गजल,गीत,कबिता

मेरो भन्नु

My photo
Itahari-20, sunasari, Nepal
मलाई थाहा छ साहित्य श्रीजना मेरो बसको कुरा होइन तै पनि काम को थकान मेट्न बसेको बेला होस या बिदा को बेला मनमा लगेको कुरा हरु कलमको सहायताले कोर्ने गरेको छु र त्यही मनका मेरा भाबना हरु लाई मैले साहित्य वा श्रीजना भन्ने गरेको छु ।त्यसो त साहित्य को खास साब्दिक अर्थ पनि मलाई थाहा छैन कबिता का छन्द हरु कस्ता हुन्छन कस्तो लय हरु दुवारा बाचन् गरिन्छ? कबिता का छन्द हरु गद्ध्य पद्ध्य कस्ता र त्यस्को प्रस्तुती के हो त्यो पनि थाहा छैन । अनी गजल हरुको शेर कहाँ बाट सुरु भएर कहाँ टुङ्गिन्छन त्यो पनि थाहा छैन शेर मतला कत्वा फर्द तखल्लुस आदी आदी धेरै नियम हरु म सङ्ग सरोकार राखने चिज वा बस्तु होइनन् किन कि मलाई त्यस सम्बन्धी ज्ञान नै छैन त्यसैले यदी मेरो थकाई र मन को पिर ब्यथा पोखने यि ठाउँ हरु लाई कही कतै गल्ती भये पनि मेरो गल्ती सच्चाएर पढि दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ मेरो कमीकम्जोरी हरु औल्याइ मेरो मेल arpantamang46@yahoo.com / arpantamang045@gmail.com मा मलाई प्रतिकृया जनाइ दिनु हुन्छ र साहित्य शब्दको अर्थ र नियम हरु सिकाइ दिनु हुन्छ भन्ने आशा को साथ बिद हुन चाहन्छु जदौ ।

Monday, November 29, 2010

ढुङ्गा जस्तो मन सित

रचना मिती २०६७/०८/१२


ढुङ्गा जस्तो मन सित,मुटु साटे मैले

आफ्नै सम्झी अँधेरिमा,रात काटे मैले ।


मायाँ गर्छु जुनी भरी,भन्थी हिजो सम्म

फुल दिइ काँडा लिएँ,हात काटे मैले ।


आँखा भरी आँशु राखी,नजाउ राजा भन्थी

देखावटी मायाँ रैछ,खोट पाएँ मैले ।


मन दिएँ तन दिएँ,आफन्त लाई बिर्सी

काख्मा राखी छुरा घोपी,चोट पाएँ मैले ।


बषन्तको फुलमा पनि,धुप पाएँ मैले

हँसाएर रुवाउने,रुप पाएँ मैले ।



अर्पण तामाङ (योन्जन)

हाल दोहा कतार
Posted by at
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)