नदेखेको मान्छे तिमी...............!

गीत -रचना ९/२५/२०१५

नदेखेको मान्छे तिमी मुटु किन छुन्छ

जिन्दगीको गोरेटोमा खै कहाँ भेट हुन्छ ।

जिउनु पर्ने एक्ला एक्लै समाजकै रिती

फाट्ने होला गन्दा गन्दै क्यालेन्डरको मिती ।।

*****************************

सम्झनाको करौतिले घरि घरि रेट्छ

ऐठन पारी छाती भित्र मुटु आँफै घोच्छ ।

बिर्सौ भन्दा परेलीलाइ आशु झरी धुन्छ

भुलेको साँझ पनि सम्झी मन रुन्छ ।।

नदेखेको मान्छे तिमी...............!

जिन्दगीको गोरेटोमा...............!!

*****************************

तिम्ले पनि लायौ होला सपनाको खेती

मैले पनि लाएँ हुँला तिमीले देखे जती ।

झुटो आशा नचढाउनु देउरालीमा भेटी 

आफ्नै मुटु सिउनु पर्छ चुलेसिले रेटी ।।

नदेखेको मान्छे तिमी.............!

जिन्दगीको गोरेटोमा...............।

जिउनु पर्ने एक्ला एक्लै............!

फाट्ने होला गन्दा गन्दै...........।।

अर्पण योन्जन (कान्छा)

 

 

 

शिर्सक - सङ्कल्प ।

कविता

२ भाद्र २०७२ तदनुसार १९ अगस्ट २०१५

शिर्सक - सङ्कल्प ।

 

आसातायी हाम्रो, गरीब आत्मा हरु

आँध्यारोमा बिद्रोह गर्छौं

उज्यालोमा लाल्टिन बाल्छौं

सुर्यको तेजिलो रापमा 

आगोको पुल्ठा बालेर

राँके जुलुस निकाल्छौं

अनी फेरी, थाहैनपाई सुटुक्क

चार दिवाल भित्र बेचिन्छौं

र ! पर्दा पछाडि रंङमन्च गर्छौं ।

***************************

अोहो ! हामी कस्तो कलाकार ?

न दर्शकको मुल्य थाहा छ ?

न आफ्नै कथा आँफैलाई थाहाछ ?

न कथाले मागेको, आफ्नै भूमिका थाहाछ?

थाहाछ त केवल !

मलाई मेरो उपहास गरिबी

मलाई मेरो उत्पिडन

मलाई मेरो छुवाछुत

अनी ! थाहाछ त केवल!

मेरो भोको पेटको पिडा

र, तुसारोले खाएको नाँङ्गो शरीर  

बिना सम्पादित कथामा

म ! रङ्गमन्चको पर्दा पछाडि

पसिनाले नुनको त्रिस्णा मेट्दै

खुनको आँशु बगाइ रहेको छु

हरेक बस्ती हरुको झुपडिमा

स्व-घोसित बिद्रोही कलाकार भएर ।

****************************

उ त्यो, बानेश्वरको ठुलो घरमा

चारै तिर पहरा दिइ, दिइ,

यहाँ हरेक दिन नयाँ नयाँ, कथा लेखिन्छ

पटकथा लेख्ने हरु ब्यस्त हुन्छन

अनी मध्यरातमा एउटा,

अध्याय सकिन्छ कथाको

मलाई मन्चन हुन फेरी निर्देशन हुन्छ

म निरिह बन्दै, फेरी अभिनय गर्छु

पर्दा पछाडिको रँङ्गमन्चमा ।

*****************************

यि कथाकार हरु पनि साह्रै सिपालु

निर्देशक हरु पनि सिपालु

छानी छानी कथा लेख्छन

कहिले भुकम्पको, कहिले बाडी पैरोको

कहिले शान्ती र सम्भिधानको

कहिले भोकाएको मेरै खाली पेटको

फेरी अर्को द्रिश्य तयार

अनी पुग्छन च्यारिटी-शो गर्न

छिमेकिको आँगनमा

र ! फेरी बेचिन्छु म, आफ्नै कथामा ।

*****************************

तर म अब प्रतिबाद गर्छु

अब म अभिनय हरु गर्न छाड्ने छु

आँफै माथिको अलिखित कथा हरुमा

यि नालायक निर्देशक हरुको ईशारामा

किन अभिनय गर्ने ?

