Posts
कविता- कालेको आमा !!!
कालेको आमा !
तिम्रो खुशी खोज्न
हिडेको म
यदि !
बाकसमा फर्किएछु भने
मेरो मृत्युको कफन अगाडी
हातको रातो चुरा फुटाएर,
सिउदोको सिन्दुर नपुछ्नु है ।
अतृप्त तिम्रो प्यासी नयनहरु
काकाकुल झै तिम्रो रहर हरु
छट्पटी रहेका यौबनका तरेली हरु
सपनाहरूको चाङ्ग लगाइ
एक थुन्चे भौतिक बिलासिता खोज्न
तिम्रो सौभाग्य बन्धकी राखेर
जुइन कसेर दसाहरु फ्याक्न
पिठ्युँमा खकनहरु भिरेर
एकथान बाध्यता बोकेर
क्षितिजमा सुर्यदय नहुँदै
एकहुल चराहरु
माथी आकाशमा परदेश लाग्दा
शहर हिडेको म पनि
तिमी सँग कहिले नबोल्ने गरि
चिरनिदमा फर्किएछु भने
कालेको आमा !
हातको रातो चुरा फुटाएर
सिउँदोको सिन्दुर नपुछ्नु है ।।।
हो यहाँ पत्थरहरुको
ठुला घरहरु छन
तिमिले सोचे जस्तै
सुन्दर शहर हरुछन
तर ती ठुला घरहरुमा,
मनहरु धेरै कुरुप र साना छन
कालेको आमा
यहाँ शहरहरु
आफ्नै सँग बेखबर छन
त्यसैले आजभोली
मेरा स्नायु तन्तुहरुको
शक्ति क्षीण हुँदै गएकाछन
मस्तिष्क हरु थकित भएकाछन
र, म जिन्दगी देखि भाग्न थालेको छु
आफ्नै छायाँ संग हित लाएदेखी
म सुन्सान सडकहरुको मीत भएकोछु
यो बिरानो भिडमा
नितान्त एक्लो भएको छु
त्यसैले यो पार्थिब शरिर एकदिन
पक्का ढल्छ थाहा पाएकोछु
मेरो मृत्यु संग
तिम्रो भेट भएछ भने
कालेको आमा
हातको रातो चुरा फुटाएर
सिउदोको सिन्दुर नपुछ्नु है ।
हो कालेको आमा
तिम्रो खुशिको झोली फिर्ता गर्न नपाउदै
आज म थकित भएकोछु
आँखाहरु धुमिल हुनथालेको छ
बोलिहरु मलिन हुनथालेको छ
म निदाउदैछु सँधैलाइ
तिमी संग निस्ठुरी बनेर मृत्यु शैयामा
कालेको आमा
हातको चुरा फुटाएर
सिउदोको सिन्दुर नपुछ्नु है ।
अँ, सुनन कालेको आमा
तिमिलाइ एउटा कुरा त,
भन्नै बिर्सेछु !
स्वभिमानको झोली थापेर
अभिमानको हात नफैलाउनु
किनकी !
तिम्रो हरेक आशुको ढिक्कामा
सेता च्यादर ओढेका
तर काला मन भएका हरु
तिम्रो नारी कोमल्ताको
उद्वार गर्ने बहनामा
तिम्रो बिबस्ता लुट्न
गिद्धहरु झुमिएलान
चिथोर्लान र बिटुलो बनाउलान
बिधुवाको तिम्रो सेतो बस्त्रमा
आमाबस्यको कालो धब्बा झै,
त्यसैले बलियो हुनु
आत्माबिस्वासी हुनु
तिम्रो गलामा पोते झुन्डिए झै
हिम्मतिलो हुनु !
कालेको आमा
तिम्रो खुशी खोज्न
हिडेको म
यदि !
बाकसमा फर्किएछु भने
मेरो मृत्युको कफन अगाडी
हातको रातो चुरा फुटाएर,
सिउदोको सिन्दुर नपुछ्नु है ।
रचना- अर्पण योन्जन- शिरिष
मिति- १३, जेष्ठ २०७८
२६, मे २०२१
No comments:
Post a Comment