प्रीय काली- ६

सानेकी आमा पत्र शृङ्खला-6

ए कोछ हँ भित्र ?

कोहो बाहिर ?

म सानेको बा, तिम्रो महाराज अरु को हुनु, म आइपुगे काली अनि खोइत साने ? कहाँ छ नानी ?

ए ! तिमी आइपुग्यौ सानेको बा, धन्य तिमी आइपुगेछौ मैलेत तिमी यति छिटै आउछौ भनेर सोचेकै पनि थिन, अनि साने सुतेकोछ भित्र, तिमी पनि भित्रै हिड।

किन म आइपुगेको खुशी छैनौ र तिमी ? आउ कम्सेकम एक पल्ट त्यो न्यानो अंगालोमा बेरेर न्यानो स्पर्श त देउ लाटी, कि लजाएकी तिमि? लजाउनु पर्दैन के म तिम्रै सानेको बा हैनर? अनि यो के बेहाल बनाएर बसेकी ? त्यो रेशमी कपाल, जुन जस्तो मुहार यसरी बासको जरा झै र औसिको रात झै अनुहार बनाएर किन बसेकी, कम्सेकम कपाल सम्म त कोरेर बस्नुपर्छ, हो मलाइ थाहाछ, सुख दिन्छु भन्ने आफ्नो मान्छे परदेश गएर यो सास्ती खेपेर यदि कोहि फर्कन्छ भने कस्को मन थामिएला र सानू ? कसैको पनि मन थामिदैन, तन लोलाउछ मन गलाउछ मस्तिष्क हरु थकाउछ म बुझ्छु तर के गर्नु न तिमिले सोचेको थियौ न मैले सोचेको थिए, आखिर सुख खोज्ने बहनामा एउटा गरिबले परदेशिनु पाप थिएन सानू, आफ्नो परिवार बाल्बच्चा लाई सुख दिन्छु भन्नू सोच्नु सम्पती जोड्छु भन्नू कुनै अभिसाप थिएन सायद यदि थियो होला त तिम्रो र मेरो भाग्यको दोश थियो होला, हो सानू साच्चै तिमी बिना बिताएको परदेश को पल मित्रताले दिएको घात अर्काको देशमा बेहोरेको अनाहकको जेलनेल कम को सास्ती थिएन तर म भाग्यमानी थिए किनकी तिमि जस्तो जिबनसाथी मेरो साथ थियौ, तिमी जस्ती जिबनसाथी पाउनु पनि मेरो भाग्य नै थियो सायद मैले अघिल्लो जुनिमा कुनै पुन्य गरेको थिए हुँला,कुनै व्रत बसेको थिए हुला र हर दुखमा साथ दिने तिमी जस्तो जिबनसाथिको साथ पाएर पनि मृत्युको मुखमा पुगेर पनि दोस्रो जुनि लिएर फर्किएकोछु, धेरै कुरा त मैले सबै पत्र मार्फत नै भनिसकेको छु तैपनी तिमीलाई मेरो बिश्वास लाग्दैन भने जस्तोसुकै कसम खुवाए पनि खान तयार छु, तिमिले जे सजाय दिन चाहान्छौ म भोग्न तयार छु, हैन भने जुन दिन तिमिले मलाइ प्रेम गर्न थालेकी थियौ त्यो दिन तिमिले मेरो दुबै गाला समातेर मेरो आँखा नियाले मेरो प्रेम पढेको थियौ हो आज पनि मेरो यो चिम्से आखामा नियालेर मलाइ पढ्न सक्छौ सानू मैले कुनै गल्ती गरेको छैन, किनकी आफ्नो परिवार लत्याएर म सडकछाप जस्तै आफन्तले फ्याकेको एउटा निर्जीव शरिरलाइ जीवन भरेको छौ, मेरो सिन्दुर आफ्नो सिउदोमा भरेर दुनियाँ संग लड्न हिम्मत गरेकि एउटा देबि हौ सानू तिमि मेरो लागि देबि हौ, अबत केही बोल प्लिज बिन्तिछ काली तिम्रो सानेको बा कहिले गलत छैन र त्यो सिउदोको अपमान गरेर तिम्रो स्नेहको उपहास कहिले गर्ने छैन बिश्वास गर लाटी,

