तिमी त ! युद्द लड्ने मान्छे !!

२९-०७-२०११

युग हाँक्ने बहनामा
ईतिहास रच्ने दाउमा
तिमी त ! युद्द लड्ने मान्छे!!
आज कसरी तिमी लाई ?
म्रुत्युरुपी काँडा ले घोच्न थाल्यो ??
म मेरै !प्रश्नको ?
अनुत्तरित जवाफले अवाक छु ।
***********************
तिमी पहाड हरु टेकेर
सगरमाथा को उचाइ नाप्ने मान्छे
चट्टान हरु फोरेर आगो निल्ने मान्छे
पाइला पाइला हरुमा
ज्वालामुखी ओकल्ने मान्छे
हरेक श्वासमा हिम्मत बटुल्ने मान्छे
आज कसरी ? आफ्नै अगी
मृत्‍यु उभिएको देख्न थाल्यौ ?
*************************
हिजो सम्म संसार बदल्छु भन्थ्यौ
देशको मुहार फेर्छु भन्थ्यौ
युद्ध प्राप्तिको उन्मादमा
मादल ठोकेर
क्रान्तिको गीत गाउछु भन्थ्यौ
म एक्लै सामन्तिको तह लाउछु भन्थ्यौ
त्यो आदम्य साहस हरुको बिचमा
खै कसरी मृत्‍यु हरुले डराउन थाल्यो तिमी लाई
र ! मृत्‍यु संग भाग्न थाल्यौ ।
*******************************
मलाई थाहा छ ।
चैत्रको हुरी र पुष माघको ठिहिमा
कौडेलको उक्लाई
अनी ! हात्ती लेकको थकाई
र ! बर्तुङ को ओराली झरेर
रानी घाट तर्दै
जल्जला पहाड उकल्ने तिमी
कयौ रात हरु त !
सिद्ध बाबाको आँगनिमा
बन्दुक को सिरानी लगाउँदै
होलेरिमा बम को गोला फ्याँकेर
कालिको गर्तिरमा
लेफ्ट राइट गर्दै परेड खेल्ने तिमी
खै कसरी आज मृत्‍यु लाई
नजिक बाट देख्न थाल्यौ ?
अनी !
दियो, बाती, तेल संग जिबन नाप्न थाल्यौ ।
*******************************
त्यसैले तिमीले
मृत्‍यु संग डराउन सुहाउँदैन
बिबस्ता सँग भाग्न मिल्दैन
युद्ध र ईतिहास संग थाक्न मिल्दैन
कयौ पल्ट मृत्‍यु लाई
हत्केलामा लिएर हिंडेको मान्छे
सानो पराजय लाई मृत्‍यु देख्न हुन्न
किनकी !
रगत को आहालमा तिमीले सुरु गरेका
युद्ध हरु !अन्त्य होइन !!
युद्ध बिन्दुमा पुगेका छन ।
कयौ पल्ट गर्बधान गरिएका
सम्भिधान को थाती हरु !
आज पनि तुहिने तरखरमा छन
त्यसैले तिमी ले
म्रुत्यु होइन यहाँ
यमराज हरु सँग लड्नु छ
र कयौ मृत्‍यु हरुको परजयमा
तिमीले !
कयौ को भाग्य र कर्म
लेखेर मात्र बिस्राम लिनु छ ।
हजार पल्ट आउने
मृत्‍यु हरु लाई जितेर ।
पटक! पटक!! पटक !!!

अर्पण योन्जन
तरहर-२ सुनसरी

८ स्रावण २०६८
अँधेरिमा लुट्यौ तिम्ले मरी मरी बाँचेको छु
दु:खाएर भित्री मुटु घरी घरी हाँसेको छु ।

तापै तापको राप माथि सेकिएर बरु आँफै
तिम्रो लागि भने जती काँडा माथि नाचेको छु ।

तिम्ले पो भुल्यौ होला यौबनको लाज सरम
हृदयका चोट हरु छाती भित्र साँचेको छु ।

बिधुवा को सिउँदो जस्तो घुम्टो भित्र लुकाएर
फुल उन्ने धागो माथि तिरस्कार लाई गाँसेको छु ।

भित्री मन नबुज्ने लाई हुन्न रैछ मायाँ दिँदा
साँचो कुरा लुकएर दुनियाँ लाई ढाँटेको छु ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

आमा बनाइ कोख मेरो भरी दियौ तिमीले

संसार का ति आमा हरुमा समर्प्रित !