र, डलर हरुको ब्यापार बढाइ दिने?

अब म सङ्कल्प गर्छु

बानेश्वर र सिंहदरबार भित्रको

बनावटी कथा हरुमा,

कहिलै अभिनय गर्ने छैन

अब आफ्नै कथा ब्यथा लेख्छु

आफ्नै पिडा र उत्पिडन हरु लेख्छु

अब पर्दा पछाडि होइन,

समाजको रङमन्चमा मन्चन गर्छु ।

*****************************

अब म !

अँध्यारोमा बिद्रोह होइन

उज्यालोमा लाल्टिन बाल्ने होइन

सुर्यको उज्यालोमा राँको सल्काउदिन

नुनको त्रिस्णामा पसिन पिउदिन

गुम्सिएर खुनको आशु पिउदिन

किन कि !

बिद्रोह त सडकमा गर्नु पर्छ

लाल्टिन त आँखा देखाउन बाल्नु पर्छ

राँको त अँध्यारो चिर्न बाल्नु पर्छ

किनकी ! मलाई अभिनय गर्न

सभा हल हरु चाहिन्न

ठुला तारे होटल हरु चाहिन्न

कुनै गुरुकुलको थिएटर हरु चाहिन्न

न त कुनै रनंगशालाको खेलमैदान ।

***************************

म अब, आफ्नै गरिबीको रङमन्चमा

झुपडी र बस्ती हरुमा

शहर र ब्यस्त सडक हरुमा

मलाई गिज्याइ रहेको

मेरो आफ्नै अभाब हरुको

अभिनय गर्छु,

जहाँ संसारका,

गरीब मजदुर हरुले हेर्न पाउन

जहाँ पूँजीवादका ठेकेदार हरुले

जिब्रो टोकेर घुडा टेकुन

जहाँ फलाम का इस्पात हरु

आगो बनेर पग्लिउन र सखाप हौन

यो मेरो ध्रिढ सङ्कल्प !

सङ्कल्प ! सङ्कल्प !! सङ्कल्प !!!

 

अर्पण योन्जन

तरहरा-२ हालको इटहरी-२४  

नट: टोइलेट गएको कविता निस्क्यो लेख्ने कागज भेटिन टिस्यु पेपरमा

लेखेर ल्याये र पोस्ट गरी दिए कस्तो छ कुन्नी मुल्यङ्कन र सुझाब

तपाईं हरुको । 

     

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ए ! नेपाली हो!!!

कविता

रचना ३२ स्रावण २०७२  तदनुसार १७ अगस्ट २०१५

ए ! नेपाली हो!!!

 

ए ! नेपाली हो !!!

तिम्रो आयतित बाद हरुले

तिम्रो अहम्ता र घमन्ड हरुले

धर्म रुपी तिरस्कारको अफिम हरु रोपेर

कसैलाई निर्लज्ज

द्रौपदी चिरहरण नगर ।

किन कि ! तिमी नेपाली हौ ।

र ! आफ्नैको दूखाइमा

तिमीलाई पनि दु:खनु पर्छ ।

*************************

बर्सौ देखी मैले

तिमी लाई नियाली रहेको छु

चिसो सगरमाथा भएर

तर ! तिम्रो छाती किन चर्कदैन ?

अहँ ! पटक्कै दु:खदैन तिमी लाई

त्यसैले त !

टनकपुर र महाकाली दुखेन तिमी लाई

सुस्ता र लिपुलेख दुखेन तिमीलाई

पटक पटक चिरहरण हुँदा

आफ्नै आमाको

मेची र महाकाली भएर दुखेन तिमीलाई

तिम्रो मन त हिउ भन्दा पनि चिसो

तिम्रो चेतना त पहाड भन्दा पनि कठोर

बरु यहाँ हिउ पग्लन्छ र नदी बन्छ

पहाड फुटेर समतल जमिन बन्छ

तर ! खोइ तिमी लाई

आफ्नो स्वधिन्ता दुखेको ?

