कविको मन्ले

गजल रचना मिती २०६७ मंसिर १४ मंगलबार

कविको मन्ले,भुलेको काहानी

छ एउटा म सँग,लेखेको काहानी ।

घुमेर दुबै,बगैचा बिचमा

च्यातेको फुल,सिएको काहानी ।

ओढेर आकाश,जुनेली रातमा

मिलाई आत्मा,रचेको काहानी ।

नशालु ओँठले,चुमेको छात्ती

भुलेको छैन,बसेको निसानी ।

प्रितीको फुल,झरेर आज

मालिले रोई,बनेको काहानी ।

अर्पण तामाङ(योन्जन)

तरहरा-२

हाल दोहा कतार

ढुङ्गा जस्तो मन सित

रचना मिती २०६७/०८/१२


ढुङ्गा जस्तो मन सित,मुटु साटे मैले

आफ्नै सम्झी अँधेरिमा,रात काटे मैले ।


मायाँ गर्छु जुनी भरी,भन्थी हिजो सम्म

फुल दिइ काँडा लिएँ,हात काटे मैले ।


आँखा भरी आँशु राखी,नजाउ राजा भन्थी

देखावटी मायाँ रैछ,खोट पाएँ मैले ।


मन दिएँ तन दिएँ,आफन्त लाई बिर्सी

काख्मा राखी छुरा घोपी,चोट पाएँ मैले ।


बषन्तको फुलमा पनि,धुप पाएँ मैले

हँसाएर रुवाउने,रुप पाएँ मैले ।



अर्पण तामाङ (योन्जन)

हाल दोहा कतार