२६ आशाढ २०६८

आमा बनाइ कोख मेरो भरी दियौ तिमीले
दश महिना गर्भ बसी जन्म लियौ तिमीले ।

तिमी आउँदा यो धर्ती मा पिडा मैले भुले
रगत को डल्ला बाटै दुध पियौ तिमीले ।

दिन महिना गन्दा गन्दै बर्सीको नि भयौ
जिबनका सारा खुशी दिएको थियौ तिमीले ।

आँखाको नानी बनी आगनि मा खेल्दा
ताते गर्ने कलीला ती पाइला खियौ तिमीले ।

जब आयौ खुसी बनी बहर छायौ सबै
फाटेका ति नाता हरु सबै सियौ तिमीले ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

आज किन दुख्यो छाती तिम्ले भुल्यौ की

२२ आशाढ २०६८

आज किन दुख्यो छाती तिम्ले भुल्यौ की
रात किन बित्यो त्यसै अन्तै डुल्यौ की ।

संगै काटौ साँझ भन्थे मिठा कुरा गरी
तारा गन्ने नजरमा काँडा सुल्यौ की ।

बाडुली ले सताउँदा याद गर्यौ भन्थे
खैत आज मनको बाग अन्तै फुल्यौ की ।

कोहिली को स्वर बनी कुहु कुहु गर्दै
गोधुली को बाटो गरी अन्तै खुल्यौ की ।

याद पनि आउन्न कि मन्को निस्ठुरी लाई
आफ्नै घरको आँगन भुली अन्तै झुल्यौ कि ।

अर्पण योन्जन

आज किन दुख्यो छाती तिम्ले भुल्यौ की

२२ आशाढ २०६८

आज किन दुख्यो छाती तिम्ले भुल्यौ की
रात किन बित्यो त्यसै अन्तै डुल्यौ की ।

संगै काटौ साँझ भन्थे मिठा कुरा गरी
तारा गन्ने नजरमा काँडा सुल्यौ की ।

बाडुली ले सताउँदा याद गर्यौ भन्थे
खैत आज मनको बाग अन्तै फुल्यौ की ।

कोहिली को स्वर बनी कुहु कुहु गर्दै
गोधुली को बाटो गरी अन्तै खुल्यौ की ।

याद पनि आउन्न कि मन्को निस्ठुरी लाई
आफ्नै घरको आँगन भुली अन्तै झुल्यौ कि ।

अर्पण योन्जन

प्रेमको आवाज दिँदा तिम्रो मुटु चर्किएछ !!!

गजल १३ आशाढ २०६८
प्रेमको आवाज दिँदा तिम्रो मुटु चर्किएछ
हाँसो दिन खोजे तिमी लाई आँशु दर्किएछ ।

अछुतो त हुन्न मायाँ किन आज भोली
मलाई हेर्ने तिम्रो नजर अन्तै फर्किएछ ।

घमन्ड को बिउ रोपी आनी बानी फेर्यौ
जहाँ जाउँ साथ लाग्ने छायाँ तर्किएछ ।

हिजो सम्म ठिकै थियो तिम्रो मेरो नाता
भेट हुँदा मिठो बोल्ने बोली सर्किएछ ।

आँफैत त्यस्तो होइनौ कस्ले कुरा लायो
गंगा जस्तो तिम्रो मनमा बिष छर्किएछ ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

दश महिना गर्भ राखी बास दियौ आमा !!!

रचना १२ असाढ २०६८

दश महिना गर्भ राखी बास दियौ आमा
दश धारा दुध चुसाइ सास दियौ आमा ।

ताते नानी गर्दा गर्दै मुख बाट ओकलेर
आफ्नो पेट भोको राखी गाँस दियौ आमा ।

आँफै लाई भुल्यौ होला आँगनिमा खेल्दा
बुढेउलिको लौरी हुने आस लियौ आमा ।

देख्दा देख्दै सपनी दैब आइ टिपी लाँदा
भक्कानेर छाती पिटी आँशु नाश गर्यौ आमा ।

गर्ब गरी हाँस्दा हाँस्दै हामी सन्तान माथि
दु:ख काट्ने पिर हरु आफ्नै पास लियौ आमा ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

मानब हरुको खोजिमा !!!

