भो !रहर कती पालुं

कबिता लेखन मिती 2006-02-06


भो !रहर कती पालुं
मनका तर्कना आँखा भरी साचेर
सब ब्यर्थ नै छ भने
सपना किन साच्नु ?
बिछोडको न्याउल भएर
किन गीता गाउँनु ?
ब्यर्थै रानी बनको मुटु जल्छ भने ?
आखिर!
जिन्दगी एकै छिनको न रहेछ !
इन्द्रेनी को रङग सङ्गै
सिम सिम पानीमा फुङ्ग उडी जाने
साउनको भेल जस्ताइ उर्लेर
भदौको खहरे जस्तै !
खहरिने बैसाली जिबन
किन जिउन खोज्छ अपहार रहर बोकेर
अपितु !म्रित्यु!! तर आँफै सामु
किन्तु! डर कती नबोकी
किन बिजय! खोज्छु मृत्‍यु सङ्ग ?
उफ !हार मेरो अबस्य छ ।
जानी छ एक दिन सब मोह त्यागी
जलिरहेको आगोको रापमा
फुङ्ग धुवां र खरानी सङ्गै
आफन्त को आशु साचेर
बियोगको तितो अतित बनेर
भो !फेरी पनि रहर साच्नु छैन मलाई !!
त्यसैले!
भो! रहर कती पालुं
मन को तर्कना आँखा भरी साचेर
ब्यर्थै सपना किन सजाउनु ?
मृत्‍यु को अगाडि!
यमराजको !प्रतिद्वन्दी भएर ।।।

अर्पण तमाङ
हासपोसा-२ तरहरा सुनसरी
हाल दोहा कतार