ए ! नेपाली हो

एकचोटी स्वाभिमानी आँखाले त हेर !

तिमी लाई हरेक पल्ट दुख्ने छ र !

हजार पल्ट पिडाले छट्पटिने छौ

किन कि!

तिमी नेपाली हौ ।

****************************

तर आजभोलि पराइले

आफ्नो छातीमा

पराधिन्ताको बुट बजार्दा होइन

बरु आफ्नै भाईको अधिकारमा

पराधिन्ता देख्यौ

आफ्नैको रगतमा डुबेर

मृत्‍यु भित्र स्वधिन्ता देख्यौ

र त !

हिन्दूलाई बुद्ध दुख्न थाल्यो

बुद्ध लाई हिन्दू दुख्न थाल्यो

ईस्लाम, इसाइ, र ख्रिस्ट हरु लाई

हिन्दू, बुद्ध हरु दुख्न थाल्यो

अनी !हिन्दू बुद्ध हरु लाई

ईस्लाम, इसाइ, र ख्रिस्ट हरु दुख्न थाल्यो

मत भन्छु !

ए! धर्मका अफिम हरु हो !

धर्म त्यो हो, जो तिमी कर्म गर्छौ

धर्म त्यो हो जो तिमी सद्भाब गर्छौ

धर्म त्यो हो जो तिमी सेवा गर्छौ

तर यहाँ त आजभोलि

धर्ममा कर्म होइन

धर्ममा ब्यापार चल्यो

धर्ममा मागिखाने बाटो चल्यो

आपसमा धर्मका अफिम हरु रोपेर

कुर्सी चलाऊने बाटो चल्यो

त्यसैले ए ! नेपाली हरु हो

कसैको निजी स्वार्थमा होइन

तिमी लाई यहाँ

भाईको र दाइको मृत्‍यु दुख्नु पर्छ

आफ्नै छातीमा

सकुनी मामाहरुको

पासा बल्झिदा

रक्तबिज कौडा हरुले दुख्नु पर्छ

किन कि !

तिमी नेपाली हौ ।

***************************  

जसरी प्राकृतिक बिपत्ती अाइपर्दा

भुकम्पले तिम्रो छाती चिरेर

गनी गनी मनुस्यको चोला लिदा

बाडी पैरो ले हेर्दा हेर्दैको

आफन्त र घरबार बगाउदा

धर्म नभनी !

जात जाती नभनी

क्षेत्र बर्ग र लिङ नभनी

सधैं ब्रान्डेड खोज्नेहरु होस्

या !!! छाप्रो बस्ती हरुको होस् 

अनेक्ता भित्र एकता गासेर

एक आपसमा मलम पट्टी लगाए जस्तै

आउ फेरी एकताको माला गासौ

प्रेमको सुत्रमा गासिएर

फेरी एकपल्ट स्वतन्त्र हासो हासौ

किन कि तिमी लाई थाहा छ

यहाँँ !

मैन दिपका शिखा हरु जलाएर

पग्लिएका लेप हरुले

दुखी रहेको घाऊ हरुको मलम हुँदैन

रक्तपात हरुले लेखिएको

भात्रित्वको कलम हुँदैन

किनकी रगत हरुमा

बिनासको बिउ रोपिन्छ

बदलाको बिउ रोपिन्छ

अनी यहाँ, निमिट्यान्न हुन्छ

तिम्रो प्रेम, तिम्रो, स्वधिन्ता,

र ! तिम्रो स्वाभिमानी नेपाल र नेपाली ।

त्यसैले ए ! नेपाली हो !!

हरेकमा आफुलाई हरेक दुख्नु पर्छ

नेपाली नेपाल भएर दुख्नु पर्छ

किन कि !

तिमी स्वाभिमानी नेपाली हौ

र, तिमीलाई हरेक हरेक पल्ट दुख्नु पर्छ

किनकी !

नेपाल र नेपाली भएर ।

 

 

अर्पण योन्जन

तरहर-२ हालको को इटहरी २४