५ आशाढ २०६८
मानब हरुको खोजिमा

एक साँझ शहर मा
कन्क्रिट हरुको
पाइला बिछ्याउँदै
म निस्किए
मानब हरुको खोजिमा
नयाँ कोलम्बस हरु पछ्याउँदै ।
सुमेरु भ्रमण को
कैलाश हरु उक्लंदै
म नियाल्दै थिए
मानब र मानबता हरु !
टक्क अडिएर
एक्लो सागर थाम्न तम्सने
हुट्टिट्याउँ झै !
अरब सागरको
भुमध्य रेखा बिच
कतै नयाँ युगको
थालनि हुँदै छ कि भनेर !
केवल !आजको
स्वच्छ मानब हरुको खोजिमा ।
*********************
जिसस भएर हेरेँ
अल्लाह भएर हेरेँ
ब्रम्हा बिष्णु भएर हेरेँ
बुद्ध भएर हेरेँ ।
तर यहाँ त
मानब्ता र शान्ती को प्रतिस्पर्धा मा
पाउन्ड स्टलिङ
र डलर हरुमा !
धमा धम !
बधसाला हरु को पो
निर्माण हुँदै गरेको भेटे ।
तै पनि खोज्दै छु ।
कतै नयाँ मानब हरु
होमुपिथेकस र रामु पिथेकस हरु
फेरी भेटिन्छन् कि भनेर ।
किनकी !
भौतिक बादी युग
र..................!
ढुङ्गे युग हरुको फ्युजन बाट
समदर्सी युग हरुको
उत्पती हुन्छ कि भनेर !
जहाँ मैले चाहेको
मानब्ताको उत्पती होस
र.....यहाँ !
फेरी जिसस, अल्लाह
बुद्ध मानब हरुको जन्म होस
अनी यहाँ फेरी
हिटलर हरु ले
घरि घरि
सद्धाम, ओशामा भएर
जन्मिनु पर्दैन ।
मोनिका हरुको बुश र बराक हरु
अैन्स्टैन भएर जन्मनु पर्दैन
जस्ले फेरी
मानब बधसाला गरोस
******************
त्यसैले म !
यस्तो मानबको खोजिमा छु ।
जहाँ नेपोलियन,
अब्ब्राहम,
गान्धी हरुको जन्म होस ।
जस्ले हिन्दूको पुराण पढुन
जस्ले अल्लाहको कुरान पढुन
जस्ले जिससको बाइबल पढुन
जस्ले बुद्धको त्रिपिटक पढुन
र म सन्तुस्ट हुनेछु
यस्तो मानब हरुको जन्म देखी ।
त्यसैले आज सम्म खोज्दै छु
पथ हरुको पदचाप खोज्दै
भिडभाड र ब्यस्त शहर हरुमा
हरेक नव मानब हरुको
चेहेरा हरुमा !
कङ्क्रिट हरुको
पाइला बिछ्याउँदै ।।।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

तिमीले सोचे जस्तो !!

२३ जेष्ठ २०६८
कविता
तिमीले सोचे जस्तो !!


