गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Monday, May 11, 2015

भगवान छ भन्थे,

गजल- 


भगवान छ भन्थे, खोइत बिपत्तिको बेला
देख्ने उनै हुन भन्थे खोइत आपत्तिको बेला । 

चर्क्यो छाती मेरो देशको धुजा धुजा भएर 
दुखेर रुए म कहाँ छौर? मलमपट्टिको बेला ।  

बरु लियौ चोला मनुस्यको संख्या गनी गनी 
आएनौ निष्ठुरी भगवान हेर्न छट्पट्टिको बेला । 

कैले बाढी कैले खडेरी पठायौ बरु भुइचालो 
एक मुट्ठी साश पनि दिएनौ खट्पट्टिको बेला । 

भो अब गर्दिन पूजा बनाउदिन तिम्रो मुर्ती  
हेर्दैनौ भने आफ्नै  सृस्‍टि बिबत्तिको बेला । 


अर्पण योन्जन
इटहरी -२४ तरहरा, हाल साउदीअरेबिया 
Posted by at
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)