अनि सुनत, तिमिले बुनेको सुइटर र गल्बन्दी मलाइ तिम्रै हात बाट लाउनुछ, मैले पठाएको त्यो रेशमको पछ्यौरी तिमिलाइ मेरै हातले ओढाइ दिनुछ, तिमिले हरेक पल्ट भन्ने गरेको र तिम्रो सपना साने र तिम्रो अनि मेरो हामी तीन जनाको तस्बिर त्यो दिवालमा झुन्ड्याउनुछ, पहिले त्यो अतीत जस्तै पात्ले खेतमा धान गोड्दै टाउको जुधाउनुछ, नारायणी को त्यो बहाब संगै फेरि हामी प्रेममा हराउनुछ र पुन उस्तै ताजा दिनहरुको सम्झना गर्नुछ सानू आउ सबै तितामिठा पल हरु एउटा खराब सपना सम्झिएर भुलेर पुन उस्तै कहिले नमर्ने अमर र चोखो प्रीति लगाउनुछ र जल्ने र जलाउन खोज्ने दुश्मन हरु हाम्रो परिवार देखेर जलुन र राख बनेर खाग बनुन सानू आउ एक पल्ट यो आलिङ्गन मा,

ए ! साने पनि उठेछ, बिरोजी लाई एउटा फोटो पठाइ दिनुछ,तिमी पनि त्यो मल्मलको पछ्यौरी ओढ म तिमिले बुनेको सुइटर लागाउछु हामी तिनजनाको सेल्फी खिचौन है ल ,

काले साच्चै तिम्रो यो स्पर्शमा चुम्बकीय शक्ति छ कति मीठो छ यो अनुभुती तिम्रो काखमा म साच्चै सन्सारको सुख प्राप्त गर्न सक्छु स्वर्गको अनुभुती गर्न सक्छु अब तिमी आयौ मुर्झाएको कपाल अनि बिरक्तिएको योमन मा खुशी को बहार मात्रै होइन मेरो यी कलेठी परेका ओठ्हरुमा गुलाबी लाली तिमीले भर्नेछौ, हो एकपल को लागि हैन एक पटकको लागि हैन बारबार तिमिले गरेको गल्ती भनौ या ती मेसेज हरु ती तस्बिर हरुले मेरो हरेक क्षण सास लिएको छ, मेलापात लेखबेसी कुवा पधेरा घर गोठ बजारघाट जता गएपनी त्यसैले मेरो दिमागमा पछ्याइ रहन्छ तर बस जब तिमी जेल परेको थाहा पाए तब केही तिम्रो गल्ती हैन कि भन्ने मैले अन्दाज लगाए सायद कसैलाई हाम्रो चखेवाको जोडि झै भएर गरिखाएको कसैलाई मन नपरेको थियो होला, हाम्रो दुखले नै किन नहोस तर स्वर्ग जस्तो घरसंसार बिगारेर आत्मारतिको उत्सब मनाउन चाहान्थ्यो होला, हाम्रो घर जलाएर उ हिउदको न्यानो राप ताप्न चाहान्थ्यो होला आखिर यति ठुलो दुश्मनी साधेर हामीलाई अलग पार्ने कोशिश गरियो, तर मैले जुनबेला तिम्रो आखामा मेरो प्रेम पढेको थिए त्यसै दिन देखि म तिमिलाइ बिस्वास गर्छु महाराज, आज त्यो बिश्वास नभएको भए नारायणी ले मलाइ सँधैलाइ यो सन्सार बाट बिदा गरिसकेको हुन्थ्यो जुन बिश्वास र प्रेमले मलाइ बचाएर एकपल्ट पुन तिम्रो हुन जुराएकोछ, बामे सर्दै गरेको सानेले टुहुरो हुन बाट बचेको छ हो तिमी आइपुग्यौ यहि नै मेरो लागि ठूलो कुरा भएकोछ, तिम्रो गल्ती थियो थिएन तर निशर्त तिमिलाइ स्विकारेको छु राजा निसर्त स्विकारेकोछु । i love u राजा

प्यारो साथी बिरोजी !

धेरै सम्झना र माया ल, अनि आराम छु आरामको कामना गर्दछु साथै म यहाँ सकुशल आइपुगेको जानकारी गराउदछु अनि सुनन एउटा कुरा, तिमिलाइ साथी के भनौ परदेशको मेरो दुखमा हरेक तरिकाले मलाइ सहयोग गर्ने र मलाइ सम्झाउने तिमी साथी भएर पनि मेरो भाइ जस्तै व्यबहार गर्ने तिमी आज देखि साथी हैन भाइ भन्छु है ल , कान्छू,