प्रिय !
मत संधै
शान्तिकामी मान्छे !
तिमीले देखेको स्वर्णिम
तिमी ले देखेको
म ! भित्र को म !!
तिमीले गरेको
म भित्रको अनुभव स्पर्श
कडा चट्टान हरु भन्दा
कोमल छु म !
तिमी ले सोचेको पहाड भन्दा
तिमी ले सम्झेको चिसो हिउँ भन्दा
कठोर छैन म !
बरु ! लाचार अबस्य छु ।
चुप चाप निशब्द !!
***********************
तिमी लाई थाहै छ ।
निलगिरिको संजिवनिले
लक्ष्यमण हरुले,
नयाँ जीवन पाए झै
अर्ध चेत मुलुकले
बिना अक्सिजन
मृत्‍यु शैयाको
बागमती किनार बाट
आइ सि यु को
भेन्टिलेसन फेर्दै
तिमी-म, र पुरै देश
आज बाँचिरहेका छौ ।
किन कि !
देश हाँक्ने डक्टर हरुले
लापारबाही गर्दा
साँढे तीन बर्ष देखी
नयाँ बानेश्वर को कुर्सी हरुमा
कैद भएको छु ।
शायद त्यसैले तिमी ले मलाई
पथ्थर देख्यौ होला !
********************
हो म !
आज भोली शुन्य छु ।
भिड भाड कोलाहल भित्र
आज भाईचारा हरु फाटेर
अस्त ब्यस्त बनेको छ
मेरो देश ।
आकुल ब्याकुल भएको छ
मेरो स्वाभिमान !
फाटेर धुजा धुजा हुँदा
मेरो राष्ट्रियता
र पनि म !
राष्ट्रिय नाच घर
र !
गुरुकुल बाट
अलिखित नाटक हरुको मन्चन
द्रिस्यलोकन गरी रहेको छु ।
किन कि म !
सेता परेवा हरु सँग
लाचार भएको छु ।
र !त्यसैले !!
म स्वयम्भु भएर
यि आँखा हरु चिम्ली रहेको छु ।
किनकी छटपटिनुको अर्थमा
म !
निरहार निशब्द !
बसेको छु ।
शायद त्यसैले
मलाई पहाड देख्यौ होला ।
**********************
जे भन/जसो भन
आखिर हुँ त तिम्रै ।
किन कि !
न म अधेरी बिनाको
जुन हुन सक्छु ।
न म तिम्रो गीत बिनाको
धुन हुन सक्छु ।
न म तिम्रो मुटु बिनाको
धड्कन हुन सक्छु ।
न म फुल बिनाको
सुबास्ना हुन सक्छु ।
बरु भन्यौ भने
निरन्तर बगी रहने
ईन्द्रवती हुन सक्छु ।
केवल सुसाउँदै
सललल .....सललल .....सललल.....!
********************
त्यसैले प्रिय !
म रिसाउने छैन
म झोंकिने छैन
किन कि म !
तिमीले सोचे जस्तो
पहाड भएको छैन ।
किन कि !
न यहाँ कुनै गल्ती भएको छ ।
न यहाँ कुनै आकाश खसेको छ ।
र यहाँ
माफ दिने र लिनेको
अर्थ देखिन ।
किन कि म !
तिमीले सोचे जस्तो
न पहाड भएको छु न चट्टान
केवल आफ्नै मुलुक को
लाचारी पनमा
केवल निशब्द थिए ।
त्यसैले !
हिजो
आज भोली
र !सँधै सँधै
केवल तिम्रै प्रिय हुँ ।
केवल..... केवल...... केवल......

अर्पण योन्जन (कान्छा भाई)
तरहरा-२ सुनसरी

तिमी त अचेल धनी भा छौ रे !!!

०१-०६-२०११

तिमी त अचेल धनी भा छौ रे
मायाको खेती लगाको छौ रे ।

पँधेरी धारा चौबाटो बिचमा
यौबन को खोलो बगाको छौ रे।

पोखेर यौबन धनीको घरमा
पैसाको बिटो अघाको छौ रे ।

चिम्लेर आँखा सडक पेटी
बैशालु जोबन जगाको छौ रे।

आफन्त कोहो सबै लाई भुली
समाजको सिमा नगाको छौ रे।

अर्पन योन्जन

कहाँ गयौ भन काली!!!

रचना १५ जेष्ठ २०६८


कहाँ गयौ भन काली, पुर्णिमा को जुन छोडि
कस्को भयौ भन आज, कान्छा भाईको गुन छोडि ।

तिम्ले मात्रै होला मलाई, चिन्न नसकेको
कता नाच्यौ भन काली, पिरतिको धुन छोडि ।

मेरो भन्दा सुन्यौ कि त, अन्तै मिठो गीत
किन सर्यौ बसाइँ काली, मेरो हुन छोडि ।

भने जती मागे जती, पुरा कै थें माग हरु
चट्टै भुल्यौ किन काली, कान्छा भाईको नुन छोडी ।

पैले किन बाचा लायौ, सँग सँगै जिउछु भनी
भुल्यौ नीत मै मोरो लाई, सम्झी रुन छोडि ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)

