्दूको पुराण पढुन
जस्ले अल्लाहको कुरान पढुन
जस्ले जिससको बाइबल पढुन
जस्ले बुद्धको त्रिपिटक पढुन
र म सन्तुस्ट हुनेछु
यस्तो मानब हरुको जन्म देखी ।
त्यसैले आज सम्म खोज्दै छु
पथ हरुको पदचाप खोज्दै
भिडभाड र ब्यस्त शहर हरुमा
हरेक नव मानब हरुको
चेहेरा हरुमा !
कङ्क्रिट हरुको
पाइला बिछ्याउँदै ।।।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

तिमीले सोचे जस्तो !!

२३ जेष्ठ २०६८
कविता
तिमीले सोचे जस्तो !!


प्रिय !
मत संधै
शान्तिकामी मान्छे !
तिमीले देखेको स्वर्णिम
तिमी ले देखेको
म ! भित्र को म !!
तिमीले गरेको
म भित्रको अनुभव स्पर्श
कडा चट्टान हरु भन्दा
कोमल छु म !
तिमी ले सोचेको पहाड भन्दा
तिमी ले सम्झेको चिसो हिउँ भन्दा
कठोर छैन म !
बरु ! लाचार अबस्य छु ।
चुप चाप निशब्द !!
***********************
तिमी लाई थाहै छ ।
निलगिरिको संजिवनिले
लक्ष्यमण हरुले,
नयाँ जीवन पाए झै
अर्ध चेत मुलुकले
बिना अक्सिजन
मृत्‍यु शैयाको
बागमती किनार बाट
आइ सि यु को
भेन्टिलेसन फेर्दै
तिमी-म, र पुरै देश
आज बाँचिरहेका छौ ।
किन कि !
देश हाँक्ने डक्टर हरुले
लापारबाही गर्दा
साँढे तीन बर्ष देखी
नयाँ बानेश्वर को कुर्सी हरुमा
कैद भएको छु ।
शायद त्यसैले तिमी ले मलाई
पथ्थर देख्यौ होला !
********************
हो म !
आज भोली शुन्य छु ।
भिड भाड कोलाहल भित्र
आज भाईचारा हरु फाटेर
अस्त ब्यस्त बनेको छ
मेरो देश ।
आकुल ब्याकुल भएको छ
मेरो स्वाभिमान !
फाटेर धुजा धुजा हुँदा
मेरो राष्ट्रियता
र पनि म !
राष्ट्रिय नाच घर
र !
गुरुकुल बाट
अलिखित नाटक हरुको मन्चन
द्रिस्यलोकन गरी रहेको छु ।
किन कि म !
सेता परेवा हरु सँग
लाचार भएको छु ।
र !त्यसैले !!
म स्वयम्भु भएर
यि आँखा हरु चिम्ली रहेको छु ।
किनकी छटपटिनुको अर्थमा
म !
निरहार निशब्द !
बसेको छु ।
शायद त्यसैले
मलाई पहाड देख्यौ होला ।
**********************
जे भन/जसो भन
आखिर हुँ त तिम्रै ।
किन कि !
न म अधेरी बिनाको
जुन हुन सक्छु ।
न म तिम्रो गीत बिनाको
धुन हुन सक्छु ।
न म तिम्रो मुटु बिनाको
धड्कन हुन सक्छु ।
न म फुल बिनाको
सुबास्ना हुन सक्छु ।
बरु भन्यौ भने
निरन्तर बगी रहने
ईन्द्रवती हुन सक्छु ।
केवल सुसाउँदै
सललल .....सललल .....सललल.....!
********************
त्यसैले प्रिय !
म रिसाउने छैन
म झोंकिने छैन
किन कि म !
तिमीले सोचे जस्तो
पहाड भएको छैन ।
किन कि !
न यहाँ कुनै गल्ती भएको छ ।
न यहाँ कुनै आकाश खसेको छ ।
र यहाँ
माफ दिने र लिनेको
अर्थ देखिन ।
किन कि म !
तिमीले सोचे जस्तो
न पहाड भएको छु न चट्टान
केवल आफ्नै मुलुक को
लाचारी पनमा
केवल निशब्द थिए ।
त्यसैले !
हिजो
आज भोली
र !सँधै सँधै
केवल तिम्रै प्रिय हुँ ।
केवल..... केवल...... केवल......

अर्पण योन्जन (कान्छा भाई)
तरहरा-२ सुनसरी

तिमी त अचेल धनी भा छौ रे !!!

०१-०६-२०११

तिमी त अचेल धनी भा छौ रे
मायाको खेती लगाको छौ रे ।

पँधेरी धारा चौबाटो बिचमा
यौबन को खोलो बगाको छौ रे।

पोखेर यौबन धनीको घरमा
पैसाको बिटो अघाको छौ रे ।

चिम्लेर आँखा सडक पेटी
बैशालु जोबन जगाको छौ रे।

आफन्त कोहो सबै लाई भुली
समाजको सिमा नगाको छौ रे।

अर्पन योन्जन

कहाँ गयौ भन काली!!!

रचना १५ जेष्ठ २०६८


कहाँ गयौ भन काली, पुर्णिमा को जुन छोडि
कस्को भयौ भन आज, कान्छा भाईको गुन छोडि ।

तिम्ले मात्रै होला मलाई, चिन्न नसकेको
कता नाच्यौ भन काली, पिरतिको धुन छोडि ।

मेरो भन्दा सुन्यौ कि त, अन्तै मिठो गीत
किन सर्यौ बसाइँ काली, मेरो हुन छोडि ।

भने जती मागे जती, पुरा कै थें माग हरु
चट्टै भुल्यौ किन काली, कान्छा भाईको नुन छोडी ।

पैले किन बाचा लायौ, सँग सँगै जिउछु भनी
भुल्यौ नीत मै मोरो लाई, सम्झी रुन छोडि ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)

२१ जेष्ठ २०६८

तिर्खाए को ठान्यौ होला तिमी सामु आउँदा
भोकाए को मान्यौ होला दिनै पिच्छे धाउँदा ।

तिम्रो प्रितले छाती पिटी डाको छोडि रुँदा
घुर्काए को भन्यौ होला मनको पिर लाउँदा ।

बहाना मै थाती राख्यौ भरे भोली भन्दै
बन्दी गृह तिम्रो दिलको पिडा मैले गाउँदा ।

मायाँ को चोट रैछ मुटु भित्र को घाऊ
केही सन्चो भए जस्तो मिठो बोली पाउँदा ।

जान्दैन यो आस्रित चौका पन्जा छक्का
आँफै लाई भुल्छु बरु मनको डुंगा ख्याउँदा ।

अर्पण योन्जन (कान्छा भाई)
तरहरा-२ सुनसरी

तिर्खाए को ठान्यौ होला

२१ जेष्ठ २०६८

तिर्खाए को ठान्यौ होला तिमी सामु आउँदा
भोकाए को मान्यौ होला दिनै पिच्छे धाउँदा ।

तिम्रो प्रितले छाती पिटी डाको छोडि रुँदा
घुर्काए को भन्यौ होला मनको पिर लाउँदा ।

बहाना मै थाती राख्यौ भरे भोली भन्दै
बन्दी गृह तिम्रो दिलको पिडा मैले गाउँदा ।

मायाँ को चोट रैछ मुटु भित्र को घाऊ
केही सन्चो भए जस्तो मिठो बोली पाउँदा ।

जान्दैन यो आस्रित चौका पन्जा छक्का
आँफै लाई भुल्छु बरु मनको डुंगा ख्याउँदा ।

अर्पण योन्जन (कान्छा भाई)
तरहरा-२ सुनसरी