तिम्रै लागि खाली दिल साँचेको छु नानु !!

११ भदौ २०६८
गजल

तिम्रै लागि खाली दिल साँचेको छु नानु
तिम्रै मायाँ सम्झेर त बाँचेको छु नानु ।

हात लाग्यो कोशेली मायाँ भरिएको
चिन्ता गर्नु पर्दैन भो जाँचेको छु नानु ।

तिमी लाई झैँ मलाई पनि घोचेको छ मुटु
फर्की आउन दिलको बार भाँचेको छु नानु ।

भेट हुँदा मुस्कान ले अँगालो मा बेरी
तिमी आउने उल्लासमा नाचेको छु नानु ।

अर्पण योन्जन

कहाँ छर चैन, तिमी सँग छुटे पछी !!

६ भदौ २०६८

कहाँ छर चैन, तिमी सँग छुटे पछी
बाँकी छैन यो मन, दिलै टुटे पछी ।

नपलाउने पात भो, पिरतिको अब
मुना भै झर्यो, असिना झै चुटे पछी ।

नेटो झै युद्ध गर्यौ, भावना मा मेरो
मृत्‍यु शैया कुर्दैछु, गोली झै भुटे पछी ।

कस्लाई विश्वाश गरुँ, दुनियाँ मा आज
जाली फटा कहाँ, आफ्नै ले लुटे पछी ।

चल्दै थ्यो श्वास, अलिकती बाँकी
त्यो पनि निभ्ने भो, मुटु फुटे पछी ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

प्यारी !!

कविता ३२ स्रावण २०६८
प्यारी-
न आयो तिम्रो खबर चिट्ठी न आयौ पर्देशी
सम्झना पनि भुल्यौकि खसम घर बाट गएसी ।

झिली र मिली शहरको घर त्यसैमा भुल्यौ कि
अप्सरा नाच्ने रङिन साँझ त्यसैमा खुल्यौ कि ।

खसम-
लेखेर चिट्ठी पठाको थिए खै कहाँ रोकियो
उडेर आउँ त म पंक्षि होइन डाँडै ले छेकियो ।

के हुन्छ प्यारा झिली र मिली शहर को घरमा
साँझ र बिहान गर्दै छु दु:ख अर्काको भर मा ।

प्यारी-
भुल्यौ कि खसम खरको छानो साउन चुइएको
खाइ लाग्दो ज्यान भोकले पेट शरीर नुइएको ।

चोलिया फाट्यो फरिया फाट्यो मन पनि फाटियो
गएको हिउँद आसैमा बित्यो बर्ख नि काटियो ।

खसम-
काँ भुल्न सक्छु पियारी तिम्लाई मुहार मलिनो
न भन त्यस्तो अमिलो चुक मन हुन्छ अलिनो ।

फेरुँला छाना भरुँला माना भोका को शरीर
म आउंला फर्की सपना साँची जंघार तरेर ।

प्यारी-
म कती सिलाउँ फाटेको मन आउ राजा फर्केर
तकिया मुनी तस्बिर हेरी मन रुन्छ धर्केर ।

चिस्यानी रात गुनगुनाउँ कती तस्बिर बोल्दैन
कल्पना बिच मनको रहर मुख ले खोदैन ।

खसम-
पर्देसी जिबन काँ हुन्छ सुख सिलाउ त्यो मन
पसिना पोखी कमाइ ल्याउँला पर्देशको त्यो धन ।

सपना बिच झस्केर उट्छु तड्पिन्छु मै पनि
सुस्केरा हाली निदाउन खोज्छु हुंदैन तै पनि ।

प्यारी-
भन्छौ नि राजा मन लाई बाँधी त्यो आँशु लुकाइ
कतिन्जेल बसुँ दुखेको मन पिर ब्यथा लुकाइ ।

म पनि उस्तै हजुर लाई उस्तै केले हो छेके को
मर्नु र बाँच्नु भोलिको दिन कस्ले छ देखे को ।

खसम-
मन मा गाँठो पारेर सानु न भन त्यसरी
साहुको रिण त्यो गैरी खेतको मै तिरुँ कसरी ।

दुई हिउँद कुर गरेर दु:ख बसन्त डाकेर
बोकेर खुशी म फर्की आउँला देउता लाई भाकेर ।

प्यारी-
मुनाको मदन हजुर ले हुनु मै हुँला पियारी
हजुरको सती भएर जिउँला बालबच्चा स्याहारी ।