जब म पिरले एक्लै बस्दा होस या कोरोनाले थलिएर बसेको बेलाको तिम्रो रेखदेख होस या म फसाइएर जेल पर्दा होस तिमिले परदेश मा भएर पनि जुन सहयोग गर्यौ जुन माया दर्सायौ त्यस्को लागि म सँधै आभारी छु, म तिम्रो हरेक सहयोग को लागि आभारी छु, धन्यवाद ले मात्रै पुग्दैन तैपनी आभार प्रकट गर्नु भन्दा ठूलो शब्द म संग केही छैन कान्छू, तिम्रो आत्मियपनले गर्दा परदेशको कहाली लाग्दो बसाइ बाट म नेपाल आइपुग्न सफल भएकोछु तिम्रो यो सदासयता सधाको लागि अबस्मरणिय भएर रहनेछ, अनि तिमी सँधै भन्ने गर्थ्यौ दाइ मलाइ तपाईं किन किन पत्र हरु कोरेको खुबै मन पर्छ, पत्रहरु पड्न खुबै आनन्द आउँछ भन्थ्यौ र यो सानो सम्झना स्वरुप पत्र लेखेकोछु स्वीकार गर है ल,

अनि अर्को हप्ता यहाँ बाट एकजना मेरो छिमेकी भाइ आउदैछन उन्को हातमा केही अचार हरु पठाएको छौ किनकी तिमिलाइ आँपको अचार र काँक्राको खल्पी हालेको अचार खुब मन पर्छ, तिम्रो भाउजू लाई भनेर पत्र सहित केही अचार हरु पठाइ दिएकोछु अनि त्यो कोशेली बिसेस गरेर मेरो सानेकी आमाको तर्फबाट तिमिलाइ सानो भेटी स्वरुप वा कोशेली स्वरुप तिमी जे सम्झ त्यो भित्र हामी र हाम्रो पुरै परिवार को माया मिसाएको छ है ल कान्छू, अनि एउटा कुरा तिमी सँधै भन्ने गर्थ्यौ यस्तो मुस्किलको घडिमा पनि साथ निभाउने देबि जस्तो हजुरको जीवन साथी र साने लाई हेर्ने ठूलो धोकोछ तपाईं हरुको एउटा तस्बिर पठाइ दिनु है ल दाइ भन्थ्यौ हामिले तिनै जना भएको तस्बिर पठाइ दिएकाछौ तिमी हेर्नू है ल मेरो देबि जस्तो जिबनसाथी र तिम्रो भतिजी सानेलाइ,

अन्त्यमा बाकी कुरा फोनमै कुरा गरौला है, अनि घरदेशी र परदेशी सबैमा घरमा भएको परिवार र परदेशमा रहदा आफन्तको बिचमा आइपर्ने समस्या हरु यहाहरुले पनि एक आपसमा समझदारी बिश्वास र प्रेमपुर्ण तरिकाले सम्बन्ध हरु निभाउन र एक अर्कालाई बिश्वास गर्न भन्न चाहान्छु, साच्चै भन्ने हो भने सम्बन्ध हरु आफैमा धागो झै संबेदनसिल हुन्छन जो सानोतिनो अबिस्वास मै टुट्छन ती सम्बन्ध हरु साच्चिकै कोमल हुन्छन त्यसैले मेरो परिवार मा घटेको यो घटना बाट यहा हरुले पनि सम्बन्ध जटिल अवस्थामा पनि जोगाउन र बिश्वास गर्न सक्नुहोस भन्दै हाम्रो टुट्न लागेको यो सुखी परिवार को तर्फबाट आज सम्म सहयोग गर्नुहुने, र मलाइ लागेको रिण तिर्न तपाईं हरुले जुन मानब्ता प्रस्तुत गर्नुभो जो जहाँ जुन अवस्था बाट भएपनि तपाईं हरुको ठूलो मुटुले गरेको आर्थिक सहयोग ले मैले रिण तिरेकोछु , यी सबै सहयोग को लागि विशेष गरेर बिरोजी भाइ, अप्सरा पन्त, रास्ट्रीय नानी, शोभा न्यौपाने उर्फ क्षितिज, जग्गु तिवारी, प्रकाश भन्डारी, सोबित पन्त, राधा पियारी, पवन ठटाल, टिआर ए आचार्य, बृश बहादुर रोकाय, यमुना पराजुली, कुमार कार्की र मैले नाम छुटाएका तर सदैब मेरो हृदय मा बस्नु हुने सम्पुर्ण लाई विशेष माया र सम्झना सहित आजको अन्तिम पत्रको बिट मार्न चाहान्छौ हस्त बिदा लिन्छौ हामी दुबैको तर्फबाट आशा गर्छौ आजको दिन देखि कुनै परदेशिले आफ्नो प्राण प्यारिलाइ पत्र लेख्नुपर्ने दिन न आवोस सोदेशमै रोगार बनोश भन्ने शुभकामना सहित बिदा हुन्छौ,

उहीँ तपाईं हरुकै प्यारो साथी

सानेकी बा र आमा

पारिजात/ कलौटी मैयाँ

रचना- अर्पण योन्जन (शिरिष)

मिति- २७, श्रावण २०७८

तदनुसार- ११, अगस्ट २०२१