२१ जेष्ठ २०६८

तिर्खाए को ठान्यौ होला तिमी सामु आउँदा
भोकाए को मान्यौ होला दिनै पिच्छे धाउँदा ।

तिम्रो प्रितले छाती पिटी डाको छोडि रुँदा
घुर्काए को भन्यौ होला मनको पिर लाउँदा ।

बहाना मै थाती राख्यौ भरे भोली भन्दै
बन्दी गृह तिम्रो दिलको पिडा मैले गाउँदा ।

मायाँ को चोट रैछ मुटु भित्र को घाऊ
केही सन्चो भए जस्तो मिठो बोली पाउँदा ।

जान्दैन यो आस्रित चौका पन्जा छक्का
आँफै लाई भुल्छु बरु मनको डुंगा ख्याउँदा ।

अर्पण योन्जन (कान्छा भाई)
तरहरा-२ सुनसरी

तिर्खाए को ठान्यौ होला

२१ जेष्ठ २०६८

तिर्खाए को ठान्यौ होला तिमी सामु आउँदा
भोकाए को मान्यौ होला दिनै पिच्छे धाउँदा ।

तिम्रो प्रितले छाती पिटी डाको छोडि रुँदा
घुर्काए को भन्यौ होला मनको पिर लाउँदा ।

बहाना मै थाती राख्यौ भरे भोली भन्दै
बन्दी गृह तिम्रो दिलको पिडा मैले गाउँदा ।

मायाँ को चोट रैछ मुटु भित्र को घाऊ
केही सन्चो भए जस्तो मिठो बोली पाउँदा ।

जान्दैन यो आस्रित चौका पन्जा छक्का
आँफै लाई भुल्छु बरु मनको डुंगा ख्याउँदा ।

अर्पण योन्जन (कान्छा भाई)
तरहरा-२ सुनसरी

देश रोएको कस्ले हेर्छ लेख्ने मात्र न हो

१ जेष्ठ २०६८
देश रोएको कस्ले हेर्छ लेख्ने मात्र न हो
ठुला कुरा गर्ने सबै देख्ने मात्र न हो ।

देश देश भन्ने हरु पर्देश पसे सबै
देश भक्ती गाउने हरु खोक्ने मात्र न हो ।

खोट लाउन तयार सबै गर्ने केही होइन
नेता नेता भन्दै सैबै भुक्ने मात्र न हो ।

दोस मात्र दिने हामी जुट्ने कोही होइन
छ सय एक भन्दै सबै झुक्ने मात्र न हो ।

पर्देश बसि मेरो भन्नु सुहाउँदैन हाम लाई
गोली चल्दा प्रतिकार मा लुक्ने मात्र न हो ।

अर्पण योन्जन
तरहरा-२ सुनसरी

कान्छा भाई !!!

३१ बैशाख २०६८


अनवरत यात्रा
उदेस्य बिहिन यात्री
केवल
सुन्य बिन्दुको खोजिमा
अधर्मि लम्पसार फाँट
तर बैशालु
जुन र तारा हरु
शिरमा ! खप्लक्क
आकाश बोकेर
निस्पट कालो
औसिको चुक ओढेर
निरन्तर हिँडी रहेछ
एउटा अस्थिर पन्जिर
मानब मुर्ती
कान्छा भाई ।
********************
मस्तिक छ
मुटु छ ।
धड्कन छ ।
तर पनि निर्जिब झै
सखी र सखा हरुको
बिछोडमा ।
खसम र
बियोगमा
न्याउल झौ
उ ! रोइ रहन्छ ।
किन कि ???
नछ कसैको हात
नछ कसैको साथ
केवल सुन्य रात
कसैको
छट्पटिमा
बाँची रहेको छ
एउटा अस्थिर पन्जिर
मानब मुर्ती
कान्छा भाई ।
**************
उजाड उजाड
नागी डाँडा हरु झै
तुसारो हरुले खाएको
सेता बुकी हरु झै ।
गुरांसे पाखा हरुमा
रोइ रहने न्याउली झै
शिशिरको ठिहिमा
कठाङ्रीएका
चम्पा बाबरी
सुनखरी र चाँप झै
सिस्नो,अल्लो
र, अलैचिको रुखो पनले
पत्झडिएका
सल्ला, उत्तिस
र, धुपी हरु झै
बाँची रहेको छ
एउटा अस्थिर पन्जिर
मानब मुर्ती
कान्छा भाई ।
******************
अबत उस्को
मन हरु फाटेर
बादल भएको छ ।
तन हरु च्यातेर
हावा भएको छ ।
न टाल्ने टालो
न सिउने, सियो धागो
केवल एउटा जडौरी
किन कि !?
चाहनाको !
आकाश खस्यो
रहर हरुको
सगर डड्यो
त्यसैले !
उ आजकल
एक्लाई बाँची रहेको छ ।
एउटा अस्थिर पन्जिर
मानब मुर्ती
कान्छा भाई ।

अर्पण तामाङ (योन्जन)
तरहरा-२ सुनसरी
हाल दोहा कतार