गरुँला आशा फर्केला गुँड बिचरी त्यो चरी
मनको प्यास मेटुला साँझ हेरुँला निहारी ।

कान्छा भाई
तरहरा-२ सुनसरी

कविता ३२ स्रावण २०६८



प्यारी-

न आयो तिम्रो खबर चिट्ठी न आयौ पर्देशी

सम्झना पनि भुल्यौकि खसम घर बाट गएसी ।

झिली र मिली शहरको घर त्यसैमा भुल्यौ कि

अप्सरा नाच्ने रङिन साँझ त्यसैमा खुल्यौ कि ।



खसम-

लेखेर चिट्ठी पठाको थिए खै कहाँ रोकियो

उडेर आउँ त म पंक्षि होइन डाँडै ले छेकियो ।

के हुन्छ प्यारा झिली र मिली शहर को घरमा

साँझ र बिहान गर्दै छु दु:ख अर्काको भर मा ।



प्यारी-

भुल्यौ कि खसम खरको छानो साउन चुइएको

खाइ लाग्दो ज्यान भोकले पेट शरीर नुइएको ।

चोलिया फाट्यो फरिया फाट्यो मन पनि फाटियो

गएको हिउँद आसैमा बित्यो बर्ख नि काटियो ।



खसम-

काँ भुल्न सक्छु पियारी तिम्लाई मुहार मलिनो

न भन त्यस्तो अमिलो चुक मन हुन्छ अलिनो ।

फेरुँला छाना भरुँला माना भोका को शरीर

म आउंला फर्की सपना साँची जंघार तरेर ।



प्यारी-

म कती सिलाउँ फाटेको मन आउ राजा फर्केर

तकिया मुनी तस्बिर हेरी मन रुन्छ धर्केर ।

चिस्यानी रात गुनगुनाउँ कती तस्बिर बोल्दैन

कल्पना बिच मनको रहर मुख ले खोदैन ।



खसम-

पर्देसी जिबन काँ हुन्छ सुख सिलाउ त्यो मन

पसिना पोखी कमाइ ल्याउँला पर्देशको त्यो धन ।
सपना बिच झस्केर उट्छु तड्पिन्छु मै पनि
सुस्केरा हाली निदाउन खोज्छु हुंदैन तै पनि ।

प्यारी-
भन्छौ नि राजा मन लाई बाँधी त्यो आँशु लुकाइ
कतिन्जेल बसुँ दुखेको मन पिर ब्यथा लुकाइ ।

म पनि उस्तै हजुर लाई उस्तै केले हो छेके को
मर्नु र बाँच्नु भोलिको दिन कस्ले छ देखे को ।

खसम-
मन मा गाँठो पारेर सानु न भन त्यसरी
साहुको रिण त्यो गैरी खेतको मै तिरुँ कसरी ।

दुई हिउँद कुर गरेर दु:ख बसन्त डाकेर
बोकेर खुशी म फर्की आउँला देउता लाई भाकेर ।

प्यारी-
मुनाको मदन हजुर ले हुनु मै हुँला पियारी
हजुरको सती भएर जिउँला बालबच्चा स्याहारी ।

गरुँला आशा फर्केला गुँड बिचरी त्यो चरी
मनको प्यास मेटुला साँझ हेरुँला निहारी ।

कान्छा भाई
तरहरा-२ सुनसरी

तिम्रो घरको बाटो गरी आउन पाए हुन्थ्यो!!

३१स्रावण २०६८

तिम्रो घरको बाटो गरी आउन पाए हुन्थ्यो
बहनाले साँझ बिहान धाउन पाए हुन्थ्यो ।

थाहै न दीइ सुटुक्क मन चोरी तिम्रो
यौबन फुल्ने पिरती लाउन पाए हुन्थ्यो ।

दुबै मिली साँझ बिहान देउराली मा सँधै
मिठा मिठा धुन भरी गाउन पाए हुन्थ्यो ।

सपनी मा देखेको कस्ती हौली तिमी
बिपनी मै तिम्रो दर्शन पाउन पाए हुन्थ्यो ।

सँगै तरौ जिन्दगी को सागर पनि बरु
दुई मनको डुङ्गा लाई ख्याउन पाए हुन्थ्यो ।

अर्पण योन्जन

अझै पनि मायाँ उस्तै छन केवल याद बिरानो !!

२० स्रावण २०६८
गित

अझै पनि मायाँ उस्तै छन केवल याद बिरानो
जती भुल्न खोजे पनि केवल तिम्रो साथ बिरानो ।।

ठाउँ उही गाउँ उही सिर्फ तिमी त्यहाँ थिएनौ
भुलेको को याद आउँदा केवल तिमी भएनौ ।

अधुरो अपुरो रहयो केवल मायाको जात बिरानो
अतितको कथा भो सबै केवल तिम्रो घात बिरानो ।।

ढाँटेर यो समाज लाई तिम्रो सिउँदो कोरेकै थिएँ
अर्ध चन्द्र जुनेलीमा बाहोँमा मायाँ भरेकै थिएँ ।

दिन बिते रात बिते बिते महिना साल हरु
लाएर मायाँ दुख्नु रैछ नभेटेकै भए हुन्थ्यो बरु ।।

अझै पनि मायाँ उस्तै छन केवल याद बिरनो
जती भुल्न खोजे पनि केवल तिम्रो साथ बिरानो ।।।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी